บนร้านดอกไม้ พอเย็นย่ำคำหวานประสานเสียง ประสมขิมริมระเบียงเฉลียงร่ม แม้น้องอยู่พี่จะคู่ประคองชม ตระกองกอดสอดสมภิรมยา มวลดอกไม้กลางชานร้านดอกไม้ ยังหวนไห้ยุพินถวิลหา กิ่งจำปาระย้าย้อยคอยขวัญตา จรุงกลิ่นโศกาชวนอาลัย ยินพวกสาวคราวขับลำนำหวาน เป็นเพลงกานท์รันทดสลดไฉน ว่าระเด่นบุษบามาจากไกล องค์อิเหนาเศร้าฤทัยในไพรวัลย์ พระรัญจวนหวนไห้ไม่วายโศก บุษบาวิปโยคแทบอาสัญ นางอยู่ถ้ำสุวรรณากลางอารัญ องค์อิเหนาจรจรัลเข้าเวียงชัย ด้วยบิดาว่าลักนารีหนี จึงทำทีแน่วแน่แก้สงสัย ฝ่ายระเด่นบุษบายอดยาใจ ถูกลมหอบกลางไพรไปไกลกัน พระจะแสนเศร้าสร้อยละห้อยหา องค์ระเด่นบุษบาเจียนอาสัญ จะกลับมาคูหาพนาวัน มิพบน้องประคองขวัญยิ่งหวั่นใจ โอ้ว่าทำฉันใดจึงได้รู้ ว่าลมลอบหอบชู้ไปหนไหน ตกอยู่ในประมอตันพรั่นฤทัย จะได้ใครทูลแถลงแจ้งคดี แม้ระเด่นมนตรีนั้นได้รู้ ว่าน้องอยู่ประมอตันกรุงศรี คงมิปล่อยน้องหงอเพราะรอรี พระเห็นทีจะตามมาด้วยอาลัย ลำนำกลอนซ้อนเพลงบรรเลงเสนาะ แสนไพเราะรสโศกวิโยคไฉน เป็นความเหมือนตัวพี่นี้จากไกล ห่างขวัญตายาใจอาลัยเอย ฯ
"เพชรสังคีต" 13 มิ.ย. 2551 18:29 น. - ID 116019 
1028
1
0
14 มิถุนายน 2551 01:59 น. - comment id 861732
คิดถึงเพลงคะนึงครวญรัญจวนเสนาะ แสนไพเราะรสเพลงบรรเลงหวาน คิดถึงรสดนตรีไทย ฝังในมาน หยิบซอจับมาขับขานร่วมบรรเลง ผมยังฝีมือไม่ถึงขั้น ต้องขออภัยด้วยนะครับคุณเพชรสังคีต เกือบทำวงล่มซะแล้ว อิอิ
14 มิถุนายน 2551 12:58 น. - comment id 861885
ยินดีเสมอครับ คุณรัมณีย์
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
