พูดคุยกับความเหงานิรนาม เฝ้าคอยตอบคำถามที่เงียบหาย ค้นหาบางสิ่งในความเดียวดาย ค้นทุกพาย ปรารถนา และอารมณ์ ผ่านเรียบเรียบเงียบเห็นอยู่เช่นนั้น เคลื่อนคืนวันคล้อยผ่านการทับถม บางความฝันบางความจริงก็ดิ่งจม ความอ้างว้างพร่างพรม ไร้บรรเทา คงไม่มีจินตนาการ อธิบาย บทสุดท้ายของกวี ช่างเงียบเหงา ความรู้สึก อารมณ์ รูป เงา ผ่านเคลื่อนจางบางเบา ภวังค์นั้น แผ่วรำพึง วิปลาสปรารถนา หวนรอยยิ้ม นัยน์ตา และความฝัน ฟังเหงาเปลี่ยวเดียวดาย ร่ายรำพัน ขับกล่อมโลกที่เงียบงัน อยู่เอกา เหมือนต่างเราต่างหน คนละโลก พรางเหงาโศกซุกไว้บนใบหน้า แม้จะกลบเกลื่อนแล้ว นะแววตา แต่บางสิ่งบางเวลา หรืออาจเร้น พูดคุยกับความเหงานิรนาม ครุ่นโดดเดี่ยวนิยามโลกที่เห็น ค้นหัวใจไหนเล่า เหงาไม่เป็น ยามโลกเงียบยะเยียบเย็น คงรู้ เหงา .. โดยคำ ลานเทวา
ลานเทวา 11 มี.ค. 2552 12:58 น. - ID 124054 
3015
5
0
11 มีนาคม 2552 13:54 น. - comment id 961532
มันเหงาอะไรขนาดนั้นเลยเหรอคะท่าน อิอิ แน้.มีนั่งมองดวงอาทิตย์อีกแหนะ
11 มีนาคม 2552 16:56 น. - comment id 961644
ทั้งหงอย ทั้งเหงา ทั้งเฉา ทั้งซึมเลยค่ะ
11 มีนาคม 2552 17:52 น. - comment id 961662
สงบดีครับอารมย์กลอนทั่น ชื่นชม
11 มีนาคม 2552 22:41 น. - comment id 961763
หมาเพศเมียไหมนั่น ถ้าใช่ล่ะก็ .. ตั้งชื่อว่า อัลมิตราได้เลย เหงาเหมือนหมาเศร้าเลยอ่ะ
12 มีนาคม 2552 00:04 น. - comment id 961805
แต่งได้ดีจังเลยครับ เลือกใช้คำได้เง้าเหงา สุดยอดเลยครับ
12 มีนาคม 2552 10:54 น. - comment id 961949
ไม่กล้าเหงาเลยค่ะ อิอิ
15 มีนาคม 2552 22:37 น. - comment id 963508
แค่เหม่อๆละมัง แต่กลอนเหมือนกำลังเหงาจับใจเลย จริงมั้ย สบายดีนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
