"แค้น"(พิโรธวาทัง) ...อย่ามาหลงอาลัยเสียให้ยาก มาจำจากเมื่อยามจิตพิสมัย นึกถึงกรรมครั้งก่อนนึกย้อนไป ดูเป็นไรใครทำช้ำระกำทรวง พิโธ่เอ๋ยเธอนั้นมันสองหน้า เจรจามีลูกไม้หลุดไหลร่วง ทำบาปพี่หนักหนาสุดาดวง อย่าห่วงหวงล้วงล่อแล้วยอชม บุราณว่าใจลึกหากนึกหยั่ง เหลือกำลังร้อยโยชน์ที่โฉดถม แม้นเทียบได้ถึงในใจโสมม พอรู้ตัวตกเหวจมระทมใจ ให้จำไว้ร้อยอย่างช่างทำพี่ ให้เจ้าหนีอย่างที่จะหนีได้ ให้เวรกรรมสาปผลาญรานบรรลัย ให้ชาตินี้เจ้าได้ชดใช้กรรม หากเจ้าเป็นเนื้อย่างวางตรงหน้า พี่จะให้สุนัขาได้กินหนำ หรือเจ้าเป็นมโนราห์มาร่ายรำ พ่อพรานบุญจงมาปล้ำให้ช้ำพลัน แม้นเกิดในใต้ห้วงมหรรณพ ไม่ขอพบให้พี่เกิดบนสวรรค์ จะสาปถมโขดศิลานานาอัน ให้กลบกั้นชลธีที่มีเธอ ....ถึงจะคิดเคียดแค้นเป็นแสนอย่าง หนาพี่ช่างมิกล้าได้ใจเสนอ เมื่อนึกถึงความเก่าเฝ้าบำเรอ ขอจำเธอให้เหมาะเฉพาะสิ่งดี ส่วนกรรมเลวให้ลบเลื่อนมลายหาย ขออย่าได้ฝังกายใจของพี่ ที่ว่ามาพี่คิดดอกแม่นารี แค่เจ้าลี้ไปไกลพี่ก็ดีใจ ฯ 9:22 11/8/2550 อักษรโอภาส
"เพชรสังคีต" 11 ส.ค. 2550 13:45 น. - ID 105947 
879
0
0
11 สิงหาคม 2550 13:55 น. - comment id 737219
เจ็บแค้นเคืองโกรธ โทษฉันไย ...
11 สิงหาคม 2550 17:26 น. - comment id 737278
โกรธใครหนอเคียดแค้น ชิงชัง ใจไม่ทวนความหลัง ใคร่พ้อง คิดสาปส่งร้อยชั่ง เคยคู่ เคียงนา ภพใหม่ไม่เกี่ยวข้อง อย่าได้พบพาน ลองแต่ดูบ้างเนาะ..ท่าทางจะแค้นจริง ๆ เลยนะนั่น..
11 สิงหาคม 2550 22:27 น. - comment id 737334
เพราะนะคะ แต่ดุค่ะ...
12 สิงหาคม 2550 00:00 น. - comment id 737355
แค้นใครมากขนาดนี้คะ ความโกรธความเกลียดคือทุกข์คะ คนที่ทุกข์คือเราค่ะ ถ้าให้อภัยจะสบายใจกว่าคะ..แล้วไม่นานก็เลิกเจ็บคะ กลอนได้อารมณ์ความแค้นดีมากคะ...เอ๊ะ ...ยังไง..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
