๏ ขอจับความตามกลอนสุนทรเขียน ไม่ไพเราะลมปากสู้พากเพียร ค่อยบรรจงจำเนียรนิราศมา ปางพี่มาดหมายสุดาดวงสมร เหมือนหมายดวงจันทรในเวหา พิศวาสกลัดกลุ้มรุมอุรา สุดที่จะไขว่ขว้ามาเชยชม แม้นพี่เป็นอิศเรศวิเศษศักดิ์ แม้นหมายรักนวลอนงค์ก็คงสม นี่สุดคิดจิตเรียมเกรียมระทม หลงละเมอเพ้อชมโฉมชไม สวาทหมายแต่เจ้าสายสวาทนุช ไม่สิ้นสุดความรักประจักษ์ไฉน นี่ต่างศักดิ์รักนางจึงห่างไกล จะเต้าไต่ก็งันงกกลัวตกจริง เจ้าอยู่ทิพสถานพิมานมาศ อันโอภาสสิมพลีมีทุกสิ่ง อยู่ยอดงิ้วง้ำง่ามขามประวิง แม้นต้องกิ่งก็ยิ่งทิ่มทะลวงใจ จึงจำอดรสรักระทมทุกข์ ค่อยปั้นปลุกพิศวาสเมื่อชาติใหม่ ชาตินี้คลาดกันแล้วก็แล้วไป ต่อภพหน้ายาใจคงใกล้ เอย ฯาะ
ศรีอักษรลักษณ์ 29 ธ.ค. 2552 01:15 น. - ID 131768 
1592
3
0
29 ธันวาคม 2552 08:13 น. - comment id 1080283
สวัสดีครับ... เอาเพลงยาวเจ้าฟ้ากุ้งมาลงให้ศึกษาครับ เพลงยาวเจ้าฟ้ากุ้ง ปางพี่มาดหมายสมานสุมาลย์สมร ดังหมายดวงหมายเดือนดารากร อันลอยพึ้นอัมพรโพยมพราย แม้นพี่เหิรเดินได้ในเวหาส ถึงจะมาดก็ไม่เสียซึ่งแรงหมาย มิได้ชมก็พอได้ดำเนิรชาย เมียงหมายรัศมีพิมานมอง นี่สุดหมายที่จะมาดสุมาลย์สมาน สุดหาญที่จะเหิรเวหาสห้อง สุดคิดที่จะเข้าเคียงประคอง สุดสนองใจสนิทเสน่ห์กัน โอ้แต่นี้นับทวีแต่เทวศ จะต้องนองชลเนตรกันแสงศัลย์ จะแลลับเหมือนหนึ่งดับเดือนตะวัน เมื่อเลี้ยวเหลี่ยมสัตภัณฑ์ยุคนธร ยิ่งคะนึงยิ่งนานจะเห็นพักตร์ ฉวยฉุดรักแล้วจะทอดฤทัยถอน ไม่เห็นกรรมว่าจะนำให้ไกลกร ไม่เห็นรักว่าจะรอนให้แรมโรย อกเอ๋ยเมื่อได้เคยประโลมเล่น ครั้นห่างเห็นแล้วก็ได้แต่เตือนโหย ยามดำเนิรเดินดินอาดูรโดย ก่นแต่โกยกอบทุกข์มาทับกาย จะผ่อนผันฉันใดก็ใช่ที่ อันนับปีแต่จะเริดจะร้างหาย จะอาดูรแต่ผู้เดียวอยู่เปลี่ยวกาย มิได้วายความถวิลที่จินตนา แสนเทวศสุดทวีครั้งนี้เอ๋ย ไม่เห็นเลยว่าจะน้อยวาสนา แต่ปางไกลแสนอาลัยทุกเวลา ครั้นคิดมาไม่เห็นหน้าแล้วอาวรณ์ แสนรักจะร่วมเรือนเหมือนบุหรง ที่พิศวงภานุมาศประภัสสร เมื่อเลี้ยวลับศีขรินลงรอนรอน สุดอาวรณ์ที่นกยูงจะหมายปอง แสนวิตกเหมือนกระต่ายที่ใฝ่ฝัน แสงพระจันทร์งามจรเวหาสห้อง พระจันทร์อยู่สำราญวิมานทอง ฤาจะปองใจหมายกระต่ายดง สงสารอก กระต่ายป่าพฤกษาชาติ จะวายชีวาตม์ดับจิตด้วยพิศวง แสนคะนึงถึงเสน่ห์ที่จำนง ก็เหมือนอกกระต่ายดงที่หลงเดือน โอ้สุดคิดสุดฤทธิ์เห็นสุดรัก เพราะต่ำพักตร์ไม่มีศักดิ์เสมอเหมือน ใครจะช่วยบำรุงรักช่วยตักเตือน โอ้นับเดือนก็จะลับไปนับวัน จึงจำจากเพราะวิบากให้วิบัติ ขอกอดสัตย์ไปจนสิ้นชีวาสัญ ไม่ตั้งใจมิตรจิตคิดผูกพัน ขอหมายมั่นกว่าจะม้วยชนมาน ถ้าดับชีวิตไปสวรรค์ชั้นใดไฉน ขอตามไปร่วมทิพย์พิมานสมาน ทุกมหันต์มหรรณพเอนกนาน สู่สถานที่สถิตนิพพานเมือง โอ้ชาตินี้เห็นน้องแล้วความสุข จะแสนทุกข์สุดโทมนัสเนื่อง สุดปลุกใจปล้ำใจให้โศกเปลือง ยิ่งครุ่นคิดแล้วก็เคืองทวีครวญ เมื่อเวรามาบำราศให้คลาดรัก สงวนศักดิ์ไว้ให้งามเถิดทรามสงวน คิดเสงี่ยมเจียมพักตร์แต่พอควร ใครสงวนไม่เท่านวลสงวนกาย เห็นสุดถวิลสุดสิ้นบุพเพนิวาส ที่มุ่งมาดมิได้สมอารมณ์หมาย เจ็บจิตคิดจะวางชีวาวาย ก็เสียดายด้วยอาลัยมิได้ลา เชิญสำราญเถิดแม่อย่าหมองพักตร์ จงคงศักดิ์คงสถิตในยศถา ต่อเมื่อไรวันกำหนดมรณา ขอเห็นหน้าเสียสักหน่อยพอชื่นใจ อย่าเสียแรงที่มุ่งบำรุงรัก มาดสมัครหมายสมานพิสมัย ได้เห็นหน้าแล้วจะลาชีวาลัย จะอวยโอษฐ์ให้อโหสิกรรมกัน ถึงอยู่ใกล้ก็เหมือนไกลเพราะใช่คู่ มิได้ชูชมโฉมประโลมขวัญ เห็นสิ้นบุญแล้วในเบื้องประจุบัน ขอหมายมั่นบุญเบื้องบุรพา แม้นกุศลเราสองเคยร่วมสร้าง ขอร่วมห้องอย่าได้ห่างเสน่หา เสียงผลที่ได้เพิ่มบำเพ็ญมา ขอร่วมชีวาร่วมวางชีวาวาย เกิดไหนขอให้ได้ถนอมพักตร์ ความรักอย่าได้ร้างอารมณ์สลาย รักนุชอย่าได้สุดเสน่ห์คลาย ขอสมหมายที่ข้ามาดสมาทาน อันสาราบำราศบำรุงคิด จาฤกไว้โดยสุจริตสาร พยายามตามสัตย์ปัติญาณ พอแจ้งการที่กรรมในกายเอยฯ เจ้าฟ้าธรรมธิเบศรไชยเชษฐสุริยวงศ์ สมัยอยุธยาตอนปลาย แผ่นดินสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ
29 ธันวาคม 2552 08:54 น. - comment id 1080305
เรื่องหน้าขอบทชมโฉมมั่งสิ โฉมนางที่ถวิลหาเช้าเย็น คงอยู่ไม่ไกลเหมือนดังกลอนบทนี้มัง
29 ธันวาคม 2552 17:39 น. - comment id 1080543
ให้ดอกไม้ก่อนดีกว่า เรียนวันละบท ค่อยๆซึมซับช้าๆ จะได้ไม่แก่เร็ว อิอิ
29 ธันวาคม 2552 22:16 น. - comment id 1080646
เพราะจังนิ
31 ธันวาคม 2552 14:00 น. - comment id 1081139
ดีครับ ศิษย์พี่ แหมๆๆ เปลี่ยนชื่อใหม่ด้วยแฮะ อิอิ เป็บบท สำหรับงานแสดงหรอครับ พวกนี้ นานๆ จะได้เห็นฝีมือพี่ แต่ก็เพราะเหลือหลาย
31 ธันวาคม 2552 14:07 น. - comment id 1081144
แวะมาเยี่ยม สวัสดีปีใหม่ด้วยครับ รักเสมอ
แก้วประเสริฐ.
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
