นาคยุทธ์(กลบทนิราวสาน)

สุริยันต์ จันทราทิตย์

     ๏ เกี่ยวกระหวัดฟัดเหวี่ยงเขวี้ยงหางฟาด
นาคราชฟาดฟันจนหวั่นไหว
สั่นสะเทือนเลื่อนลั่นแทบบรรลัย
					
เข้าชิงชัยโรมรันกันวุ่นวน
     ๏ ฝังเขี้ยวพิษฤทธิ์ร้ายหมายเข่นฆ่า
				
ต่างไม่ยอมลดราโกลาหล
ปะทะกันอุตลุตสุดดิ้นรน
					
ไม่จำนนยอมแพ้ให้แก่กัน
     ๏ หนองกระแสสีครามทรามขุ่นข้น
				
สัตว์เกลื่อนกล่นวายวางต่างอาสัญ
จวบ ๗ ปี ๗ เดือนเลือน ๗ วัน
					
พญาแถนทรงธรรม์จึ่งบัญชา
     ๏ "พวกเอ็งจงย้ายฐานจากย่านนี้
				
ไปอยู่ที่แห่งใหม่ให้ไกลข้า
ยุติความร้าวรอนแต่ก่อนมา
					
จากธารานทีนี้ให้ไกล"
     ๏ "ผู้ใดถึงมหาสมุทรสุดล้ำลึก
				
กูจะยกปลาบึกวิเศษให้"
ต่างรับคำดำผุดขุดดินไป
					
หมายเส้นชัยชเลชลด้นลำนำ
     ๏ ๑ มุ่งใต้ , ๑ มุ่งตะวันออก
				
ต่างขุดลอกสู่เบื้องทะเลต่ำ
หมายชิงชัยไขว่คว้า"ปลาบึกคำ"
					
ถลำจ้วงทะลวงจ้ำมุ่งดำดิน
     ๏ ถือกำเนิดเกิดน้ำโขงและน้ำน่าน
				
๒ สายธารมหาชลาสินธุ์
คือตำนานกาลเก่าเล่ายลยิน	
				
จับร้อยรินจารเจือจากเนื้อใจ
     ๏ เกี่ยวกระหวัดฟัดเหวี่ยงเขวี้ยงหางฟาด	
			
นาคราชฟาดฟันจนหวั่นไหว๚๛


****************************************************************
     จากตำนานคำชะโนดอันลือลั่น แต่ปางบรรพ์ที่สถานย่านหนองแสหรือ
หนองกระแส ในอาณาจักรน่านเจ้าหรือตาลีฟูในอดีต มีพญานาค ๒ ตนเป็น
เพื่อนรักกัน ตนหนึ่งชื่อพญาสุวรรณนาคราช อีกตนหนึ่งชื่อพญาสุทโธนาคราช 
ตนหนึ่งปกครองเมืองที่หัวหนอง อีกตนหนึ่งปกครองเมืองที่ท้ายหนอง ทั้ง ๒ ต่าง
สัญญาว่าเมื่อหาอาหารอะไรได้ก็จะแบ่งปันกันเท่า ๆ กัน					
     มาวันหนึ่งพญาสุทโธนาคจับได้ช้างมาเป็นอาหารจึงได้นำมาแบ่งแก่สหาย ใน
เวลาต่อมาพญาสุวรรณนาค	ก็จับได้เม่นมาตัวหนึ่ง จึงได้นำเนื้อเม่นมาแบ่งให้
สหายเช่นกัน แต่พญาสุทโธนาคกลับกินไม่อิ่ม หนำซ้ำยังเหลือบไปเห็นขนเม่นมี
ขนาดใหญ่กว่าขนช้างตั้งเยอะดังนั้นขนาดของเม่นจึงต้องใหญ่กว่าช้างหลายเท่า 
แต่อีกฝ่ายกลับแบ่งเนื้อให้ตนเพียงนิดเดียว พญาสุทโธนาคจึงโมโห ร้อนถึงพญา
สุวรรณนาคต้องออกมาชี้แจงแต่ก็ไม่เป็นผล					
     สงครามระหว่างพญานาคทั้งสองจึงได้เกิดขึ้นและดำเนินมาเป็นเวลา ๗ ปี ๗ 
เดือน ๗ วัน ส่ำสัตว์น้อยใหญ่ที่อาศัยอยู่บริเวณหนองแสต่างได้รับความเดือด
ร้อนล้มหายตายจากไปเป็นจำนวนมาก เนื่องจากน้ำหนองแสขุ่นข้น   ร้อนถึง
พญาแถนหัวหน้าเทวดาทั้งหลายต้องลงมาขับไล่พญานาคทั้งสองและบริวารให้
ย้ายออกจากหนองกระแส  โดยสัญญาว่าถ้าใครขุดแม่น้ำลงไปถึงทะเลได้ก่อนก็
จะให้ปลาบึกเป็นรางวัลตอบแทน					
     พญาสุทโธนาคจึงมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออกของหนองแสและขุดดินโดยใช้
อกขุดให้เป็นร่องลึก ด้วยความที่เป็นพญานาคใจร้อน เมื่อขุดไปเจอภูเขาขวาง
กั้นที่ตรงไหน ก็ขุดดินอ้อมเขานั้น ๆ ไป แม่น้ำที่ขุดนั้นจึงมีชื่อว่า"แม่น้ำโขง" อัน
มีความหมายว่าแม่น้ำที่มีความโค้งนั่นเอง (แม่น้ำโขงมีชื่อภาษาบาลีว่าขรนที หรือ
อุรงคมาลีนทีแปลว่าแม่น้ำสายงู บางตำราว่าอุรงคนทีคือแม่น้ำอู ไม่ใช่แม่น้ำโขง)
     ฝ่ายพญาสุวรรณนาคได้มุ่งหน้าไปทางทิศใต้ของหนองแส และลงมือขุดดิน 
ความที่เป็นนาคใจเย็นสายน้ำที่ขุดจึงมีลักษณะเป็นเส้นตรง จึงถูกเรียกว่าแม่น้ำ
น่าน
     ท้ายที่สุดพญาสุทโธนาคเป็นผู้ชนะจึงได้"ปลาบึกคำ" (หมายถึงปลาบึกที่มีค่าดั่ง
ทอง)ไปอยู่ในแม่น้ำโขงดังนั้นแม่น้ำโขงจึงเป็นแม่น้ำสายเดียวที่มีปลาบึกอาศัย
อยู่ด้วยประการฉะนี้๚๛