ถนนชีวิต

ดอกไม้เอ๋ย.....หน้าด้าน
มาบานในวันเหงา
วันที่มีเพียงแต่เรา
ไม่มีเขาจะเอาไปให้ใคร.....
ถอยเถื่อนอย่างเลื่อนลอย
ไมค่อยมีเหตุผล
ก็เพราะกูเป็น...คน
ที่ต้องทนสารพัด
กูโหย..กูหิว..ใส้กูกิ่วเป็นริ้วรุ้ง
ใครหุง...ใครหาให้กูอิ่มสักคราไม่มี
ชีวิตกูอยู่มาอย่างหมาแล้ว
จะมีแววดีเด่นไม่เต้นตื่น
เพราะรู้ว่าความดังไม่ยั่งยืน
หลับกับตื่นยืนอยู่เคียงคู่กัน
มาทีแรกแบกน้ำตาเอามาให้
กูช่วยไว้กลับหัวเราะเย้ยเยาะหยัน
หมาที่เลี้ยงมันยังรู้กูเลี้ยงมัน
ยังไม่หันมากัดสัตว์แท้ๆๆ....