เจ้าเกิดมาทำไมในโลกนี้ เพียงเสพสุขสุนทรีย์ฤาไฉน ฤาทำดีพลีแด่โลกก่อนสายไป ยังประโยชน์ยิ่งใหญ่แด่แผ่นดิน ลมหายใจแสนสั้นวันแสนโศก วันลาโลกให้ใครใครอาลัยถวิล ฟ้าร่ำไห้เดือนดับน้ำตาริน ทั้งธรณินท์ทุกสรรพสิ่งนิ่งเงียบงัน เกิดแก่เจ็บตายว่ายวนวัฏฏวิบาก ความพรากจากรอเรานะยอดขวัญ เพียรสะสมบุญบารมีมีสติกับปัจจุบัน ก่อนสิ้นแสงตะวันในดวงใจ และนี่คือคำตอบชอบด้วยเหตุ หนีเทวษทุกข์ทนหมุนวนใหม่ รักษาศีล สมาธิ ปัญญาภาวนาทุกวันไป นานแค่ไหนอย่าท้อรอถึงฝั่งพระนิพพาน..
พุด 29 ต.ค. 2550 10:18 น. - ID 108985 
1058
1
0
29 ตุลาคม 2550 10:50 น. - comment id 778957
แวะมาอ่านกลอนเพราะๆและภาพสวยๆค่ะ... สบายดีนะคะ...
29 ตุลาคม 2550 13:49 น. - comment id 779091
จันทร์ว่า จันทร์เกิดมาใช้กรรมนะค่ะ ชีวิตเจอแต่เรื่องร้ายๆมาตลอด พอจะมีความสุขบ้างก็สั้นนิดเดียว คงต้องหมั่นทำบุญ เพื่อภพหน้าจะได้พบกับความสุข อย่างคนอื่นๆเค้าบ้าง ขอให้พี่พุดไพร แข็งแรง มีสุขภาพดี ทั้งการและใจนะคะ
29 ตุลาคม 2550 23:42 น. - comment id 779378
จุดริเริ่มแห่งชีวิตคือเรียนรู้โลก สร้างตัวตนว่าเราเป็นใคร ใฝ่หาการยอมรับ เรียนรู้ทุกข์ให้ถึงที่สุด(อย่าหนีทุกข์) แล้วจะพบเส้นทางสายธรรม คือการเห็นเหตุแห่งทุกข์ ก็ อยากได้ อยากมี อยากเป็น และ ไม่อยากได้ ไม่อยากมี ไม่อยากเป็น เมื่อมองเห็นแล้ว ก็สละออกจากใจ หรือ ประกาศกับตนเองด้วยสัจจะวาจา สายทางแห่งธรรมะ คือการเจริญสติ(ทำอย่างไรที่จะเป็นเหตุให้เกิดสติ)มีอนุสติ ๑๐ เพียรทำสมาธิ แต่ทั้งหลายทั้งปวง ต้องมี ศีล ๕ เป็นบาตรฐาน ก้าวสู่ สติปัฎฐาน ๔ สัมปทาน ๔ อิทธิบาท ๔ อินทรีย์ ๕ พละ ๕ โพชชงค์ ๗ และ มรรค ๘ เป็น โพธิปักขิยธรรม ๓๗ ประการ ขาตินี้ ชาติหน้า และ ชาติถัดๆไป จนบรรลุโสดาบัน จะเหลืออีกไม่เกิน ๗ ชาติ จะบรรลุอรหันต์สู่นิพพาน ดินแดนที่ปราศจากทุกข์ และ ปราศจากภพ เป็น นิรันดร์ พุดพัดชาก้าวสู่เส้นทางนี้ด้วยความมั่นคงและจริงแท้ หญิงเดียว ผู้เป็น ผู้ประเสริฐในทาน
30 ตุลาคม 2550 14:27 น. - comment id 779664
เกิดมาทำไมน่ะหรือคะ.. ก็เพื่อเป็นสีสันน้อย ๆ ให้โลกใบนี้ไง.. แวะมาชื่นชมผลงานค่ะ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
