แม้คืนนั้นจะผันผ่านนานแรมปี
ยังจดจำราตรีที่เหน็บหนาว
ณ ริมฝั่งธาราใต้ฟ้าพราว
ด้วยแสงดาวระยิบระยับประทับทรวง
มธุรสวาจาพาเคลิ้มฝัน
สุดจะสรรจำนรรจาว่ารักหวง
รอยจุมพิตสนิทแนบแอบพุ่มพวง
ยังแหนหวงรอยจูบไว้ไม่จางใจ
วอนเทพแห่งดวงดาวที่พราวฟ้า
เทพแห่งสายธาราพฤกษาไสว
กระซิบบอกคนจุมพิตสนิทใน
ว่าจูบนั้นยังฝังใจไปนิรันดร์