"เรือจ้างอันยิ่งใหญ่" ชีวิตครูเขาเห็นเป็นเรือจ้าง ลอยอยู่หว่างฝั่งฝันที่สรรหา คอยรับส่งศิษย์ลูกทุกเวลา จะเร็วช้าถึงฝันกันทุกคน แรกก้าวขึ้นเรือน้อยแล้วลอยล่อง ไปตามคลองแห่งวิชาที่พาผล แม้เหน็บหนาวร้าวสั่นหวั่นวกวน ซุกกายตนจนอุ่นเพราะคุณเรือ ครั้นยามถึงแนวไพรใกล้ใกล้ฝั่ง บ้างโดดพลั้งรั้งไปด้วยใจเสือ ถีบสุดเท้าก้าวตนพ้นจากเรือ ลืมคุณเมื่อเจ้าหนาวร้าววิญญาห์ พิโธ่เอ๋ยพระคุณครูเจ้ารู้แจ้ง ใยกำแหงลืมตนคนใจหนา จงระลึกถึงครูผู้กรุณา ยิ่งใหญ่กว่าฟากฟ้าสุราลัย จวบวันนี้ใจฉันนั้นตระหนัก จิตประจักษ์ถึงผู้ท่านสานฝันใฝ่ คำน้อยเนื้อ "เรือจ้าง" จงลางไป สมควรใช้สมัญญา "เภตราทอง" ***** ด้วยระลึกถึงพระคุณ "เภตราทอง" ทุกลำที่ได้ส่งข้าพเจ้ามาไกลเท่านี้
"เพชรสังคีต" 20 ก.ค. 2550 13:22 น. - ID 105090 
3966
0
0
20 กรกฎาคม 2550 14:16 น. - comment id 727396
ดีใจที่มีคนยกย่องอาชีพครู
20 กรกฎาคม 2550 14:32 น. - comment id 727411
เขียนได้สวยงาม เขียนได้หลากหลายดี
20 กรกฎาคม 2550 17:31 น. - comment id 727608
ระลึกถึงพระคุณครูเสมอค่ะ (เภตรานี่คือหมายถึงเรือ หรือเปล่าค่ะ)
20 กรกฎาคม 2550 18:15 น. - comment id 727644
เภตรา - เรือ,เรือสำเภาใหญ่
20 กรกฎาคม 2550 18:50 น. - comment id 727657
เป็นบทกวีที่ไพเราะซาบซึ้งมากค่ะ แต่งได้เข้าใจหัวอกครูที่เขาเปรียบเสมือนเรือจ้าง และเป็นอย่างทีบรรยายไว้ในบทกลอนจริง ๆค่ะ เก่งมากค่ะลูกบิว จากครูมืออาชีพ ไฉไล รักสงบ
21 กรกฎาคม 2550 14:25 น. - comment id 727900
ก่อนที่จะมาเป็นอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะคุณของอาจารย์ท่สอนเรามาตั้งแต่เด็ก -----------ขอบคุณค่ะที่ทำให้ศิษย์มีวันนี้--------
21 กรกฎาคม 2550 17:44 น. - comment id 727962
เยี่ยมมากเลยบิว
22 กรกฎาคม 2550 07:49 น. - comment id 728060
เพราะมากซึ้งใจ เกิดเป็นทารกไร้ เดียงสา เติบใหญ่ตามเวลา เคลื่นคล้อย มีพ่อแม่อุปกา ระช้วย ชูแฮ พ้นโง่งมต่ำต้อย แน่แท้ครูเอย
23 กรกฎาคม 2550 08:36 น. - comment id 728350
ไม่มีรักใดจะเท่ารักครูหรอกคะ
16 มิถุนายน 2551 06:39 น. - comment id 862505
ได้ทำการบ้านแล้ว
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
