. . .. . . เจ้าลืมตาดูโลก เหมือนโศกเศร้า เผินผ่านรูป แสง เงา ไปลับหาย เพ้อชีวิตล้อเล่น ความเป็นตาย ล่วงพ้นความเปล่าดาย ใจทุกผู้ ล่วงแววตาอ่อนไหว กระไรนั่น ลึกลึกหวั่นหนาวร้อน ซุกซ่อนอยู่ ค้นหัวใจอ้างว้าง บางอณู พบแต่หมองหม่นดู เหมือนปวดร้าว พิสุทธิ์ใดไหววาด ปรารถนา โลกเดียงสาซ่อนเจ็บ อันเหน็บหนาว เฝ้ารอการปลดเปลื้อง บางเรื่องราว ซับน้ำตาที่ฝากดาว ดวงนั้นไว้ นานแล้ว นิทานก่อนนอน แอบความรักซุกหมอน อิงแก้มใส ปลอกหมอนเปื้อนคราบน้ำตา ร่ำอาลัย ยามโลกสิ้นอุ่นไอ จะแอบอิง กับความรู้สึกดีดี วูบสุดท้าย ก่อนละเลือนลับหาย ไปทุกสิ่ง ที่ปรากฏไม่งดงาม เลยความจริง ทุกลมใจช่วงชิง ราคาแพง เด็กน้อยเอย เดียงสาเจ้า สร้างคำถามรบเร้า โลกแสวง คำตอบจากชะตากรรม จำแลง ผลัดเพี้ยนความเปลี่ยนแปลง กาลเวลา ดอกไม้พลาสติก พลิกกลีบแย้ม รับน้ำค้างคืนแรม อย่างโหยหา เสียงเด็กน้อยคอยปลุก ตุ๊กตา ใต้เวิ้งฝันชีวา อันเดียวดาย …………………………… โดยคำ ลานเทวา
ลานเทวา 22 ม.ค. 2553 13:57 น. - ID 132400 
2020
7
0
22 มกราคม 2553 14:47 น. - comment id 1089572
อืม...อ่านแล้วนาคิด ทดทิ้ง...หรือ....หลงลืม... เป็นคำถามโดนใจนะคะ... แต่ไม่ว่าจะทอดทิ้งหรือหลงลืม... เราก็ไม่ควรทำกับคนที่เรารักนะคะ
22 มกราคม 2553 15:12 น. - comment id 1089590
เห็นรูปปั้นเด็กก็สะท้อนใจแล้วครับ ไม่กล้าอ่านบทกวีของท่าน ขอผ่านก่อนนะครับ
22 มกราคม 2553 15:14 น. - comment id 1089592
เห็นแค่ภาพก็สะเทือนใจแล้วค่ะ
22 มกราคม 2553 15:15 น. - comment id 1089594
ไม่ว่าจะเป็นคำพูดใด ในสองคำนี้ ก็เจ็บปวดค่ะ
22 มกราคม 2553 16:09 น. - comment id 1089642
22 มกราคม 2553 19:48 น. - comment id 1089687
ใส่ใจเกินไป เป็นอีกแบบนะคะ
22 มกราคม 2553 19:55 น. - comment id 1089693
จากเด็กน้อยไร้เดียงสา วันเวลาที่ผ่านไปย่อมสู่วัยที่แก่กว่า สู่โลกมายาที่สับสนไม่อยากจะให้เป็นเธอเธอผู้ที่ไฝ่ดี
22 มกราคม 2553 21:47 น. - comment id 1089744
เยี่ยมยอดครับ
22 มกราคม 2553 22:06 น. - comment id 1089760
"..เสียงเด็กน้อยคอยปลุก ตุ๊กตา ใต้เวิ้งฝันชีวา อันเดียวดาย.." สะเทือนใจสุด ๆๆ ค่ะ.....
22 มกราคม 2553 23:49 น. - comment id 1089816
ชอบจังครับ งดงามเปี่ยมไปด้วยคำถามและความรู้สึกอ้างว้างจริง ๆ
23 มกราคม 2553 08:04 น. - comment id 1089848
นมัสการพระคุณเจ้า..กระผมได้เห็นอาศรม ของท่าน..ท่านน่าจะเป็นสมณะที่รักสันโดด ครับ..ผมแวะมาฟังธรรมมะแต่เช้าครับ..
23 มกราคม 2553 14:38 น. - comment id 1089948
ดั่งห่วงหา เพียงแรกจาก พอนานวัน ก็ลางเลือน ปล่อยซากทิ้ง เดียวดาย บทกลอนเหงาได้ใจเลยค่ะ
23 มกราคม 2553 16:37 น. - comment id 1090008
ชีวิตที่เลือกเกิดไม่ได้ค่ะ แต่เราเลือกที่จะเป็นได้ เห็นภาพกับบทกลอนแล้วเศร้า
24 มีนาคม 2553 20:22 น. - comment id 1114340
แวะมาอ่านค่ะ เคยทั้งทอดทิ้งและหลงลืม น้องสาวตัวเอง คิดถึงน้องสาวค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
