สังคมมายา หน้ากากหลอกตา ที่ท่าหลอกใจ บ่วงรักมากเล่ห์ สนเท่ห์หลงใหล หลงผิดทางไป พาใจกังวล... เปล่าเปลี่ยวเดียวดาย ใจกายเศร้าหม่น ท่ามกลางผู้คน มิเคยสุขจริง เต็มน้ำตาตรม ทดท้อระทม เชิดหน้าหยัดหยิ่ง.. เจ็บช้ำแปลบปลาบ ใครแอบอุ่นอิง ไร้ใครพึ่งพิง ภักดีพลีใจ มีเธอเป็นเพื่อน ราวรักคืนเรือน เสมือนโลกใหม่... จิตเจิดแจ่มจ้า ท้าทายฝันไกล มากหวังพลังใจ ต่อใจซึ้งกัน มิยอมพ่ายแพ้ เธอคอยคลายแก้ เติมใจไฟฝัน... มีความอาทร เทใจให้กัน ราวมีสวรรค์ ลอยเลื่อนสู่ใจ ในปรารถนา เธอรู้ไหมว่า รักเราไม่ไกล.. ขอเพียงมั่นคง ขอเพียงมั่นใจ ประสานดวงใจ อย่าไปหวั่นไหว ในเมื่อหัวใจ มีความจริงใจ ตราบชั่วนิรันดร์!
พุด 17 มิ.ย. 2546 01:00 น. - ID 35286 
2051
1
0
17 มิถุนายน 2546 14:57 น. - comment id 147743
หน้าส่วนตัว
สวมหน้ากาก สักกี่อัน ก็จงสวม
อีกหัวโขน ชฏารวม จงสวมใส่
ด้วยเป็นตอน บทละคร ต้องเชิดไว้
แต่มองสิ กระแสใจ ใครคนนั้น
เคยมองเห็น สีขาว ที่พราวไหม
เห็นประกาย เพชรพร่าง หว่างความฝัน
ซึ่งสับสน มายา สารพัน
แต่สำคัญ ล้วนชื่นชม สังคมใจ
อย่าทดท้อ ฝึกไปต่อ จะรู้สีก
กระแสลึก เพียงใด ก็หยั่งได้
ค้นกระแส สะอาด วาดข้างใน
ข้างนอกไซร้ สีลูกกวาด บาดตาคน
ขอขอบใจ ในมิตร -จิคน้องพุด
แสนพิสุทธิ์ พุดพัดชา เพิ่งเห็นหน
อยู่ในกลอน รวมนี้ แสนแยบยล
สู้ต่อไป ถ้าใจตน พ้นมายา
17 มิถุนายน 2546 21:54 น. - comment id 147819
จิตมั่นคงรัก ดวงใจใฝ่ภักดิ์ หลงไหลใฝ่ฝัน มิพรั่นหวั่นไหว ทุกข์ใดฝ่าฟัน เสพสุขร่วมกัน รื่นเริงอารมณ์ เหมือนน้องเหมือนพี่ สังคมเรานี้ คงจะสุขสม รวมกันเราอยู่ แยกหมู่เราตรม ความหวังคงล้ม สามัคคีเทอญ.. ก็หัดแต่งกาพย์สุรางคนางค์ 28 อย่างพุดพัดชาบ้างเท่านั้นเอง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
