**.. จากเพลงเถื่อนสถาบัน อันก่อนเก่า
ปลุกใจเร้า ขึ้นถาม หาความหมาย
เริ่มต้นจับ ปากกา สาธยาย
ร้อยเรียงราย อักษร สู่กลอนกานท์..
**.. ได้เวที ชีวิต ผลิตผล
ท่ามถนน คนกวี ที่สืบสาน
บ้านกลอนไทย เปิดรับ มานับนาน
สร้างผลงาน ทีละชิ้น ด้วยยินดี..
**.. กระแสร้อน การเมือง เรื่องวุ่นวุ่น
เขียนละมุน แสนสนุก ให้สุขศรี
พร่ำเรื่องรัก ทั้งที่ใจ ก็ไม่มี
จินตนาการ ของกวี สิไปไกล..
**.. เพ้อไปบ้าง ดาวเดือน เพื่อนชีวิต
เคยน้อยเนื้อ ต่ำจิต คิดผิดได้
เกิดอึดอัด ปวดร้าว ขึ้นคราวใด
จับมันใส่ กาพย์กลอน แล้วนอนฟัง..
**.. เป็นหลายปี ผ่านมา น่าคิดถึง
และตราตรึง หวานหวาม ห้วงความหลัง
รับทุกคำ มากมี เขาติชัง
แต่ก็ยัง ยิ้มได้ ... เพราะใจรัก
ด้วยความหวังดี
ก.นพดล รักษ์กระแส
ก.ประแสร์ ศิษยาพร
26 กรกฎาคม 2550 11:54 น. - comment id 730148
ดีจ้า คุณต่อง(ต้อง) ksg.... ใช้น้ำตาแทนน้ำหมึกเขียนนึกคิด วาดชีวิตเป็นไปยามไหวหวั่น ใช้อารมณ์บ่มเพาะในวารวัน เขียนกลอนกานท์จารฝันอันเศร้าตรม .................................... เฮ้อ .... ชีวิต....

26 กรกฎาคม 2550 13:51 น. - comment id 730195
ไปลงประชามติด้วยนะครับ

26 กรกฎาคม 2550 13:58 น. - comment id 730203
บ้านหลังนี้มีครบทุกรสชาดเนอะ ว่าไม๊

26 กรกฎาคม 2550 16:47 น. - comment id 730345
ความคิด...เป็นสิ่งที่ไม่มีขอบเขต...สามารถไปข้างหน้าก็ได้ ถอยหลังก็ได้...หากเรารู้เท่าทันความคิดก็จับบางสิ่งที่ยังยึดติดมาขังใส่ไว้ในกลอนแทนที่จะเก็บอัดไว้ข้างใน...แค่นี้ก็สบายใจได้แระ......
