เธอ..ดั่งดอกบานไม่รู้โรยในใจผม

พุด

ผมเป็นคนหนุ่ม..เกิดที่เมืองไทย
แต่กลับต้องไปใช้ชีวิตและเรียนที่อเมริกา 
ดินแดนแห่งความฝันและเสรีภาพ
ตั้งแต่ผมนั้นยังเป็นแค่หนุ่มน้อยๆ 
มาจนถึงณ..วันนี้ที่ก็ยังน้อยอยู่นะครับ...
ผมอยากบอกว่า..แม้ผมจะได้สัมผัส
และรู้เห็นสังคมรักวัยรุ่น วัยฝัน วัยมันส์
ในประเทศที่เจริญทางเทคโนโลยี่สุดยอดแล้วก็ตาม.......
แต่แปลกดีไหม...
ที่ใจผม มิเคยผันแปรไปซาบซึ้งใจในวิถีรักของคนรุ่นใหม่
ไฟแรงแบบสังคมที่นั่น......
ผมบอกได้แค่เพียงว่า..
เพราะใจผมดวงเดิมๆยังเป็นไทยๆนะซีครับ    
และผมทำใจยอมรับไม่ได้กับการทดลองแสวงหารัก  
ที่อาจจะพบเจอคนที่ใช่เลยในวันหนึ่ง.......
แต่ขั้นตอนที่จะพบเจอนะซี...
ที่ผมคนนี้...คนที่ค่อนข้างจะมีใจดวงละเอียดอ่อน
คิดว่าผมคงตายเสียก่อน..เพราะผมรักใครแล้วมักจะทุ่มกายใจสุดตัว.......
แบบที่ว่ารักเขามาก ก็ให้เขาหมด..นั่นแหละครับ มิเผื่อใจไว้เจ็บ...บ้างเลย....
และผมยังคิดถึงคุณค่า..ของคำว่าค่อยเป็นค่อยไป 
ค่อยทะนุถนอม เพาะบ่มความเข้าใจ
แล้วความรักที่แสนดีจะตามมาทีหลัง 
ด้วยความซึ้งค่า ในความยากลำบาก   
ความอดทนเพื่อพิสูจน์ใจกันและกัน..
ผมชื่นชม ศรัทธา ในรักแบบชาวเอเชีย 
ที่เป็นเรื่องสวยงามละเอียดอ่อน ซ่อนความหวาน
ความวับๆแวมๆของอารมณ์ล้ำลึก และความรู้สึก 
ให้อยากค้นหาติดตาม ไม่โจ๋งครึม จนเกินไป
ความโรแมนติกที่รักใครแล้ว 
จะศรัทธาในคุณค่าของกายใจที่รู้รักนวลสงวนตัว....
อย่างหญิงไทยที่รู้จักรักตัวเอง 
มิใช่ปล่อยกายให้ช้ำชอก จนเห็นว่าเรื่องรัก เรื่องโลกีย์นั้น
เป็นเรื่องแสนธรรมดาๆ...
เหมือนเดินไปหาก๋วยเตี๋ยวมากินแทนข้าวยามซ้ำซากและจำเจ..ใจ
เพราะมนุษย์เราต่างจากสัตว์ ตรงที่รู้จักอาย 
ตรงที่มีขนบ จารีตประเพณีที่แสนสวยแสนดีไว้คอยควบคุม
กายใจไม่ให้หลงระเริงมัวเมาอย่างไม่ยั้งคิดถึงพิษภัย 
แห่งรักนั้นที่นับวันจะเสื่อมทรามเข้าไปทุกที.....
จนโลกนี้วิปริตวุ่นวายสับสน เพราะคำว่า คนไร้ศีลธรรมจรรยา 
พาใจให้มืดบอดหลงวนอยู่แต่ในเกมโลกีย์
เราคนไทย โชคดี ที่ยังมีวัฒนธรรม 
ในความรักและการแต่งงาน ที่ยังงดงามเรียบง่าย                                             
แฝงความอ่อนโยนและละเอียดอ่อนมาก
ที่ยังมีกฏ กติกา มีกรอบที่จะคอยควบคุมจิตใจ 
ในการใช้ชีวิตรักด้วยกัน 
และด้วยศาสนาที่ย้ำเน้นสอนว่าห้ามผิดศีล และลูกเมียใคร......
ณ...วันนี้ผม..คนรุ่นใหม่ มีผู้หญิงในดวงใจแล้ว 
และเธอคนนั้นเป็นกุลสตรีไทยที่งามพร้อมกายใจ
ทั้งนอกทั้งใน และด้วยสมองสองมือ แบบหญิงยุคใหม่
ที่มีไฟแรง ที่พร้อมจะก้าวไปกับโลกยุค2000
ด้วยใจมุ่งมั่น ที่จะสรรสร้างสิ่งดีๆเพื่อตัวเอง 
เพื่อโลกและต่อรักของสองเราที่รู้รัก รู้หนักแน่น 
ถนอมใจกันและกัน จนกว่าจะถึงวันที่สุกงอมหอมหวาน 
ให้ดอกรัก บานไม่รู้โรย ในใจของเราสองที่ซื่อตรงต่อกัน...
และมั่นใจในรักแท้รักจริง........
รักยุคใหม่แบบของผมนั้นคือรักที่กล้าตัดสินใจ 
ไตร่ตรอง และมองไปข้างหน้านานวัน ใช่เอาแค่มันส์
ในวันนี้อย่างไม่คิดหน้าคิดหลัง
 ที่อาจจะทำให้แม่..พ่อ..ครวญคร่ำด้วยความเสียใจ 
เพราะอย่าลืมว่าเรายังเป็นคนไทยนะครับ
เรายังมีแม่พ่อผู้ร่วมสมัยยังเป็นคนรุ่นเก่า.
.ที่รักและหวังดีต่อเราอย่างจริงแท้..แน่นอน.........
รักนั้นไม่ว่าเก่าหรือใหม่...
ดังเปลวไฟแผดเผาถ้าหากเราใช้มันไม่เป็น.........
และรักนั้นเปรียบดั่งน้ำอมฤต..
ที่จะหยาดหยดลงมาให้ใจดวงงามสวยใสสดชื่นตราบวันตาย
ถ้าเรารู้ค่าคำว่ารัก คำว่าปรับตัว
และการให้เกียรติกันและกัน การแบ่งปัน 
แบบต่างคนต่างเติมเต็ม..มิคาดหวัง........
สำหรับผม...รักเธอคนดีของผม คงมั่น 
มานานหลายปี และจะเป็นเช่นนี้ตลอดไป  
เพราะผมพบว่าเธอคือคนดีที่ ใช่เลย 
ที่พระเจ้าปรานีประทานมาให้กับคนที่รู้ค่าในรักพอกัน...
และเธอ ของผมนั้น เปรียบดั่งดอกรัก  ดอกบานไม่รู้โรย 
ที่จะบานไสวอยู่ในดวงใจของผมตราบกัลปาวสานต์              
ตราบนานเท่านานเท่าที่โลกนี้ยังมีคำว่ารักคู่โลกและคู่ใจ..