....ประชุมสักวา

"เพชรสังคีต"

ประชุมสักวา
....สักวาเดือนเพ็ญเห็นอร่าม
ทอแสงงามวามแวมแจ่มเจิดศรี
ปานจะเลื่อนลอยมาในราตรี
รัศมีแอร่มฟ้าเมฆาทอง
คิดถึงนงรามทรามสงวน
กลิ่นแม่หวลอวลอลตรลบห้อง
ยลจันทราเพ้อว่านวลลออง
มาเคียงสองครองขวัญนิรันดร์เอย ฯ
....สักวาดาวรายพรายระยับ
มาด่วนดับอับแสงทุกแห่งหน
สุรีย์ทองส่องสว่างกลางสกล
ดังจะดลดวงใจให้ไคลคลา
ไก่แก้วกู่ขานขันกระชั้นเสียง
ต่างสำเนียงขับครวญให้หวนหา
โอ้อุษาแล้วหนอพี่ขอลา
อย่าเคืองกันวันหน้ากลับมาเอย ฯ
....สักวาเจ็บใดไหนจะเจ็บ
เท่ารักเหน็บ ณ ทรวงไห้ห่วงหา
ต้องศรพิษแห่งรักสลักอุรา
นึกเห็นหน้าน้ำตานองจนร้องครวญ
มิเห็นใจก็เห็นแก่มิตรภาพ
นี่ทำบาปเต็มประดาพากำสรวล
โศกสลดรันทดใจไม่สำรวล
เพราะใจป่วนจวนแตกแหลกแล้วเอย ฯ
....สักวารักข้างเดียวเปลี่ยวดวงจิต
เพียงแค่นิดเพ้อไกลอาลัยแสน
เหมือนรักอื่นดื่นไปในดินแดน
มิเหมือนแม้นรักข้าที่พาที
เพียงแค่เหลียวมองหน้าพาใจป่วย
ผิดโรคด้วยหฤทัยใคร่เต็มที่
มิสมหวังก็ว่าไม่ปราณี
พอกันทีรักข้าสักวาเอย ฯ
....สักวาเดือนคล้อยเลื่อนลอยล่อง
ตามทำนองราตรีที่ใฝ่ฝัน
เหมือนหลบหลีกปลีกแสงแห่งดวงจันทร์
พาหัวใจไหวหวั่นทุกวันไป
เอ๊ะเวลาคล้ายมาเพียงประเดี๋ยว
ดาราเลี้ยวลับฟ้าน่าสงสัย
ต้องขอฝากมิตรจิตติดกันไว้
หวังวันหน้าฟ้าใหม่ได้พบเอย ฯ
....สักวาหน้าหนาวหนาวหนาวหนาว
พอลมซัดพัดพราวหนาวไฉน
ให้มันหนาวกายาทั่วหน้าไป
หนาวหัวใจหนาวได้แม้ไม่หนาว
หนาวในรักหนาวนักสลักสลอน
หนาวองค์อ่อนอรชรยิ่งร้อนผ่าว
หนาวไฟรุมสุมทรวงล่วงถึงดาว
หนาวหนาวหนาว หนาวหนาว หนาวหนาวเอย ฯ
....สักวาใจร้อนรอนร่อนร้อน
เดือดดาลดิ้นดังกลอนจะร้อนไหม้
แหมมันร้อนถอนอุราเกือบบ้าไป
ด้วยไฟรักทะลักใส่หัวใจเรา
โอ๊ยร้อนร้อนร้อนร้อนร้อนร้อนร้อน
แม้ยามนอนคลอนทรวงทั้งง่วงเหงา
หลับไม่ลงปลงไม่ได้เหมือนในเตา
ร้อนหนักเข้าเขาก็ว่าสักวาเอย ฯ
(เพชรสังคีต)
....สักวาโศกศัลย์ประหวั่นจิต
พี่เฝ้าคิดครำครวญหวนหา
เจ้ามาจากพี่ไปไม่คืนมา
พี่แสนเศร้าอุรานำตานอง
แต่ก่อนเคยร่วมเรียงนอนเคียงใก้ล
โอ้บังอรมาจากไปให้หม่นหมอง
บัดนี้เล่าหนาวใจไร้คู่ครอง
โอ้นวลน้องจากพี่ไปไกลแล้วเอย ฯ
                 (สุวรรณหงส์สังคีต  ประพันธ์)
สุวรรณหงส์สังคีต สายงานดนตรีปี่พาทย์ รร.ราชสีมาวทิยาลัย
เพชรสังคีต สายงานดนตรีเครื่องหนัง และเครื่องสายไทย
ร่วมกันประชุมสักวานะครับ				
comments powered by Disqus
  • อัลมิตรา

    24 ธันวาคม 2550 18:34 น. - comment id 803906

    ..๏ สักวาเจ้านกขมิ้นน้อย 
    เจ้าจักคล้อยโบยบินเยือนถิ่นไหน
    ยามอรุณรุ่งแสงส่องผ่องอำไพ 
    จึ่งลาไกลถิ่นเก่าเหย้าเรือนรัง
    
    ข้ามหุบเขาแนวป่าพนาสัณฑ์ 
    ไม่หวาดหวั่นสิ่งใดด้วยใจหวัง
    คราปีกล้าเหนื่อยกายไร้กำลัง 
    ร่อนลงฝั่งคลองใสใคร่กลืนกิน
    
    ระเริงเล่นริมธารอันกว้างใหญ่ 
    พอฉ่ำใจมุ่งแคว้นแดนทักษิณ
    ชมทะเลฟ้าครามตามสมจินต์ 
    แม้นแปลกถิ่นไม่ถอยชะรอยเพลิน
    
    ผ่านแมกไม้บ้านเรือนเยือนเมืองเหนือ 
    เรี่ยวแรงเหลือร่อนฟ้าถลาเหิน
    ครั้นค่ำไหนค้างนั่นหวั่นเหลือเกิน 
    เกรงเจ้าเพลินทิ้งรังให้ร้างเอย ๚ะ๛
  • ผู้หญิงไร้เงา

    24 ธันวาคม 2550 21:06 น. - comment id 803989

    สักวาหน้าฝนเฝ้าหม่นหมอง
    น้ำตานองด้วยเขาเฝ้าห่างหาย
    ทั้งที่เคยรักมอบชอบทักทาย
    แต่กลับกลายลืมเราเฝ้าระทม
    
    แถมยังมีพิษรักที่หนักอก
    เฝ้าตระหนักหนักหนาพาขื่นขม
    ไม่เคยลืมรักเขาเฝ้าชื่นชม
    จึงติดหล่มรักช้ำระกำเอย
    
    11.gifแวะมาประชุม  แต่รู้สึก ผู้หญิงไร้เงาจะเอ่ยวาระการประชุมมั่ว ๆ มึน ๆ ไปเยอะเลย  ไงก็ขออภัยด้วยน๊า  อิอิ11.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน