บนความไม่รู้ เปิดหนทางไปสู่ ไม่สิ้นจบ สรรพสิ่งดังเงา อันเร้ารบ ล่วงพานพบพ้นพราก หลากเรื่องราว มิถ้วนทางแอบอิง ทิ้งร่องรอย สืบก้าวคล้อย เคลื่อนจรคุ้นร้อนหนาว กอบเก็บทั้งสุขชื่น และขื่นคาว จากดิบดินถึงแดนดาว ลุไขว่คว้า กว่าค่อนกึ่งครึ่งทาง ที่ย่างก้าว ฝากเป็นข่าว สืบช่วงความห่วงหา ได้พอดับร้อนเย็น ความเป็นมา จากเสี้ยวกาลเวลา ที่ผ่านพ้น หลากเหงาเปลี่ยวอ้างว้าง ต่างรู้สึก บางสุขรักซึมลึก ไร้เหตุผล กว่าตื่นจากความเมามัว ของตัวตน แทบชีวิตจำนน เกินทนทาน ก่อนจะจากกันไกล ไปกว่านี้ ลมสุดท้ายยังมี เรื่องราวผ่าน ก่อนสิ้นสู่ป่าช้าฝัน ของวันวาน เรามิอาจดักดาน อยู่อย่างนี้ ในล่องลอยเฟ้อฟุ้ง ปรุงชีวิต สารพัดดัดจริต ต่างวิถี บนความไม่รู้ อันต่างมี หยุดเถอะ หยุดเสียทีความโง่งม …………………… โดยคำ ลานเทวา
ลานเทวา 1 ธ.ค. 2553 11:34 น. - ID 138138 
2174
2
0
1 ธันวาคม 2553 15:15 น. - comment id 1171271
สวัสดีครับ แวะมาให้กำลังใจนะครับ ยิ้มเข้าไว้ครับ ^^
1 ธันวาคม 2553 21:06 น. - comment id 1171300
แวะมาทักทายค่ะ
1 ธันวาคม 2553 22:27 น. - comment id 1171304
หยุดเสียที..นาทีช้ำ หยุดความจำ..ทำขื่นขม หยุดชีวา..แห่งอาจม หยุดอารมณ์..ที่ขมคาว. .............................. แวะมาชื่นชมครับ ขนาดเขียนในช่วงเวลาที่โง่ที่สุด ยังได้แง่คิดขนาดนี้ ชื่นชมครับ
2 ธันวาคม 2553 09:09 น. - comment id 1171440
แจ่มเลยบทนี้..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
