หน้าส่วนตัว
**.. เสียดายครับในปัจจุบัน... บทกวีเริ่มจะถูกกลืนหายไปกับกาลเวลา
ผมไปตามร้านหนังสือมุมกวีแทบไม่มี
คงที่จะเหลือส่วนใหญ่เป็นพวกกลอนแบบวัยรุ่น
กลอนเก่าๆ ที่ไพเราะก็แทบไม่ค่อยได้ยินได้ฟังกัน
ผมอยากจะเห็นบทกลอน บทกวี กลับมามีชีวิตอีกครั้ง.....
ด้วยใจรักกวี.....
ก.ประแสร์ ศิษยาพร
ก.นพดล รักษ์กระแส
ต่อง (ต้อง) ksg 21 พ.ย. 2547 15:05 น. - ID 3472 
2481
5
0
22 พฤศจิกายน 2547 01:22 น. - comment id 8642
ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบอ่านกวีนิพนธ์ ในหน้านิตยสาร บทกวีก็หายไปมากครับ ผมรู้สึกว่าสุนทรียภาพในหัวใจของคนด้านนี้ถูกเบียดแทรกจนตกขอบไปจากเวทีผลกำไรและธุรกิจ
22 พฤศจิกายน 2547 13:18 น. - comment id 8648
เห็นเหมือนคุณก่อพงษ์ค่ะ บทกวีสมัยนี้ มันขึ้นอยู่กับธุรกิจ ซึ่งก็น่าเห็นใจทางสำนักพิมพ์ที่จัดทำ และจำหน่าย ซึ่งถ้าเรามีธุรกิจเป็นของตัวเอง แม้จะไม่สำเร็จมากกมาย แต่ก็ต้องได้ทุนคืน ในส่วนของบทกวี เป็นอะไรที่ฮิตและฮอต เป็นพัก ๆ .. แล้วก็จางหายไปกับความทรงจำ ถ้าไม่ใช่นักเขียนที่มีชื่อเสียงแล้ว ก็เสี่ยงทำ ลำบาก แจมว่านะ.. ในกลุ่มคนรักกวี น่าจะมีการจัดทำหนังสือทำมือกันบ่อยขึ้น จัดตั้งกันเป็นชมรม ให้มากขึ้น ตรงนี้ ถ้าเราเอื้ออาทรต่อกัน .. แบ่งปันความรู้ในการทำ ช่วยกันซื้อมาอ่าน จะได้บทกวีที่หายไปคืนมา มากกว่าที่จะไปหวังกับทางสำนักพิมพ์ค่ะ ใจเขา ใจเรา .. และใจที่รักบทกวี ค่ะ แจม
22 พฤศจิกายน 2547 16:10 น. - comment id 8654
ต้องไปแจ้งความ
24 พฤศจิกายน 2547 22:38 น. - comment id 8678
ครั้งหนึ่งผมมีโอกาสได้ฟังอาจารย์ศักดิ์สิริ มีสมสืบกล่าวเกี่ยวแก่เรื่องกวีนิพนธ์นี้ อาจารย์บอกว่าบทกวียังไม่ได้หายไปไหน หากแต่ที่หายไปคือหัวใจของกวี หัวใจที่แท้จริงที่รังสรรค์งานเพื่อรับใช้สังคม เห็นด้วยที่คุณว่า เดี๋ยวนี้หากวีนิพนธ์ยาก และน้อยคนนักที่จะสนใจ บทกวีที่มีอยู่ก็เป็นได้แค่บทกวี ไม่ใช่กวีนิพนธ์ ไม่มีสำนึกต่อสังคม มุ่งสนองอารมณ์เพ้อฝันที่จับต้องไม่ได้ คิดไปคิดมาก็เหนื่อยใจอย่างไรไม่รู้
26 พฤศจิกายน 2547 14:56 น. - comment id 8683
อ่าน ผลิบานในความฝัน ของ วิภาพ คัญทัพ ดิ เราว่าดีนะ
28 พฤศจิกายน 2547 21:33 น. - comment id 8711
นั่นน่ะสิ ใช่เลย
30 พฤศจิกายน 2547 20:45 น. - comment id 8751
อย่ากระนั้นเลย พวกเรามาช่วย ต่อลมหายใจ..บทกวีกันดีกว่า
7 เมษายน 2548 17:28 น. - comment id 10337
อยากให้ภายในร้านหนังสือมีมุมวรรณกรรม-บทกวีโดยเฉพาะครับ ให้การสนับสนุนคนเขียนกลอน ฟื้นฟูวัฒนธรรมการประพันธ์ การเสพงานร้อยกรอง ก่อนที่จะหายไปจริงๆ
31 ตุลาคม 2549 22:21 น. - comment id 15728
บทกวีหายไปไหนไม่ต้องถาม อยู่ที่ความพยายามรักสร้างสรรค์ ก้มหน้าเขียนก้มหน้าคิด จิตผูกพัน มองให้รอบตัวนั้น สำคัญจริง และเธอต้องเคลื่อนไหว มุ่งไปหน้า อย่าเชื่องช้า ลีงเล เห หยุดนิ่ง ทำอะไรทำด้วยใจ ไม่ประวิง บทกวีใหญ่ยิ่ง....มีขึ้นได้ จากใจเธอ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ