เลิกงานกลับบ้านนั่งพัก ไม่นานนักใจให้หวนคิดถึง อดีตในวัยเด็กเป็นนักเรียนเคยรำพึง ว่าวันหนึ่งจะเป็นผู้ใหญ่ใจดีมีงาน ตั้งใจพากเพียรเรียนหนังสือ จนได้ชื่อเด็กเรียนเพียรเล่าขาน เป็นตัวอย่างที่ดีทั้งเรียนและเบิกบาน เพื่อนเพื่อนขานนามให้ขวัญใจเรา เรียนจบทำงานทุกอย่างเปลี่ยน ต้องพากเพียรตั้งใจให้งานเล่า บางครั้งเครียดบางครั้งทนไม่เบา ต้องทำทั้งที่เราขัดใจตน เปรียบการเรียนตอนเป็นเด็ก ไม่ต้องเช็คตารางงานจนหมองหม่น มีเวลาทำอะไรตามใจตน เลิกเรียนก็ร่นปนเพื่อนสนุกกัน ออกกำลังกายตอนเย็นแสนสนุก ไม่ต้องทุกข์ต้องเครียดอย่างนั้น ถึงเวลาขอตังส์แม่แค่ไปเรียนสุขสรรค์ มาวันนี้ต้องรับผิดชอบงานกัน ไม่สนุกเหมือนคืนวันวัยเรียน บางวันยุ่งยุ่งจนปวดหัว บางคนบ่นกลัวเจ้านายเพี้ยน ออกปากวัยเรียนดีกว่า...วัยงานปานหน้ามือ
มาเรียณัฐ 27 ม.ค. 2552 23:07 น. - ID 122601 
1677
1
0
27 มกราคม 2552 23:13 น. - comment id 941813
ชีวิตวัยเรียนวัยเขียนอ่าน แสนเบิกบานไร้ทุกข์สนุกสนาน เป็นผู้ใหญ่ใช้ชีวิตติดกับงาน อยากจะสานเวลากลับรับวัยเรียน..แต่มันเป็นไปไม่ได้... ร่ำรวยแค่ไหนก็ซื้อวันที่ 1 ม.ค. 52 คืนมาไม่ได้ค่ะ... ทำหน้าที่ของเราต่อไปเถอะค่ะ.. สู้ๆ..เป็นกำลังใจให้กันและกันค่ะ..
28 มกราคม 2552 06:16 น. - comment id 941929
จริง...ฟันธง
28 มกราคม 2552 15:11 น. - comment id 942097
คนเราเมื่อเติบโตขึ้น ภาระหน้าที่ต่างๆ ก็เปลี่ยนไปและเพิ่มมากขึ้นค่ะ เมื่อก่อนตอนเป็นเด็กเรายังไม่มีอะไรต้องคิด ต้องทำมากไปกว่าเรียนหนังสือและเป็นลูกที่ดี ของพ่อกับแม่ พอโตขึ้นนอกจากจะต้องทำงานให้ดีและมีควารมรับผิดชอบแล้ว ก็ต้องเป็นลูกที่ดีของพ่อแม่เพิ่มมากขึ้นไปอีก ด้วยการเลี้ยงดูและเอาใจใส่ท่าน เหมือนกันกับที่ท่านดุแลเราตอนที่เรายังเด็ก พร้อมกันนั้นเราก็ต้องเลี้ยงดูลูกเรา เป็นตัวอย่างที่ดีให้เค้า เพื่อให้เค้าเติบโตไปเป็นผู้ใหญ่ที่ดีมีความรับผิดชอบต่อไปในอนาคตได้ค่ะ สู้สู้...คนสู้ชีวิตทั้งหลาย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
