เถอะ สดับนิทานจากดวงตาเศร้า ปวดร้าวโลกบอกเล่า ปรารถนา ท่ามดึกเมืองที่ลมเหงา พัดผ่านมา วูบ ดับตะเกียงกาลเวลา สู่มืดมิด จึง น้ำตาเรามาจากที่เดียวกัน ทุกหยดของความเศร้านั้น เกินจะปิด ในข่มข้ามกาลเวลา ของยาพิษ ลึกบาดแผลชีวิต ใดเยียวยา ……………………………. โดยคำ ลานเทวา
ลานเทวา 10 ธ.ค. 2553 09:38 น. - ID 138269 
1918
4
0
10 ธันวาคม 2553 11:44 น. - comment id 1172540
ฝังรอยเจ็บเก็บไว้อยู่ใต้โลกแล้วค่ะ
10 ธันวาคม 2553 12:13 น. - comment id 1172549
10 ธันวาคม 2553 11:06 น. - comment id 1172566
มาฟังนิทานของ ประดามี ป่าช้า..ของหนุ่มสาวขอรับ
10 ธันวาคม 2553 14:11 น. - comment id 1172592
10 ธันวาคม 2553 15:48 น. - comment id 1172618
10 ธันวาคม 2553 17:12 น. - comment id 1172661
ดอกไม้ในป่าช้า
10 ธันวาคม 2553 19:38 น. - comment id 1172720
นิทานก่อนนอนที่ฟังแล้วเหงา เย็นเยียบไปทั้งใจ
10 ธันวาคม 2553 22:40 น. - comment id 1172793
โดนๆๆๆใจมากครับท่านพี่
11 ธันวาคม 2553 20:39 น. - comment id 1172906
แวะมาทักทายค่ะ หากยังคงหลงระเริง ป่าช้าคงอำไพสำหรับหนุ่มสาว
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด