แต่ก่อนก็เคยชินกับการอยู่คนเดียว
ไม่มีใครมาข้องเกี่ยวให้เหนี่อยหน่าย
อยู่คนเดียวสงบเงียบไร้ความวุ่นวาย
อยากทำอะไรก็ได้ไม่ต้องสนใจใคร
แต่แล้ววันนึงเธอคนนั้นก็เข้ามา
มาคอยแอบแนบสนิทชิดใกล้
มาหารสองบางส่วนของชีวิตไป
ยิ่งนานวันก็ยิ่งหลอมหัวใจให้กลมเกลียว
แต่เมื่อเธอคนนั้นมาลาจาก
มาพรากอีกส่วนของหัวใจไปให้โดดเดี่ยว
เกิดความไม่เคยชินที่จำต้องอยู่คนเดียว
หัวใจเปล่าเปลี่ยว..เมื่อบางส่วนของชีวิตขาดหายไป