"จันทราชา" ตอน ศึกศุกร์ดารา (พระจันทรได้รับราชสาส์นจากพระเจ้านครเสาร์ดารา) ....เมื่อนั้น พระจันทรบดินทร์ปิ่นสวรรค์ เสด็จทรงรถทองผ่องพรรณ กรีดกรายผายผันลีลามา แสงทองทาบทับกับองค์ เสนาร้องส่ง ณ เวหา จรัสแจ้งกว่าแสงพระจันทรา เหนือแสงดารายองใย ครั้นถึงจึงหยุดเกยสถาน เสด็จสู่ทิพย์วิมานสวรรค์ไสว เทวาเปิดม่านทันใด คลาไคลสู่ท้องพระโรงครัน ประทับนั่งเหนือแท่นมณีอาสน์ โอภาสผ่องพรายผายผัน ฉัตรทองเหลื่อมล้ำสีอำพัน ตั้งอยู่เรียงกันทั้งแปดทิศ พรั่งพร้อมเทวาสุรารักษ์ เสนาผู้ภักดิ์ประจักษ์จิต เทพทุกเหล่าเฝ้ามาทั่วสารทิศ ไว้จริตสวยสอางค์อย่างเทวี ครั้นพอถึงยามฤกษ์เบิกสวัสดิ์ ก็เรืองรองผ่องจรัสรัศมี อำมาตย์อ่านสาส์นถวายพระภูมี ทูลถึงที่จอมสวรรค์พระจันทร ฯ ....บัดนั้น เทพอาลักษณ์เรืองรองคล่องอักษร กราบบังคมพระผู้อรชร แล้วยอกรยกสาส์นอ่านทันใด ข้าแต่พระจันทรผู้ทรงภพ แปดทิศจบพระบาทามาแต่ไหน บัดนี้ต้องเคืองราชหฤทัย เหตุเพราะสาส์นหม่อมฉันไปเป็นแน่แท้ ด้วยพระศุกร์ดาราบดีมีอำนาจ คิดอุกอาจด้วยประสงค์จำนงค์แน่ ได้ยกทัพต่อตีทุกที่แพ้ เสร็จแล้วยึดไว้แต่พระศุกร์เอง ด้วยหลงอำนาจวาสนา ข้าน้อยเสาร์ดาราถูกข่มเหง แม้นอ้างถึงพระองค์ไปไม่กลัวเกรง กลับเปล่งสีหนาทประภาษมา ว่าจันทรบดินทร์ปิ่นสวรรค์ เป็นเพราะเชื้อเผ่าพันธุ์อันมุสา เท็จจริงอย่างไรได้ฟังมา แต่เห็นว่าท่าทีจะมีนัย จึงส่งสารแทบบาทยุคล หวังพึ่งผลบารมีที่สดใส บังคมเบื้องยุคลบาทพระเทพไท สรรพชีวีอยู่ใต้บาทบงสุ์ ฯ ....เมื่อนั้น พระจันทรวงศาสูงส่ง ได้สดับสาราดังฟ้าลง คราวนี้คงณรงค์แน่เป็นแท้จริง พลางเผยพจนารจผงาดว่า ศุกร์ดารานั้นใครไม่สุงสิง คงพรั่นพรั่นหวั่นจิตคิดประวิง จึงละทิ้งศีลธรรมจนต่ำช้า เอาเถิดแม้ใคร่งานในการศึก ก็จงนึกหลีกหนีทุกทีท่า เราจะไปรบพุ่งมุ่งพารา ช่วยเมืองเสาร์ดารารมย์บุรี จึงตรัสสั่งเสนามหาอำมาตย์ นายพลจตุรงคบาททั้งสี่ จงจัดเวรเกณฑ์ทัพโยธี แล้วจงรีบจรลีไปทันใด ....เมื่อนั้น เทพเสนางามงดยศใหญ่ น้อมเกล้าวันทาแล้วคลาไคล เยื้องย้ายจากท้องพระโรงทอง ฯ ....เมื่อนั้น พระจันทรภูวดลหม่นหมอง เสรด็จหาสนมชมน้อง วางท่าประคองจะเจรจา รุจิเรขเอกสนมก้มลงกราบ ดั่งความทราบถึงหล่อนก่อนพระว่า เงยพลางทางโศกโศกา เอื้อนเอ่ยพจนามาทันที ฯ ....เมื่อนั้น รุจิเรขเอกสนมก้มเกศี พลางว่าเอ๋ยพระราชสวามี จากวันนี้วันไหนจะได้พบ เหมือนดอกไม้ใกล้ใกล้ที่ได้กลิ่น มาเหือดสิ้นสาบสวนอวลตรลบ ใครก็รู้การใดไม่เหมือนรบ แล้วเมื่อใดจะได้พบบรรจบกัน ว่าพลางทางฝืนสะอื้นไห้ ด้วยอาลัยยามนอนจะคลอนขวัญ จะเงียบเหงาดวงฤดีทุกวี่วัน จะหวิวหวั่นหวาดผวาคราถอนใจ ฯ ....เมื่อนั้น พระจันทรบดินทร์เป็นใหญ่ เห็นสนมโศกาก็อาลัย จึงตรัสไปปลอบชู้คู่ประคอง ฯ สนมเอ๋ยสนมนาถ ยามนิราศจากลาอย่าหม่นหมอง พี่จะเคร่าคอยเวลามาหาน้อง มาตระกองกอดเจ้าทุกเพรางาย เมื่อพี่จากดวงใจมิได้จาก ยังฝังฝากรอยรักสลักหมาย ก็หวังเจ้าจอมหอต่อวันตาย มิเคยหน่ายสักเวลามาแต่ไร พี่ไม่อยู่จงระลึกเหมือนพี่อยู่ ยอดพธูเรขาอย่าหวั่นไหว เอาเสียงนกวิหคร้องทำนองไพร ต่างสำเนียงเสียงใจไว้ข้างกัน ยามน้ำค้างพร่างพรมลมระรื่น ต่างความชื่นเหมือนพี่พัดวีมั่น สนมน้อยคอยเถิดหนาวิลาวัณย์ มิอาสัญพี่จะมาหาเจ้าเอย ฯ ตรัสพลางเขยื้อยเลื่อนองค์ แล้วหนุนลงตักนางต่างเขนย ด้วยใคร่อยู่ชื่นขวัญอันน่าเชย ก่อนลาเลยไปพหลรณรงค์ ฯ ....เมื่อนั้น พระจันทรนครินทร์สูงส่ง ครั้นได้ฤกษ์เวลาก็อ่าองค์ เสด็จลงสรงอ่างสุวรรณชลา ฯ หยาดวารีรี่ไหลอยู่ในห้อง พระผิวทองรองเรืองเปลื้องผ้า น้ำซัดสาดกระเซ็นเป็นวงมา ต้องฉวีชีวาคราชื่นใจ เกาะเป็นเม็ดเจ็ดสีมณีพร่าง แสนสำอางค์พลางชมนิยมไฉน นัยเนตรแววดำอำไพ ต้องแสงรำไรเป็นวาวมา บรรจงสอดสวมซับสนับเพลา พร้อมเทพเหล่าท้าวนางกางผ้า ภูษาเหลืองเรืองดีสีจันทรา ยกพื้นบุษราน่ามอง เจียรบาดคาดไว้มิให้เคลื่อน ปั้นเหน่งเหมือนเดือนเพ็ญเผ่นผยอง ตาบทิศทับทรวงพ่วงทอง เกี่ยวกรองสังวาลย์ชาญชัย ทองกรล้วนแล้วประดับมุก ธำมรงค์ส่งสุกด้วยพลอยใส มาลาปราบปัจจามิตรฤทธิไกร ทรงสวมเสมอไปในสงคราม ฯ แล้วเสร็จขุนนางกางม่าน เสด็จลานเวหาน่าเกรงขาม ยุรยาตรขึ้นเกยแก้วงาม พร้อมทหารแลหลามล้วนเทวา ฯ เสด็จทรงรถทองผ่องพราย ลวดลายล่องลอยเวหา พวกพหลพลเหล่าเสนา นุ่งเหลืองพิไชยาคลาไคล มโหระทึกกึกก้องซร้องเสียง สังข์เพรียงเรียงรี่ปี่ไฉน ทหารโห่ขับคล่องร้องไป เลื่อนลอยมาในอัมพร ฯ (โปรดติดตาม พระจันทรยกทัพช่วยนครเสาร์ดารา)
"เพชรสังคีต" 24 ธ.ค. 2550 17:18 น. - ID 110888 
866
1
0
24 ธันวาคม 2550 20:49 น. - comment id 803975
ขอบคุณเรื่องราวดี ๆ ที่นำมาให้รับรู้
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
