ฟ้าใกล้ค่ำแล้ว..เรือเฟอรี่ลำใหญ่ที่บรรทุกทั้งผู้คน และรถรา กำลังพาทุกสรรพชีวิต ให้ไกลห่างฝั่งฝันพะงันงามออกมา..ทุกทีทุกที.. ผม..นั่งนิ่งนิ่งทอดตาเศร้าดูฟองคลื่นพรายน้ำ ในขณะที่เรือกำลังค่อยๆฝ่าสายธาราทะเลงามเงียบสีเงินยวง ที่กำลังสะท้อนเงาแดดระยับระยิบ... ฟ้าเบื้องบน ราวสวรรค์สรวงในคลองตา หัวใจผม..ราวได้สดับรับรู้...ถึงหัวใจผู้เป็นที่รัก ยามเธอได้รำพึงรำพันถึงช่อชั้นฝันวิจิตรแห่งนิรมิตเมฆ *ยามเย็น..อาทิตย์ดวงโตสีส้มสุก..ใบใหญ่เท่ากระด้ง..ใกล้ลาลับฟ้า.... แตะต้อง..ทายทักทะเล..อย่างอ่อนโยน.. นิ่มนวล..รู้ใจ..ร่ำลา..อ้อยอิ่ง..ทิ้งแสงสวย............ เบื้องบนนภา..รัศมีสีรุ้ง..ฉายฉาน..ส้ม..ปนเหลือง.. แสดแดงแรงร้อน..เริ่มราโรย..ในม่านเมฆ........ ซ่อนละมุนอุ่นไอ..กลมกลืน..ในพยัพหมอกบางเบา..นวลนุ่ม.. ดุจสายไหมหลากสี..สลับเลื่อมซ่อนลาย คล้ายดั่ง..วิมานเมฆ.. ดังทิพย์สวรรค์ลอยเลื่อนจากฟ้า..มาแตะต้องโลก......... ทายทัก..พักสายตา..พาสายใจไหลหลง..สัมผัสแลงาม.. .ตะลึงใจ..ตะไลฝันกับงามล้ำของม่านเมฆ..มนต์ขลัง เสน่ห์ทะเลไทย..... ตรึงดวงใจทุกดวง...ดื่มด่ำบนดาดฟ้าเรือ..... ยามสนธยา..ใกล้ราตรีมาเยือนแย้ม........* และทุกถ้อยคำนั่น..คือลีลาอักษราที่เธอวนวาดเวียนว่ายรจนา ด้วยรักมานานปี ก่อนหน้าที่เราจะพบกันเสียอีก เธอ..ผู้เคียงข้างในจิตวิญญาณแห่งโลกบรรณพิภพ มาอย่างยาวนานจนมิอาจลบเลือนลืม..! เธอ..ผู้พร่ำสอนคอยเตือนให้ผม..รู้ค่าคนค่าคำ รู้ระร่ำรินรดหยาดน้ำใจที่แสนใสงามอย่างไม่มีวันสิ้นสุด รู้รักเมตตาปรารถนาดีต่อเพื่อนมนุษย์อย่างจริงใจ จริงแท้ด้วยการกระทำใช่เพียงคำพูด... ผมได้มาตามรอยรัก รอยฝัน รอยหวัง ที่เธอ..บอกว่า *คือพินัยกรรม แห่งรักอันแสนงดงามยิ่งใหญ่* และ... ราวกับในเส้นทางสายรอยบุญ ธารโศก ที่โลกหยิบยื่นให้เธออย่างอยุติธรรมนั้น ผม.. ได้พบความมหัศจรรย์ ปาฏิหารย์รักปาฏิหารย์แห่งขวัญ..ฝันฝัน ที่... ทำให้ผม..เชื่อมั่นว่า... ศรัทธาแห่งคุณความดีนั้น จักไม่มีวันทำลายอัญมณีภายใน แห่งดวงใจผู้หญิงเฉกเช่นเธอ... ผู้ทำให้ผมเพ้อถึงพะงันงาม จนถึงยามนี้... และ... ตราบชั่วชีวี..ที่..จักเป็นเช่นนี้ นานเนา นิรันดร์รัก..! .............. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song480.html คำมั่นสัญญา ถึง ม้วยดิน สิ้นฟ้า มหาสมุทร ไม่ สิ้นสุด ความรัก สมัครสมาน แม้ อยู่ใน ใต้หล้า สุธาธาร ขอ พบพาน พิศวาส ไม่คลาดครา แม้น เนื้อเย็น เป็นห้วง มหรรณพ พี่ ขอพบ ศรีสวัสดิ์ เป็นมัจฉา แม้ เป็นบัว ตัวพี่ เป็นภุมรา เชย ผกา โกสุม ปทุมทอง แม้ เป็นถ้ำ อำไพ ใคร่เป็นหงษ์ จะ ร่อนลง สิงสู่ เป็นคู่สอง ขอ ติดตาม ทรามสงวน นวลละออง เป็น คู่ครอง พิศวาส ทุกชาติไป แม้ เป็นถ้ำ อำไพ ใคร่เป็นหงษ์ จะ ร่อนลง สิงสู่ เป็นคู่สอง ขอ ติดตาม ทรามสงวน นวลละออง เป็น คู่ครอง พิศวาส ทุกชาติไป...
พุด 21 ก.ค. 2550 08:50 น. - ID 105117 
977
6
0
21 กรกฎาคม 2550 09:10 น. - comment id 727791
คำมั่นสัญญา เรือเฟอรี่ลำใหญ่...วิ่งฝ่าทะเลเงิน..งามเข้ม.. จนเกิดฟองคลื่นขาวนวล..กระจายรายรอบลำเรือ... รัศมีฟองฝอย..ริ้วรายพรายพร่าง.. แผ่วงคลี่คลุมผืนน้ำจรดฟ้า..แลเวิ้งว่าง..กว้างไกลสุดตา.... ยามเย็น..อาทิตย์ดวงโตสีส้มสุก..ใบใหญ่เท่ากระด้ง..ใกล้ลาลับฟ้า.... แตะต้อง..ทายทักทะเล..อย่างอ่อนโยน.. นิ่มนวล..รู้ใจ..ร่ำลา..อ้อยอิ่ง..ทิ้งแสงสวย............ เบื้องบนนภา..รัศมีสีรุ้ง..ฉายฉาน..ส้ม..ปนเหลือง.. แสดแดงแรงร้อน..เริ่มราโรย..ในม่านเมฆ........ ซ่อนละมุนอุ่นไอ..กลมกลืน..ในพยัพหมอกบางเบา..นวลนุ่ม.. ดุจสายไหมหลากสี..สลับเลื่อมซ่อนลาย คล้ายดั่ง..วิมานเมฆ.. ดังทิพย์สวรรค์ลอยเลื่อนจากฟ้า..มาแตะต้องโลก......... ทายทัก..พักสายตา..พาสายใจไหลหลง..สัมผัสแลงาม.. .ตะลึงใจ..ตะไลฝันกับงามล้ำของม่านเมฆ..มนต์ขลัง เสน่ห์ทะเลไทย..... ตรึงดวงใจทุกดวง...ดื่มด่ำบนดาดฟ้าเรือ..... ยามสนธยา..ใกล้ราตรีมาเยือนแย้ม........ ดวง..ยืนนิ่ง.....เงียบงัน..... ลมทะเล..ปะทะหน้าเย็นชื่น.... ทุกนาทีมีค่า..ราวแลโลกไร้กังวล..ใดใด..... ด้วยใจอิ่มเอิบสงบงาม......... ความสุข..ค่อยๆลอยเลื่อน..แตะต้องเข้ามา..รานรุก.. ให้เงียบเหงา..หายไปจากใจ.... อย่างเงียบๆช้าๆ..... น่าไหลหลง....ซาบซึ้ง........ ทุกครั้ง..ที่กลับบ้านเกิด...ทุกครา..ที่ใกล้....แผ่นดินเข้ามา.. เปรียบดังมีวิมานตรงหน้า..ดวงแทบผวาลงจูบดิน. ดั่งบทเพลง..พรานทะเลครวญคร่ำ.... และดั่งใจดวงยามนี้ที่กำลังร่ำร้องตาม........... ดวงรู้ดี........อีกไม่นานของเสี้ยวเวลา............ ดวงกำลัง....จะได้พบ....ใครคนหนึ่ง... ที่แสนรัก...แสนรอ....มาแสนนาน................ ดวง...ก้าวลงต่อเรือจ้างลำน้อย..อีกครั้ง.. เพื่อจะไปให้ถึง..โค้งอ่าว..ที่ไกลจากท่าเทียบเรือใหญ่............. ราตรี.....และแสงดาวพราวฟ้างาม...ยามค่ำ.... เปล่งประกายระยิบ..ทายทักดวงเหมือนก่อนเก่า...... ราวดีใจได้พบเพื่อนคนดี..ที่ถูกคลื่นแห่งความฝัน... พาลาจากไกลไปนานวัน........... คืนนี้..ดวงแหงนมอง..ดูฟ้าดาราราย.. ราวล้อเลียน..แย้มยิ้ม..พริ้มเพรา..มากกว่า..หมองหม่น...... เมื่อใจดวงออกจะแสนสุข..ปานนี้....... ในความมืดของทะเลงาม..ยามค่ำ.. พรายน้ำแตกฟองบนผืนกำมะหยี่สีหม่นมัว.......... ผิดกับใจดวง.....ที่เบิกบาน..แย้มยิ้มให้มวลหมู่ดาวพราวพรายแสง............ แสงไฟจากกระท่อม..ชายหาด.. เหนือโค้งอ่าว...ริบหรี่...วับแวม..รางเลือน......... ใกล้เข้ามา....ใกล้เข้ามา..ทุกขณะ....... ดวงได้ยินเสียงเพลง...หวานแว่ว.... ลอยลม..มากับมวลหมู่ดาราบนฟ้ากว้าง..... ........ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร ไม่สิ้นสุดความรักสมัครสมาน แม้นอยู่ในใต้หล้าสุธาธาร ขอพบพานพิศวาสไม่คลาดคลา แม้เนื้อเย็นเป็นห้วงมหรรณพ พี่ขอพบศรีสวัสดิ์เป็นมัจฉา แม้นเป็นบัวตัวพี่ดั่งภุมรา เชยผกาโกสุมปทุมทอง แม้นเป็นถ้ำอำไพใคร่เป็นหงส์ จะร่อนลงสิงสู่เป็นคู่สอง ขอติดตามทรามสงวนแม่นวลละออง เป็นคู่ครองพิศสวาสทุกชาติไป...... ใช่เลย......... เพลง..ดังคำมั่นสัญญา.... ที่คุณเคยเปิดให้ดวงฟังในค่ำคืนหนึ่งที่ดาวพราวแสงสุกใส... และให้.. น้ำตาดวง..พราวพร่างแข่งกับแสงเพชร...พราวล้ำค่า ที่คุณหยิบขึ้นมาบรรจงสวมให้....... พร้อมขอ...คำมั่นสัญญา.... ให้ใจของเราสอง........ ที่รอวันนี้...... มาแสนนาน.... จนใจนิ่ง..งันเมื่อถึงนาทีนี้...ที่แสนยิ่งใหญ่..... เรือลำน้อยใกล้ฝั่ง.....แล้ว..... แต่ดวงยังนั่งนิ่งราวฝันไป..........แม้ว่า....... ใจดวงจะเต้นแรง.....ด้วยแรงรัก....แรงคิดถึง...แรงเสน่หา....... คนดีที่ดวงรักและเฝ้านับวันรอคืน.......รอ....อยู่ตรงนั้นแล้ว......... ริมหาด...ในเงามืด......มีแค่แสงตะเกียงเจ้าพายุ. .ส่องกระทบไหล่กว้าง...แลดูโดดเดี่ยว...ในแสงสลัวรำไร..... คุณก้าวตรงมา....ช้าๆ......มาที่เรือลำน้อย.. ที่คุณเคยบอกว่าดวงว่า.... วันหนึ่ง.....จะพาดวงใจดวงนี้ของคุณกลับมา..... ยังฝั่งฝันของเรา....ตาม....คำมั่นสัญญา..... คุณไม่พะวงกับน้ำทะเลที่ซัดสาด...... ก้าวลงมา..พร้อมรอยยิ้มอบอุ่น....เปิดกว้าง....... ที่รัก....คุณยื่นแขน.. และมืออันแข็งแรงตระกองกอดดวงเต็มอ้อมแขน..อ้อมใจ..อบอุ่น.... จูบแรก..อย่างหนักหน่วง..รุนแรง..ร้อนรน...ราวจะให้แหลกราญ........ ลืมโลก..ลืมน้ำทะเล..ที่กำลังทำให้คุณเปียกโชก...... เรือน้อยตะแคง.. ด้วยแรงแห่งรัก..แรงคิดถึง..แรงฤทธิ์พิษสวาท..ของเราสอง...... ร่างคุณ..และร่างดวงร่วงสู่อ้อมแขนกลางทะเลรัก....ทะเลใจ.. ที่เป็นพยาน.......... เสื้อบางเบา...เปียกแนบเนื้อ..นวลนุ่ม....... แต่นาทีนี้...ดวงไม่รู้หนาว........ รู้แต่ร้อน..ด้วยรัก..และแรงลมหายใจเป่ารด.. ให้ร้อนรุ่ม..ดั่งโลกนี้จะหยุดหมุน........ เหนือกาลเวลา.....และดั่ง......คำมั่นสัญญา...... ว่าเรา...จะไม่พรากจากกันอีก.....นับเนื่องจากนาทีนี้เป็นต้นไป.............
21 กรกฎาคม 2550 09:19 น. - comment id 727796
อยากไปเที่ยวบ้างจังค่ะ
21 กรกฎาคม 2550 09:33 น. - comment id 727803
รูปไม่ขึ้นอ่ะ ลองใหม่ ไม่ได้อีกเจ้าของบ้านลบด้วยนะคร้าบบบบ
21 กรกฎาคม 2550 09:50 น. - comment id 727810
21 กรกฎาคม 2550 09:53 น. - comment id 727813
สวัสดีค่ะพี่พุด ...........
21 กรกฎาคม 2550 10:33 น. - comment id 727826
น้องเพียงพลิ้วคะ พี่พุดมีที่ดินที่พะงันชื่อ วิมานวนา วิมานวารี และ.. วิมานลอยค่ะ และ ทุกวิมานฝันสวรรค์รอลอยเลื่อน มาเป็นจริงค่ะ
พี่พุดตั้งใจ จะทำโรงแรมแบบธิเบตมีสปา บนยอดเขาที่มองเห็นวิวทะเลสามด้าน ที่ใกล้ฟ้าพะงันงาม จนแทบเอื้อมไขว่คว้า ดาวดวงดารารายระยิบระยับ ดาระดาดมาไว้ในอุ้งมือได้ ในยามค่ำ ที่ยังยินเสียงเรไรหรีดหริ่งระร่ำรินระงม พรมพรายไปกับสายลมหนาวค่ะ
พรากพะงันงามอีกคราครั้ง ทรุดตัวนั่งทอดตาดูฟ้าสี เมฆนวลพราวราวสายไหมนะคนดี นั่นดูซีนางนวลบินทวนลม หยาดน้ำตาซึมซึ้งพึ่งประจักษ์ ตามรอยรักรอยขวัญจันทร์คลี่ห่ม ตะวันตกดินสิ้นภักดิ์รักเคยตรม ลานลั่นทมบนผาถ้ำย้ำรอยใจ ไม่มีคำพูดใดไหนเทียมเทียบ มาเปรยเปรียบประทับสะเทือนไหว ระหว่างเราตาสบตาซึ้งถึงใจ เจ็บเพียงไหนระทมเหว่ว้าเกินค่าคำ พินัยกรรมแห่งรักจักปรากฏ แสนงามงดยิ่งใหญ่ใครเหยียบย่ำ โอบกอดเธอในอ้อมภักดิ์รักตราจำ ทุกคืนค่ำระร่ำรินรจนา ทุกอักษราฝากคำอธิษฐานจิต ทิพย์ลิขิตพร่างระบายให้สะสา โลกความจริงใครไหนเล่าจักเมตตา แค่มายาวิบากภพ..ลบด้วยลืม..!
21 กรกฎาคม 2550 10:46 น. - comment id 727831
คุณพุด......คนดี เข้าบ้าน(กลอน)มาทีไร ก็ทำให้ประทับใจทีนั้น ทุกที ทุกทีไป.........
21 กรกฎาคม 2550 11:39 น. - comment id 727841
ขอบคุณมากน่ะค่ะที่ทำให้นึกถึงบ้าน ได้เห็นบ้านเกิดตัวเองอีกครั้ง อยากกลับไป และมีเวลาอยู่กับความสุขของบ้านเกิดเร็ววัน
21 กรกฎาคม 2550 13:03 น. - comment id 727867
ท้องฟ้าสวยมากนะคะ ชอบมองท้องฟ้า... ยิ่งมีรู้งด้วยๆสวยมากๆ
21 กรกฎาคม 2550 15:03 น. - comment id 727914
มาดูฟ้างามค่ะคุณพุด..... สวยมาก ๆ เลย.....
21 กรกฎาคม 2550 21:30 น. - comment id 728026
ตื่นตาตื่นใจจริงๆด้วยดิคะ..
21 กรกฎาคม 2550 22:24 น. - comment id 728046
หน้าส่วนตัว
หวัดดีค่ะ พี่พุด แวะมาถามข่าวคราว
ผ่านมา แวะมาเยี่ยมบ้างนะ
กลอนยังงดงามเหมือนเดิมนะคะ
รักค่ะ...
23 กรกฎาคม 2550 09:09 น. - comment id 728363
สวัสดีค่ะคุณพุด...มาอ่านงานอันงดงามค่ะ หญิงรพีเพิ่งกลับมาจากเกาะสมุยเมื่อวานนี้... แต่สัญญากับใจไว้ว่าคราวหน้าต้องไปเยี่ยมเยี่ยมเยียนเกาะพงันแน่นอน...
24 กรกฎาคม 2550 09:30 น. - comment id 728917
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
