อีกคราครั้ง ที่ดวงออกเดินทางไปกับจินตนาการฝันฝันฝัน สู่เส้นทางสายสวรรค์หล้า เส้นทางสายรวงข้าวกล้าสุกปลั่ง สะพรั่งพราวดั่งทองทาเต็มท้องทุ่ง รอประดับหล้าประดับดิน ให้ผ่องพรายฉายฉานปานประหนึ่งนิรมิต เส้นทางสายงามสู่ทะเลสาบสีเงิน ณ..บัดนี้ถูกขยายออกให้กว้างขึ้น หากทว่า.. บึงบัวยังคงไสวเคียงบึ้งนาในดวงใจ... ที่มิผันไปดั่งรอยไถแปร ฟ้ายังเป็นสีฟ้าอมโศก สวยด้วยสีม่วงหม่นเทาทึมด้วยถึงวันวสันตฤดู ฝูงนกน้ำ นกกระยาง ยังคงบินฉวัดเฉวียนร่อนขึ้นลงในดงตาลหวาน ที่บ้างก็แสนเดียวดาย โดดเดี่ยว ดูแสนเปลี่ยวเหงา บ้างก็เคียงเงาคู่ บ้างก็ดูคล้ายดั่งครอบครัวเคียง เรียงพร้อมหน้าพ่อแม่แลลูกผูกพัน ในท่ามม่านฝนหม่นมัว มุ่งเข้าสู่เส้นทางอันแสนมีมนตรา ราวพาดวงจิตดวงย้อนยุคสู่สมัยทวารวดี นับพันปีมาแล้ว สู่สุโขทัย อยุธยา ณ..หอมห้วงแห่งเวลาที่แสงสงบสุขงามงด แสนหมดจดด้วยความวิถีชีวี ที่ยังคงมีความเรียบง่าย รู้ใช้ชีวีอย่างพอเพียงเพียงพอ... และ..ในท่ามเสียงสายฝน จากฟ้าเบื้องบนอันทรงพลังธรรมศักดิ์สิทธิ์ อันสามารถนิรมิตบันดาลดล ให้ทั้งโลกหล้าแลผองชนเรานี้ จักมีอันหมุนไปในทิศทางใด...อันสุดแท้ที่ใครจะหยั่งรู้ จิตดวงหนึ่งซึ่งแสนซาบซึ้ง รู้ค่า...ของอำนาจฟ้าดินสิ้นทั่งทั้งน้ำลมแลไฟ จึ่งได้น้อมดวงใจ ท่องมนตราสวดพระคาถา เพื่อเป็นสิริสวัสดิ์มงคลแก่ทุกดวงชีวี พลีทุกครา.. ที่มาเยือนแดนดินแห่งวิมานมนตราทวารวดีนามนี้... ด้วยความคิดดี คิดได้ คิดให้เมตตาดั่งหยาดละอองฝนใสเย็นในทุกยาม ใกล้..ทะเลสาบสีเงิน เข้าไปทุกขณะ เวลาที่ฟ้าคร่ำฝนครวญ พายุแรงพัดกราวไหวจนไม้ใหญ่ฟ้อนใบระบัด หลุดร่วง ควงพลิ้วปลิวผลอยลอยวน อุโมงค์ต้นไม้สานใบแผ่ปกคลุม ดูร่มครึ้มดั่งป่าแรกแปลกปาหารย์ฝัน เสมือนหนึ่ง.. เรากำลังดั้นด้นมาค้นพบโลกที่ปราศจากมลทิน ฟ้า..หลังฝนค่อยๆแจ่มกระจ่าง เปรียบเหมือนจิตทุกดวงที่จักพบความว่างสะอาด หลัง.. ผ่านพ้นพายุใจ..เช่นฉะนั้น เพื่อรอรับพลังมหัศจรรย์รัก มหัศจรรย์หวัง ที่มิมีวันสิ้นสุด หากเรา.. มิหยุดยอมเพียร ยอมพ่าย เราก็จักได้จิตดวงสดสะอาด มาวาดวนเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ หลังการพักชำระใจ ให้ทุกสิ่งร้ายกลายเป็นอดีตอันลอยลา.. นัยน์ตาของหญิงหนึ่ง จึ่ง...พบซึ้งเกษมในธรรม ธรรมชาติ อันแสนบริสุทธิ์สะอาดรายรอบได้ในทุกยาม เห็นงามจากจิตอันเลื่อมประภัสสร เห็นใบไม้สอดซ้อนสลับระยับยิบ กำลังพลิกพลิ้วพริบพรายฟ้อนออดอ้อนสายแสงสุริยา ให้เกิด... ภาพจรัสค่า มลังเมลืองใจ เกินค่ำคำใดกล่าวเล่าบอก นอกจากต่างต้องใช้จิตนิรมิตเห็น รู้ด้วยตัวเองในดื่มด่ำอันงามอมตะนั้น ขุนเขาในเงาฝนเงาฝัน ยังทอดตัวเงียบงัน งดงาม ไล่ลดหลั่นสล้างโอบกอดทุ่งหญ้า ทุ่งสัปปะรด ทุ่งดวงดอกไม้ป่าแสนหวาน ที่กำลังนานพร่างแตะแต้ม พื้นพสุธา ให้แสนน่าเสน่หาเป็นที่สุด ดงไผ่รวกยังพัดไกว เกิดเสียงแกรกกรากฝากสอนสัจจธรรมป่า ให้รู้คุณค่าแห่งดนตรีไพร ดนตรีที่ต้องใช้ใจดวงนิ่งนิ่ง ฟังทุกสรรพสิ่ง... ที่กำลังบรรเลงเพลงพร้อง มิให้จิตหมองหมางระบมระทม ทุกข์ท้อ ขอเพียงแค่เงี่ยหูฟัง นั่นเสียงเรไร จิ้งหรีด แมลงกรีดปีกร่ำ ผสานซร้องก้องไปทั่วถิ่น แหละนี่คือ.. กลิ่นอายแห่งความเป็นธรรมดา ใช่มายาสีสัน อันพาให้ทุกข์จีรัง ดวงตามืดบอดหลงทางอย่างอ้างว้าง ในท่ามทะเลกิเลสโลกย์ หาพ้นโศกพบสุขนิรันดร์ไม่... เสียงสายน้ำเพชร ยังพร่างริน กระซิบ กระซิก กระซี๊ ราวให้ทุกดวงชีวี ได้ทบทวนหวนไห้ รู้ค้นหลังมาฝากฝังใจ ตราบจนลมหายใจสุดท้ายหมายเคียงธรรม ปฏิบัติธรรม ในท่ามกลาง.. วิมานมนตราทวารวดีที่คงงามดงด แสนให้พลังสด ด้วยชื่นแสงแห่งอรุณอรุโณทัย กับ.. ฟ้าใสสะอาด กับ... เรือนไทยพิลาสรายรอบด้วยพวงพะอยมป่า มวลดวงดอกไม้นานาพรรณไหวกิ่ง ทั้งลีลาวดี โมก ปีบ ลำดวน มะลินวล พุดซ้อนอ้อนอวลร่ำ ในยามค่ำ ที่ฟ้าคงเต็มด้วยดวงดารารายพรายกระพริบ ราวเพชรพร่างสายแสนสุกใส ประดับใจเราทุกดวงให้แสนสุขล้ำเกินรำพันรำพึง มีเพียงซาบซึ้ง.. จนตระหนักว่า...ช่างแสนโชคดีนักหนา ที่ได้ลืมตาเกิดมา บนผืนแผ่นดินไทยแผ่นดินทองแผ่นดินธรรม อันแสนล้ำค่านี้ ทั้งยังมีโอกาสได้พบพระธรรม ได้นำน้อมมาสอนจิตฝึกใจ ให้เดินไปตามรอยบาทแห่งองค์สมเด็จพระศาสดา ไหนจะยัง.. ได้เกิดมาใต้ร่มฉัตรเพชรแห่งองค์พระมหากษัตรา ที่ทรงเปี่ยมด้วยพระเมตตามหาบุญญาบารมี ใต้ร่มธงไตรรงค์นี้ ที่แสนให้อิสราแด่ทุกชาติศาสนาอย่างเที่ยงธรรม ใต้ผืนดินอันแสนอุดมราวทองคำล้ำค่า ที่.. สามารถหว่านโปรยพืชผักข้าวกล้าให้ระย้ารวง ให้ปวงประชาไทได้อิ่มไม่อดอยาก... แล..วิมานในฝันสวรรค์หล้า นามว่าวิมานมนตราทวารวดี ณ..ที่แห่งนี้ ไม่นานช้านี้ที่จักพลีพบศาลาทรงไทย มีองค์พระปฏิมาสุกปลั่ง ให้น้อมนำจิตกรานกราบ ถวายพวงมาลาพร้อมตั้งสัจจาธิษฐานภาวนา ให้.. เกิดปัญญาญาณอันสว่างเรืองโรจน์ ลบลืมโศกมายาโลกย์มายาตัวตน เพื่อ...ข้ามพ้นไปสู่ฝั่งฝัน อันแสนว่าง กระจ่าง สงบ ทุกภพภูมิตราบชั่วนิจนิรันดร์...! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song774.html สี่แผ่นดิน คนมี ชีวิตและกายา ถือ กำเนิดเกิดมา เป็นหญิง หรือว่าเป็นชาย ผู้มี พระคุณอันแสนยิ่งใหญ่ กว่า สิ่งใด ก็คือแผ่นดิน เป็นแดน ที่ให้ชีวา พึ่งพา อาศัยและอยู่กิน คุณใด จะเปรียบแผ่นดิน เอื้อชีวิน จากวันที่เกิด จนตาย ยามใด ความทุกข์กรายมาเยือน ทุกข์ใดเล่าจะเหมือน ความทุกข์เยือน เรือนกาย หากเรือน ของเรามีทุกข์ กรายใกล้ สุขอย่างไร อย่างไรตัวเรา ยามดี เราดีตาม ในยาม มีทุกข์ควรแบ่งเบา บุญคุณ ยิ่งใหญ่นานเนาว์ หน้าที่เรา ตอบแทนพระคุณแผ่นดิน ยามใด ความทุกข์กรายมาเยือน ทุกข์ใดเล่าจะเหมือน ความทุกข์เยือน เรือนกาย หากเรือน ของเรามีทุกข์ กรายใกล้ สุขอย่างไร อย่างไรตัวเรา ยามดี เราดีตาม ในยาม มีทุกข์ควรแบ่งเบา บุญคุณ ยิ่งใหญ่นานเนาว์ หน้าที่เรา ตอบแทนพระคุณแผ่นดิน หน้าที่เรา ตอบแทนพระคุณแผ่นดิน...
พุด 24 ก.ย. 2550 19:30 น. - ID 107599 
1184
0
0
24 กันยายน 2550 20:10 น. - comment id 758919
ให้พ้นโศกพบสุขบนโลกกว้าง ไม่อ้างว้างเดียวดายใจสุขี ได้เกิดมาใต้ร่มพระบารมี ไม่เสียทีที่เกิดผืนดินทอง องค์พ่อเจ้าแผ่คุ้มทั่วทุกภาค ปราศจากทุกข์ภัยคอยปรกป้อง มีแต่คนโง่เขลาเฝ้าหมายปอง รุกรานเรือนเมืองทองผลาญเผ่าพันธ์ ชีวิตนี้เกิดมาก็แสนยาก กรรมวิบากกลายกล้ำทำไหวหวั่น มาร่วมสร้างสามัคคีมีแบ่งปัน ให้โลกนั้นอยู่สุขทุกเวลา น้ำมีปลาท้องนามีต้นข้าว มองทางไหนร่มเย็นชื่นหนักหนา โบสถ์นั้นมีองพระปฏิมา ลูกหลานไทยมาร่วมเกื้อกันไป สวัสดีค่ะพี่พุด บัวคิดถึงพี่ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
