ข้าคือ คนฟั่นเฟือน ที่ผูกมิตรเป็นเพื่อนกับความฝัน ทุกยามเช้าตื่นมายิ้มรับตะวัน กลางคืนร้องเพลงกล่อมจันทร์ให้หลับนอน ข้ามีเพื่อนเป็นแมลง ทุกราตรีกล่อมเสียงแต่งให้พักผ่อน อีกสหายคือสายลมจร ชายโชยมาอ่อนอ่อนช่วยพัดวี เพื่อนสาวข้าคือมวลดอกไม้ เธอเบ่งบานสวยไสวไปทุกที่ นกน้อยนั่นก็เพื่อนที่แสนดี ฝูงปลาในวารีก็เพื่อนกัน ผีเสื้อน้อยบินมาคุยกับข้า คอยถามหาถึงเจ้าจอมขวัญ ข้าบอกเธอยังอยู่ตรงนั้น อยู่ตรงที่รักนิรันดร์มิเปลี่ยนแปร ข้าชอบเดินไปทักทายท้องทุ่ง งามรวงข้าวจรุงนั้นเผื่อแผ่ ชักชวนสายรุ้งฟ้าให้มาแล นั้นชีวิตแท้แท้ของชาวนา ก้อนเมฆเรียงรายประพรายพริ้ม ดวงตะวันโปรยยิ้มมาสู่ข้า แจ้งแล้วหนอหุบห้วงมรรคา ธรรมชาติแห่งชีวา งามนัก ข้าคือคนฟั่นเฟือน มีตัวอักษรเป็นเพื่อนไว้ทอถัก ข้าเขียนทุกสิ่งด้วยความรัก เพื่อกล่อมเหงาให้ผ่อนพักจากจิตใจ ------------------------------------------- ลานเทวา
ลานเทวา 26 ธ.ค. 2550 15:14 น. - ID 110947 
1153
1
0
26 ธันวาคม 2550 15:37 น. - comment id 804531
สวัสดีค่ะคนฟั่นเฟือนแห่งลานเทวา ^^" กลอนเพราะมากค่ะ อ่านแล้วมองเห็นภาพเลย ฉันแค่...คนหนึ่ง...ซึ่งเหงา หากยัง...มีเงา...เป็นเพื่อน กระดาษ...อักษร...เลือนเลือน มีดาว...และเดือน...ส่องใจ จนมา...วันนี้...มีรัก รู้จัก...ผู้คน...ใหม่ใหม่ ที่นี่...ที่บ้าน...กลอนไทย อ่านเขียน...มากมาย...กวี **************************
26 ธันวาคม 2550 23:46 น. - comment id 804727
หน้าส่วนตัว
ข้า คือ คนธรรมดา
ที่มิอาจหาญกล้าท้าความฝัน
อยู่ก็เหมือนตายใต้แสงตะวัน
ได้แต่รำพันเพียงเดียวดาย
ขอให้สุขตลอดไปนะคะ
สวัสดีปีใหม่
31 ธันวาคม 2550 11:18 น. - comment id 806080
สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรงนะคะ
แวะมาทำความรู้จัก
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
