งามฝน...ในเงาฝัน....!

พุด

วสันต์ในสายหมอกหยอกนาข้าว
วันที่ฟ้าฉ่ำพราวด้วยม่านฝน
นกในดวงใจไหวหวานในกมล
ซึ้งเสียจนอยากกระซิบถึงคนดี
นานเท่าไรแล้วหนาฟ้าสีโศก
โลกทั้งโลกเหน็บหนาวเศร้าปานนี้
เพราะหลงทางขวัญคว้างร้างฤดี
หวังคงมีใครสักคนบนทางใจ
เศร้าลำพังลึกลึกเกินนึกนับ
กับการรอสายน้ำวนกลับเริ่มต้นใหม่
วันที่ดวงดอกไม้หวานหอมมารำไร
วันที่เจ้านกไพรหวนคืนรัง
ตราบสายนทียังระรินร่ำ
งามบานฉ่ำจันทร์พูนดวงมิสิ้นหวัง
ดวงตะวันยังรักฟ้าฝากพลัง
ประดุจดั่งใจดวงนี้ที่เฝ้ารอ.....!


วันที่ฟ้าพรายฝนหล่นร่วงบนรวงข้าว
วันที่ใจเหน็บหนาวราวเพลงฝน
วันที่ฟ้าฉ่ำสวยลมพัดวน
วันที่ดวงกมลอยากซุกซบอ้อมอกเธอ....

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song336.html
ปีศาจวสันต์ 
เรา จากกันวันนั้นยังจำ
จากกันวันนั้นฝนพรำ
พรางม่านกรรม คล้ำครึ้มคลุมเวร
ลมครางฝนครวญ ไพรสั่นชวน รวนระเนน
ความกดดัน ขั้นเดน เหมือนจะเค้น ฆ่า กัน
เรา จากกันวันนั้นนานมา
แต่เมื่อวสันต์ลีลา ฤาสร่างซาฝนฟ้าฟูมฟาย
ฤดู ฤดี มันไม่มี วันคืนวาย
มันสาปใจ สาปกาย คล้ายมนต์ร้าย พรายผี
ผี วสันต์ มันหลอก มันหลอน
ปีศาจวสันต์วันก่อน ยังสังวรณ์ เวรนี้
ฟัง โถฟัง ฟังฝนตกซี เหมือนนรกตกตี
ย้ำ ขยี้ ใจ ตรม
ไป จากไป ไปแล้วไปเลย
อย่ามาชวนชิดชวนเชย
ปีศาจเอย ร้างเลยอารมณ์
ลมมา ฝนมา จงอย่ามา พาระทม
เพียงโศกทราม เศร้าซม ฉันจะล้ม ตายแล้ว...