ถามตัวเองหลายครั้งหาคำตอบ ที่ชัดชอบชีวิตตามเหตุผล เปิดใจกว้างเรียนรู้โลกโศกผู้คน ธรรมดาดลพบวันแปรมิแน่นอน วันนี้รักพรุ่งนี้ชังฝากขมขื่น ทั้งช้ำชื่นชั่วชีวันฝันฝากสอน สัจจธรรมเช่นนั้นเองนิรันดร เป็นฉากตอนย้อนย้ำรู้ทำใจ เสียเวลาเสียใจทำไมเล่า ลืมเรื่องราวอดีตเริ่มต้นใหม่ ภาวนาปัญญามารู้เป็นไป สว่างไสวไร้ตัวตนพ้นวนกรรม โลกก็คงเป็นไปตามกิเลส ใครก่อเหตุรับทุกข์ทนจนอิ่มหนำ กาลเวลาพิสูจน์ความเป็นธรรม หยุดร้องร่ำไขว่คว้ามายายาม นิ่งนิ่งในนามความรู้สึก ล้ำลึกแค่ไหนอย่าไต่ถาม ทำความดีพลีน้ำใจที่ใสงาม ต่อเติมตามด้วยเมตตาปรารถนาดี ใครจะเกลียดจะชังสักเท่าไร ไม่เป็นไรไร้ร่างห่างศักดิ์ศรี ใครจักประนามหยามเหยียบและย่ำยี ใจดวงนี้พลีวางอย่างเข้าใจ มิช้านานนิทราพร้อมลาจาก ขวัญจำพรากพร้อมจิตว่างกระจ่างใส อโหสิกรรมกรวดน้ำคว่ำขันให้อภัย ห่างกันไกลชั่วกาลกัลป์นิรันดร..
![]()
17 เมษายน 2552 05:25 น. - comment id 973913
สวัสดีค่ะพี่พุด ขอบคุณมากนะคะ สำหรับกลอนที่ให้กำลังใจกัน ชีวิตก็เป็นแบบนี้ ไม่มีอะไรจีรังยั่งยืน
17 เมษายน 2552 10:58 น. - comment id 973993
สวัสดีค่ะชอบภาพประกอบอันนี้จังค่ะ ดูมีมิติดีจัง เนื้อหาก็ยังคงมีสาระอัดแน่นเช่นเคยค่ะ คนเราแปลกนะคะ รู้ว่าควรที่จะทำอะไรถึงจะมีความสุขก็ทำไป โดยไม่คิดถึงผลที่จะตามมาว่าจะสุขไปตลอดหรือไม่ หากมีสติในการใช้ชีวิตมากกว่านี้ คงจะใช้ชีวิตอย่างดีที่สุด เพื่อผลที่ดีที่สุดโดยการใช้ปัญญาที่เกิดจากการมีสติมาไตร่ตรองค่ะ ขอบคุณพี่พุดมากๆเลยนะคะ
17 เมษายน 2552 11:16 น. - comment id 974005
สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะพี่พุด
17 เมษายน 2552 19:37 น. - comment id 974097
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมนะคะ ชอบภาพที่สามจังเลยค่ะสัจธรรมแท้ๆเลย
18 เมษายน 2552 12:05 น. - comment id 974284
เขียนได้งดงาม พร้อมทั้งให้ข้อคิดที่ดีมากๆเลยค่ะ...ชื่นชอบและชื่นชมค่ะ ...โลกก็คงเป็นไปตามกิเลส ใครก่อเหตุรับทุกข์ทนจนอิ่มหนำ กาลเวลาพิสูจน์ความเป็นธรรม หยุดร้องร่ำไขว่คว้ามายายาม ...ใครจะเกลียดจะชังสักเท่าไร ไม่เป็นไรไร้ร่างห่างศักดิ์ศรี ใครจักประนามหยามเหยียบและย่ำยี ใจดวงนี้พลีวางอย่างเข้าใจ ...มิช้านานนิทราพร้อมลาจาก ขวัญจำพรากพร้อมจิตว่างกระจ่างใส อโหสิกรรมกรวดน้ำคว่ำขันให้อภัย ห่างกันไกลชั่วกาลกัลป์นิรันดร.. ............