เราทั้งสอง รักกัน แรกพานพบ เดินเคียงซบ ตามทาง ในกลางสวน ภาพต่อมา เป็นภาพรบ ทั้งดาบทวน ทุกชีพล้วน โรมรัน ให้บรรลัย แทนถือดาบ ออกรบ บนหลังม้า ควบอาชา เข้าต่อสู้ ไม่หวั่นไหว อนิจจา ถูกธนู พุ่งมาไกล เข้าที่ใจ ตกจากม้า สิ้นชีวัน แล้วภาพเปลี่ยน เป็นเธอ เฝ้าโศกศัลย์ แทบจาบัล เมื่อแทน ต้องอาสัญ สิ่งงดงาม ในชีวิต หมดสิ้นกัน เมื่อถึงวัน ที่ธอพราก จากฉันไป ครั้นถึงเช้า แทนนั่ง อ่านหนังสือ เห็นแต่ชื่อ เห็นแต่หน้า อันแจ่มใส ในตานั้น เห็นเพียงเธอ ทุกคราไป ในดวงใจ คิดถึงเธอ มิรู้คลาย และแล้วพลัน เงยหน้าขึ้น อย่างพลั้งเผลอ สบตาเธอ ที่เดินผ่าน มิได้หมาย เป็นความสุข มิพานพบ มิเคยกราย ความสุขใจ ที่ชุ่มช่ำ เต็มฤทัย เมื่อได้พบ สบตาเธอ ณ ครานั้น ทุกสิ่งพลัน สะดุด หยุดเคลื่อนไหว วินาที นาทีหยุด สะดุดไป กายและใจ สะดุดหยุด เหมือนไม่มี ดั่งอัสนี ฟาดลง กลางใจฉัน ดั่งดวงจันทร์ หยุดนิ่ง ไม่เคลื่อนหนี ดั่งดวงเนตร หยุดเห็น นับนาที ดั่งวารี หยุดไหลรี่ ทั้งธารา เหมือนดั่งเป็น บุพเพ สันนิวาส เหมือนดั่งชาติ ปางก่อน พร่ำเพรียกหา เหมือนดั่งรัก เพียงเธอ ทุกชาติมา เหมือนดั่งฟ้า ลิขิตมา ให้คู่กัน ทันใดนั้น แทนต้องตื่น จากภวังค์ มีเสียงดัง ลอดมา ทำลายฝัน กลับหรือยัง จวนจะลับ ดวงตะวัน จะขอวาน ช่วยปิดตึก ให้ด้วยที วันต่อมา แทนพบ เพื่อนสนิท ทั้งสองคิด เดินทาง ตามวิถี เราจะรีบ ตรงไป ไม่รอรี มุ่งไปที่ ปราสาทหิน พนมรุ้ง เราจะต้อง เดินทาง ผ่านโคราช แล้วก็พาด ผ่านไป ที่ราบสูง รีบตรงไป ยังนางรอง ที่ชักจูง แล้วพามุ่ง ปราสาทหิน ดั่งใจนั้น เมื่อออกจาก โคราช ได้สักพัก พายุยักษ์ พัดมา น่าเสียขวัญ ฝนตกหนัก พายุแรง เมื่อประจัญ มิพบพาน มาก่อน ในชาตินี้ ในที่สุด ทั้งสอง ถึงจุดหมาย แต่พระพาย พัดหนัก มิอาจหนี จำพวกเรา ต้องพักอยู่ หลายราตรี มิอาจที่ จะออกไป อย่างเคยชิน เมื่อพายุ หยุดพัด ฟ้าสดใส จึงรีบไป สำรวจ หมู่กองหิน ทั้งสองคน เดินดู ตามได้ยิน พากันปีน สำรวจ ตรวจจนเย็น จึงเดินออก ข้างนอก แล้วนั่งพัก ใกล้เนินดิน มิรู้จัก อย่างละเหี่ย พลางก้มลง มองดู อย่างอ่อนเพลีย ใช้ไม้เขี่ย พื้นดิน ให้ผ่อนคลาย แล้วก้มหยิบ ชิ้นเหล็ก เมื่อได้เห็น เอ๊ะคล้ายเป็น ลูกธนู ดูแปลกนี่ แล้วเรียกแทน มาช่วย ตรวจดูที แทนร้องยี้ มันแค่เป็น เหล็กค้างปี
ไบเซ็บ 28 ส.ค. 2553 21:45 น. - ID 136569 
1040
0
0
31 สิงหาคม 2553 07:32 น. - comment id 1153792
สนุกค่ะ น่าติดตาม
31 สิงหาคม 2553 17:59 น. - comment id 1153898
ขอบคุณ...ที่เม้นท์ นวนิยายเรื่องนี้ยาวมากแต่รับประกันความสนุก คนเขียนเองพอกลับไปอ่านแล้วก็สนุกทุกที....มีความรู้ด้วยทั้งทางการแพทย์ ทางวิทยาศาสตร์ ทางประเพณีและกลยุทธการศึกซึ่งมีหลายศึก...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
