**.. มีรอยยิ้ม ระคน ปนทุกข์เศร้า
มีภัยเร้า โรครุม รวมสุมอยู่
มีสังขาร เปลี่ยนไป ไม่น่าดู
มีหดหู่ เหินห่าง และร้างลา..
**.. บ้างต้นดี คดปลาย ไม่เที่ยงแท้
บ้างปรับแปร โอนเอน ไม่เป็นท่า
บ้างแปรปรวน ฝนหลั่ง ไม่ทั้งฟ้า
บ้างปรับเปลี่ยน สองหน้า กล้าไม่อาย..
**.. เธอยึดถือ อะไร ในโลกกว้าง
เดี๋ยวก็ร้าง จากกัน พลันห่างหาย
เดี๋ยวแนบชิด สนิทกอด ตลอดกาย
เดี๋ยวสลาย ล่วงหล่น พ้นจากกัน..
**.. ไม้ยังล้ม น้ำยังแห้ง ดินแล้งลับ
ดาวยังดับ เดือนยังหมอง ไม่ส่องขวัญ
แล้วจักนับ อะไร ในชีวัน
ที่แปรผัน วกเวียน เปลี่ยนตามกาล..
**.. เธอยึดถือ อะไร ในโลกนัก
จงหยุดพัก ปลดปลง ในสงสาร
เปิดทางอุ่น อิ่มใจ ในชื่นบาน
ใช้สายธาร ชีวิตแท้ ... แต่พอดี ...
( ยึดถือ อะไร ในโลกนี้
สิ้นชีวี ชีพละ ... เหลืออะไร ... )
ด้วยความหวังดี
ก.นพดล รักษ์กระแส
ก.ประแสร์ ศิษยาพร
5 พฤศจิกายน 2551 14:10 น. - comment id 910701
ไม่ยึดถือ และไม่ยึดติดค่ะ ปล่อยวางบางเวลา

6 พฤศจิกายน 2551 02:22 น. - comment id 910857
เลิศเช่นเดิม

6 พฤศจิกายน 2551 08:15 น. - comment id 910873
ดีจ้า...คุณต่อง (ต้อง) ksg...แวะมาทักทายจ้า...กลอนยังให้ข้อคิดเหมือนเดิมเลย....
ถ้าอย่างน้อยคนบนโลกนี้สักครึ่งหนึ่งคิดได้แบนี้โลกคงน่าอยู่อ่ะจ้า...
