สถานีแห่งความสุข..คลื่นแห่งความสุข...

พุด

ทุกเที่ยงวัน..จันทร์ถึงศุกร์
ณสถานีแห่งความสุข คลื่นแห่งความสุข
สถานีวิทยุ กระจายเสียงแห่งหนึ่งของกรุงเทพ
หญิงหนึ่ง ชายหนึ่ง
น้องชายผู้ช่วยอีกหนึ่ง
เราสามต่างทำหน้าที่แสนงดงาม
ดั่งธุลีหล้าข้าแผ่นดิน
ทุกน้ำค้างคำ
ทุกสาระรายการ
คือหยาดสายธารน้ำใจใสงาม
พร้อมพลีหว่านสายพรายพรม
ลงบนแผ่นดินไทแผ่นดินธรรม แผ่นดินทอง
แผ่นดินแม่มาตุภูมิที่กำลังเร่าร้อน
ให้เพลาผ่อนคลาย จากความไร้รักสามัคคี
และ..
นี่คืออีกบทบาทหนึ่งที่สาวบ้านนา
และพุดพัดชาแสนปิติเกษมภาคภูมิใจ...
ตราบเท่าที่ยังมีลมหาย...ได้ทำในสิ่งที่รัก
ดั่งธุลีหล้าข้าพระบาท
ผู้จงรัก..ภักดีในชาติศาสนาพระมหากษัตริย์ไทย
ที่เทิดไว้เหนือเกล้าเหนือกระหม่อม
ตราบวันสิ้นลม....!
.............................

จากใจผู้หญิงคนหนึ่งคนนี้ที่
รักธรรม ธรรมชาติ สายธาร หวานดอกไม้ รักสายฝน รักแสงตะเกียง รักเสียงจากธรรมชาติไพร รักกระท่อมใบไม้ รักดวงใจนิ่มนวลละเมียดละมุน รักแสงเทียนอบอุ่นในยามค่ำ รักตะวันตกดิน รักทุกสิ่งที่เงียบงามร้างไร้ให้ชีวีงามเงียบรักเส้นทางสายธรรมชาติสู่ไพรลึก รักดำดิ่งล้ำลึกจิตวิญญาณไพร ภาวนาทุกชาติไปให้ได้เกิดมากับงามดวงใจใครเล่ารู้นี้ ที่ติดดิน และขอรักศรัทธาเทิดทูนมิรู้สิ้นในชาติศาสนาพระมหากษัตริย์ไทย ตราบสิ้นลม!
.........................
และ...
จากใจสาวบ้านนา บ้านป่า บ้านไพรผู้ที่..
  รักท้องนาสายธารหวานบึงบัว รักแสงตะเกียงแสงเทียนสลัว รักลำเนาไพร รักดวงใจเจ้าดวงดอกไม้ รักร่ายบทกวี รักดนตรีไพร รักแมกไม้ไหวกิ่งฝัน รักสวรรค์ดิบดิน รักถิ่นสุวรรณภูมิพุทธิ์ รักบริสุทธิ์ในวิถีไทยวิถีไพร รักใจดวงเงียบงาม รักโมงยามลำพังร้างไร้ รักกระท่อมไพรได้เคียงใกล้ธรรมะ ธรรมชาติ ได้วาดเวิ้งฝันสวรรค์ทิพยนิรมิต ได้ฝึกจิตเพียรพลีสิ้นในที่สุด ได้หยุดยึดมั่นถือมั่นเพื่อพ้นพันธนาแห่งทุกทุกข์รัก อันคือแอกหนักล้าใจ จักยอมทิ้งไป ไม่แลเหลียว เดินดายเดียวสู่ร่มธรรม ร่มทอง สู่ครรลองพระรัตนนิรพาน ดั่งบัวบานเหนือน้ำ เหนือโลก โศกสุขสิ้น มิยินยล มิพะวงพะวังมิหันหลังมา หากทว่าขอเวลาเพียงเพียรภาวนา ทุกลมหายใจเพื่อทำหน้าที่ให้ดีที่สุด ก่อนจะสิ้นสุดทุกอย่างวางทุกสิ่ง และนิทราไปกับความจริง คือความว่างกระจ่างจิตดั่งอัญมณีไพร 


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song6192.html
ความฝันอันสูงสุด ....เพลงพระราชนิพนธ์ 
ขอฝันใฝ่ ในฝันอันเหลือเชื่อ
ขอสู้ศึก ทุกเมื่อ ไม่หวั่นไหว
ขอทนทุกข์ รุกโรมโหมกายใจ
ขอฝ่าฟัน ผองภัย ด้วยใจทะนง
จะแน่วแน่แก้ไข ในสิ่งผิด
จะรักชาติ จนชีวิต เป็นผุยผง
จะยอมตาย หมายให้ เกียรติดำรง
จะปิดทอง หลังองค์ พระปฏิมา
ไม่ท้อถอย คอยสร้าง สิ่งที่ควร
ไม่เรรวน พะว้าพะวัง คิดกังขา
ไม่เคืองแค้น น้อยใจ ในโชคชะตา
ไม่เสียดาย ชีวา ถ้าสิ้นไป
นี่คือ ปณิธาน ที่หาญมุ่ง
หมายผดุง ยุติธรรม อันสดใส
ถึงทนทุกข์ ทรมาน นานเท่าใด
ยังมั่นใจ รักชาติ องอาจครัน
โลกมนุษย์ ย่อมจะดี กว่านี้แน่
เพราะมีผู้ ไม่ยอมแพ้ แม้ถูกหยัน
ยังคงหยัด สู้ไป ใฝ่ประจัญ
ยอมอาสัญ ก็เพราะปอง เทิดผองไทย... 
 


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song774.html
สี่แผ่นดิน 
คนมี ชีวิตและกายา
ถือ กำเนิดเกิดมา
เป็นหญิง หรือว่าเป็นชาย
ผู้มี พระคุณอันแสนยิ่งใหญ่
กว่า สิ่งใด ก็คือแผ่นดิน
เป็นแดน ที่ให้ชีวา
พึ่งพา อาศัยและอยู่กิน
คุณใด จะเปรียบแผ่นดิน
เอื้อชีวิน จากวันที่เกิด จนตาย
ยามใด ความทุกข์กรายมาเยือน
ทุกข์ใดเล่าจะเหมือน
ความทุกข์เยือน เรือนกาย
หากเรือน ของเรามีทุกข์ กรายใกล้
สุขอย่างไร อย่างไรตัวเรา
ยามดี เราดีตาม
ในยาม มีทุกข์ควรแบ่งเบา
บุญคุณ ยิ่งใหญ่นานเนาว์
หน้าที่เรา ตอบแทนพระคุณแผ่นดิน
ยามใด ความทุกข์กรายมาเยือน
ทุกข์ใดเล่าจะเหมือน
ความทุกข์เยือน เรือนกาย
หากเรือน ของเรามีทุกข์ กรายใกล้
สุขอย่างไร อย่างไรตัวเรา
ยามดี เราดีตาม
ในยาม มีทุกข์ควรแบ่งเบา
บุญคุณ ยิ่งใหญ่นานเนาว์
หน้าที่เรา ตอบแทนพระคุณแผ่นดิน
หน้าที่เรา ตอบแทนพระคุณแผ่นดิน...