หนาวนัก ลมโชยชักความรักให้ห่างหาย มาร้างคู่อยู่เดียวเปล่าเปลี่ยวกาย แทบวางวายมลายสิ้นทั้งอินทรีย์ เมื่อก่อนเคยเชยชื่นระรื่นจิต จุมพิตกอดประทับรับขวัญศรี มาบัดนี้พี่ระทมตรมฤดี ต้องโศกีกอดผ้าห่มข่มหนาวเอย ฯ
พจนสุคนธ์ 14 พ.ค. 2555 03:49 น. - ID 144515 
1435
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
