ให้อดีตฝันวันร้ายได้ผ่านพ้น ดอกเสรีบานในกมลดั่งมั่นหมาย ดวงดอกธรรมบานประดับใจตราบชีพวาย รานสลายโศกลาอย่าอาลัย ดั่งสายน้ำไหลไปไม่วนกลับ ไม่นึกนับเศร้าหมองครองใจใส กับลมหายใจวันนี้ด้วยเข้าใจ ความเป็นไปแห่งโลกนี้ที่มายา สมมุติทุกข์สุขเย็นหนาวร้อน ดายเดียวอาวรณ์เสน่หา น้ำผึ้งพิษหลงจารจิบเติมวิญญาญ์ แท้ไขว่คว้าเพียงเงาช่างเปล่าดาย ให้จิตอิสระพบกระจ่าง พบเส้นทางสายว่างก่อนจะสาย เดินลำพังถึงฝั่งฝันก่อนชีพวาย อย่าวนว่ายวิบากภพจบแค่นี้....จบชาตินี้..!
พุด 9 ธ.ค. 2551 12:07 น. - ID 121164 
1478
2
0
9 ธันวาคม 2551 12:27 น. - comment id 922576
สู่...เสรี.. ฟ้ายามเย็นสลัวมัวหม่น รอรวงฝนหยาดสายให้ชื่นฉ่ำ ลบแล้งโลกโศกจิตที่มืดดำ ระรินร่ำสังเวยเศร้าหนาวมนุษย์ ติดปีกใจสู่แดนดินถิ่นเสรี เพชรมณีนิรพานงามพิสุทธิ์ ดั่งบัวบานชูช่อรอวิมุติ พาให้หลุดพ้นพันธนามายาชีวิต เหลือลมหายใจอีกกี่วันให้ฝันถึง ให้ซาบซึ้งทิพย์ธรรมในดวงจิต ชีพชนม์สั้นวันของเราเหลือน้อยนิด สิ้นไร้สิทธิ์ของใจเกินไขว่คว้า คือชีวีแห่งขวัญรอวันพราก จบและจากโซ่สร้อยเสน่หา ลบด้วยลืมไปกับกาลเวลา ทั้งชาตินี้ชาติหน้าอย่าพบภักดิ์....!
9 ธันวาคม 2551 13:48 น. - comment id 922604
แวะมาเยี่ยมครับ.... เอากำลังใจมาฝากด้วย คุณพุดสบายดีนะครับ...
9 ธันวาคม 2551 19:04 น. - comment id 922685
ฟ้ายามค่ำยังงดงามดั่งความฝัน คืนและวันยังผันแปรดั่งใจหมาย ทางชีวิตยังลิขิตตามใจกาย แม้ชีพวายใจหมายมั่นวันของเรา เป็นกำลังใจให้นะค่ะ คุณพุด
9 ธันวาคม 2551 19:28 น. - comment id 922689
คงจบยากตราบเท่าที่ใจนี้ยังอ่อนต่อสิ่งเย้ายวนและสิ่งที่เข้ามากระทบอายตนะทั้งห้า
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
