สร้างสวรรค์..หวานชมพู..คู่ยอดดวงหฤทัย..!

พุด

ตื่นมาพร้อมนกเขาขันคู
โลกสีชมพูพร้อมรับขวัญ
ดวงดอกไม้ผลิช่อให้ชมทุกวัน
โลกฝันคืออดีตลาไกล
นาทีนี้ลมหายใจมีหวัง
สร้างพลังอย่าหวั่นไหว
ใครจะรักฤาชังช่างใคร
สำคัญที่ใจของเรา
กอดตัวเองก็ได้ใช่ไหมเล่า
ยามรานร้าวสะเทือนทุกข์เหงา
โลกมีสองด้านหวานเศร้าดั่งเงา
ใช่นานเนาสรรพสิ่งใดนิรันดร์
แล้วก็ยิ้มพริ้มเพรารับแสงทอง
ที่ยังส่องนำทางใจนะยอดขวัญ
ชีวีเราแค่ธุลีหล้าใช่อมตะกัปป์กัลป์
สร้างสวรรค์..ณ..กลางใจ..อย่าไปรอ...!


คงปฏิเสธไม่ได้ว่า...
 คนเราไม่สามารถย้อนรอยถอยหลังคืนกลับไปสู่อดีตได้
เสมือนดั่งคำมีคนกล่าว
ราวสอนสัจจธรรมเอาไว้ว่า...
*อดีตคือความฝัน ปัจจุบันคือความจริง
และ..
เมื่อเรายังมีลมหายใจ มีดวงตาสวยใสงดงาม
ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ
คงเพียงพอแล้วกับทุกปัจจุบันนาที
ที่เราพึงจักสร้างสรร สวรรค์ สุนทรีย์ 
ทำความดี ณ..ภายในใจเราเอง
อย่ารอให้ใครมานิรมิตฝันใดให้
และฝันที่งดงาม คือการเริ่มคิดดี คิดให้
ก็จงอย่าได้รีรอ ตัดพ้อน้อยอกน้อยใจโชคชะตา
จงกล้า ที่จะเดินไปข้างหน้า เพียรทำความดี
สะสมเสบียงบุญ บารมี อย่างช้าๆทว่ามั่นคง
และ..
คงเป็นความงดงามยิ่งนัก 
ที่...เราจักมีใครสักคน
ที่รักเข้าใจเมตตาเรา จากเนื้อแท้ 
เดินเกาะกุมมือกันไปในเส้นทางธรรมธรรมชาติ 
อันแสนยิ่งใหญ่นี้ 
ก่อนที่..
ดวงชีวีเราจะแตกดับลับลา
คืนกลับลงสู่ธุลีหล้า ในไม่ช้านาน...!
..................