.........ยืนเดียวดายอยู่ปลายฟ้า
ไกลสสุดตาเห็นดวงดาวพราวแสง
โหยไห้ป่ายปีนเกือบสิ้นแรง
เพื่อแสวงหาอิสระและเสรี
............กางปีกโบยบินป่ายปีนฟ้า
ให้ถลาหล่นร่วงทรวงหมดศรี
ยังกางปีกโบยบินแม้นสิ้นไมตรี
โผสู่แสงแห่งเสรีแสนอาลัย
.............และแสงแห่งความจริงวิ่งปรากฎ
ว่าทุกหยดเหงื่อขาวพราวไสว
ที่ทุ่มเทกลับขื่นขมแสนตรมใจ
ให้อาลัยใจระทมขมขื่นทรวง
ทิพย์โนราห์ พันดาว