ได้ยินไหม....!

พุด

ได้ยินไหมเสียงหัวใจในคืนค่ำ
ขับลำนำคิดถึงอันซึ้งซ่าน
ได้ยินไหมเสียงดอกไม้แย้มผลิบาน
เสียงสายธารกระซิบพรายกับสายลม
ได้ยินไหมเสียงหัวใจเต้นว่ารัก
มอบอ้อมภักดิ์ให้พักพิงทิ้งขื่นขม
ได้ยินไหมเสียงสายฝนครวญระทม
ว่าตรอมตรมร่ำสังเวยแม่ธรณี
ได้ยินไหมเสียงดวงใจไทยร่ำไห้
เหมือนสิ้นไร้ความหวังแผ่นดินนี้
ได้ยินไหมเสียงบรรพชนผู้หาญพลี
หลั่งเลือดสีทาแผ่นดินตราบสิ้นใจ
ได้ยินไหมเสียงน้ำตาบ่าท่วมล้น
แสนทุกข์ทนเกินต้านแลทานไหว
ทั้งโลกหล้าใกล้มลายแล้วหรือไร
วิปโยคใจถามสิ้นทั้งอินทร์พรหม....!


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song175.html
เย้ยฟ้าท้าดิน 
ฟ้าหัวเราะเยาะข้า ชะตาหรือ
ดินนั้นถือ อภิสิทธิ์ ชีวิต ข้า
พรหมลิขิต ขีด เส้น เกณฑ์ชะตา
ฟ้า อินทร์ พรหม ยมพญา ข้า หรือเกรง
ฟ้า หัวเราะ เยาะเย้ย เหวยเหวยฟ้า
พสุธา อย่าครวญว่า ข้า ข่มเหง
เย้ย ทั้งฟ้า ท้าทั้งดิน สิ้น ยำเกรง
หรือใคร เก่ง เกิน ข้า ฟ้า ดินกลัว
ข้า ขอ ลิขิต ชีวิตข้าเอง ไม่เกรง ดิน ฟ้า
อีก พื้นพสุธา พญายม พรหมอินทร์ ทั่ว
ข้า กระทำ แต่กรรมดี มีหรือจะกลัว
มิใช่ใจชั่ว ลืม ตัว หลง ลำพอง
อัน สวรรค์ อยู่ในอก นรก นั่น หรือ
ข้า ก็ถือ อยู่ในใจ ไม่ หม่น หมอง
ละ การ ทำ ชั่ว ควรหรือจะกลัว นรก มั่นปอง
หาก ทำดี ฟ้าดินต้อง คุ้ม ครอง เอย...