อยากกลับทางเดิม

ซาตานร้องไห้

เอื้อมมือค่อย ๆ หยิบปากกา
สนทนากับตัวเอง
ขีดเขียนเพียรบรรเลง
กลับพบตัวเองยืนเดียวดาย
ท่ามกลางผู้คนมากหลายตา
กลับเว่หว้าไร้จุดหมาย
แต่ละคนผ่านไป ผ่านแล้วหาย
ที่จะข้างกายก้าวไปไม่มีเลย
ยกมือขึ้นปาดหน้า
กลับพบว่ามีหยาดน้ำ
ค่อย ๆ ใช้มือลูบคลำ
มันคือน้ำที่ไหลจากขอบตา
ความรู้สึกอบอุ่นที่เคยมี
กลับริบหรี่จนจางหาย
รอยยิ้มเริ่มกลับกลาย
เป็นความเศร้าใจในดวงตา
หยิบผ้าเช็ดหน้าผืนนั้น
มันสั้น ๆ แต่มีค่า
ตรงกลางบอกทางมา
มีภาษาจารึกในความหมาย
บอกว่าเรารักกันจนวันตาย
อ่านแล้วใจหายถึงดวงกมล
..
ผ่านไปไม่กี่เพลา
สิ่งที่มีมากลับหมดหาย
ผู้คนที่ผ่านมาก็ผ่านไป
จะหาใครยั่งยืนไม่เห็นมี
แม้ทรัพย์สินมีค่าที่หาไว้
เมื่อตายไปคงไม่มีชิ้นดี
ลูกหลานเล่าแย่งกันในทันที
มันจะมีค่าใดในภพภูมิ
..
 
ลุกขึ้นยืนมองไปในข้างหน้า
เช็ดน้ำตาแล้วใจหาย
ชีวิตคนสั้น ๆ แล้วก็ตาย
แต่วุ่นวายที่สุดจะเคยมี
เขาร้องไห้ หัวเราะก็มีพร้อม
บ้างก็ยอมให้เขานั้นกดขี่
เพียงเพราะเงินเชิญไปในทันที
จะกดขี่เกียรติต่ำเชิญทำไป
หัวใจสีแดงเต้นแรงร้อน
แม้จะซ่อนอยู่ไกลถึงภายใน
เงินภายนอกยังสามารถหาซื้อได้
โอ้นี่ใจซื้อได้ด้วยเงินตรา
พรหมจรรย์นั้นเล่าเขายกย่อง
คนทั้งผองนั้นจ้องปรารถนา
เงินผ่านไปไม่กี่ครา
จะแก้ผ้าอะไรไม่อายคน
อ้างเงินทองนั้นต้องหาเลี้ยงชีพ
ไหนจะรีบค่าเทอมนั้นผ่อนส่ง
ไหนค่าไฟ มือถือ เสื้อ กระโปรง
หนูต้องคงอายหน้าถ้าไม่มี
 
....
รีบก้าวเดินข้ามถนนนั่นรถมา
ดูสีหน้าคนขับไม่รับรู้
จะชนใครชนไปใครขวางกู
เอาเงินขู่ก็จบไม่พบคดี
รถราวิ่งวนถนนวุ่น
มีไออุ่นกรุ่นทางไม่ว้างเว้น
มีมลพิษลอยวนจนกระเซ็น
สูดเข้าเช้า-เย็นเป็นน่าดู
จากอายุ70-80
เหลือ50สั้นไปใจหดหู่
ก็เงินนั่นหั่นไปสั้นจุดจู่
คิด คิดดูเงินที่ถือซื้อได้หมด
 
 
....
 
เดินเลาะถนนข้ามไปในร้านค้า
บ๋อยเดินมาหวัดดีครับเอาอะไร
จะขอนั่งเฉย ๆ ถามได้ไหม
บ๋อยบอกไม่ ออกไปไกล ๆ เลย
น้ำใจ ..
เดี๋ยวนี้เค้าต้องซื้อ
จะยื่นมือช่วยใครคิดเอาใหม่
ถ้ามีผลตอบแทน แทนน้ำใจ
ล้วนใครๆต้องการผ่านเข้ามา
ทิ้งตัวลงนั่งบนพื้นหญ้า
นั่งมองผ่าผู้คนจนหวั่นไหว
สักครู่มีคนเดินผ่านมาผ่านไป
โยนเหรียญให้ ..ผมไม่ใช่นะขอทาน
 
 
แม่ครับ ..ผมคิดถึงแม่
อยากให้แม่มาช่วยแก้ไข
ช่วยเอาผมกลับไปให้ไกล
มาทางไหนช่วยเอาไปในทางเดิม
ไม่ได้ขอให้แม่พามาเกิด
ไม่ได้ขอเตลิดบนโลกนี้
ไม่ได้อยากเจอใครใจอัปรีย์
ช่วยผมทีพาผมไปในทางเดิม.