ผ่านไปอีกคืน... !

ลานเทวา

เธอผู้พลัดหลง ในความมืดบอดแห่งนาคร
ปรารถนาที่นำพาไร้ทางทิศ สร้างภาพฝันเธอดื่มด่ำความเปล่ากลวงของอารยะจารีต
 
กระสันต์อันทาบทอ มิอาจต่อเติมรูปธรรม
วิเวกแห่งบรรณาลัย ในคืนเพ็ญเด่นดวง
ปราศจากอ้อมกอดอันอบอุ่น ของชายผู้เป็นที่รัก
 
ค่ำคืนที่ยาวนาน
รอยก้าวเธอผ่านล่วงแล้วซึ่งความเปลี่ยวเปล่าของหลืบเมือง
แม้บางซีกฟ้าจักเจิดแจ้งด้วยแสงไฟประดับราตรีกาล
บทเพลงจากมุมมืดของสถานเริงรมย์ บอกเล่าเรื่องราวนางฟ้า และ ดวงดาว
ดอกราตรีเบ่งบานท่ามกลิ่นเหล้าและควันบุหรี่
ชายหนุ่มผู้หลับไหลอยู่กับพิษสุรา ฝันหวานถึงปรารถนาอันซ่อนเร้น
เขาพร้อมจะตื่นขึ้นมาหยิบยื่นเศษเงินอันน้อยนิดเพื่อแลกกับการสมสู่
เข็มนาฬิกายังท่องวนไปเรื่อยเรื่อย คล้ายรอการมาบรรจบพบเจอ
 
เธอผู้พลัดหลง ในความมืดบอดแห่งนาคร
กับปรารถนาที่นำพาไร้ทางทิศ สร้างภาพฝันเธอดื่มด่ำความเปล่ากลวงของอารยะจารีต
 
กระสันต์อันทาบทอ จักต่อเติมเป็นรูปธรรม
ดับความวิเวกแห่งบรรณาลัย ในคืนเพ็ญเด่นดวง
ด้วยอ้อมกอดของชายแปลกหน้า
ค่ำคืนที่ยาวนาน จะผ่านไปอีกคืน
…………………………………
โดยคำ ลานเทวา