หลังพายุพัดผ่านฟ้าแจ่มจรัส ในร่มวัดเงียบงามมงคลขวัญ ลึกลึกแลเห็นโลกย์โศกรำพัน อัศจรรย์อริยสัจจ์สอนใจ เส้นแบ่งกั้นโลกสองโลกที่ซ้อนทับ มวลมนุษย์ติดกับนานแค่ไหน โลกธรรมโลกทิพย์งามเหนือใด สุดแต่ใจผู้ใดจะไขว่คว้า คว้าหนาวห่มหนาวร้าวราน กัปป์กาลลวงเล่ห์เสน่หา ร้อยรัดภพชาติพันธนา ใครเล่าหนาปลดปล่อยสร้อยโซ่กรรม เราเลือกเองบรรเลงบทเพรงทิพย์ จารจิบน้ำอมฤตระรินร่ำ ทิ้งโลกไม่เที่ยงสู่โลกธรรม ฟ้ามืดดำในดวงจิตเปลี่ยนสีต่อนี้ไป...! ......................................
พุด 1 พ.ค. 2551 06:33 น. - ID 114690 
1366
3
0
1 พฤษภาคม 2551 07:00 น. - comment id 845064
เพราะจังเลยขอรับ
1 พฤษภาคม 2551 07:55 น. - comment id 845075
ไพเราะ ภาพดอกบัวสวยมากค่ะ เพลงไพเราะด้วยค่ะ
1 พฤษภาคม 2551 11:26 น. - comment id 845120
กลอนงามให้ข้อคิดมากเลยค่ะพี่พุด
1 พฤษภาคม 2551 16:29 น. - comment id 845176
สวัสดีค่ะ คุณพุด พัดชา ขอชมว่าไม่เคยเห็นบทกลอนของใคร - ลึกซึ้ง - เข้าถึงธรรมะได้ถึงเพียงนี้ คุณเก่งจริงๆ เยี่ยมมากค่ะหวังว่าคงได้ชมกลอน อย่างนี้นะคะ
1 พฤษภาคม 2551 17:06 น. - comment id 845189
เป็นคำสอนที่เยี่ยมมากค่ะพี่พุด
2 พฤษภาคม 2551 04:36 น. - comment id 845320
รู้สึกดีได้มารับรู้ รับฟัง โลกของธรรม
2 พฤษภาคม 2551 12:35 น. - comment id 845384
สวัสดีครับ..อินสวนชอบจังครับ สำหรับผลงาน ชิ้นนี้...แต่คงยังสลัวๆต่อไป
2 พฤษภาคม 2551 18:35 น. - comment id 845469
บัวโผล่น้ำแจ่มจรัสวับเรืองแสง เหมือนอินทร์แปลงแต่งแต้มแย้มกลีบสวย บานเช้าเย็นเห็นแล้วหอมระรวย ใครโชคดีได้หยิบฉวยไปบูชา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
