ในห้องนอน นอนนิ่งนิ่ง ใจหนาวหนาว ใจร้าวร้าว เศร้าเศร้าสร้อย สะเทือนไหว ไร้เนื้อน้อง แนบอกอุ่น นอนหนาวใจ ไร้คู่ใจ ใครคู่กาย ก่ายกอดงาม.. พี่เดียวดาย ดายเดียว ใจเปลี่ยวเหงา ที่โง่เขลา ปองดอกฟ้า พาถูกหยาม พี่จนเงิน จำเจียมใจ ไม่ติดตาม ยอมหักห้าม ปรามหัวใจ ไม่รักดี.. อกพี่หัก ดังเป๊าะ ถูกเยาะเย้ย หลงทรามเชย ทรามสวาท ขาดศักดิ์ศรี คนอย่างพี่ คือผู้ชายไม่รักดี ที่ยอมหนี ยอมไกลห่าง ทางรักเธอ.. ได้รู้จัก รักแล้ว ก็แค่นั้น ราวสวรรค์ ลอยเลื่อน ได้พ้อเพ้อ แม้นชาตินี้ มีชีวี เพียงรอเก้อ พี่เผยอ ขอชาติหน้า ถ้ามันมี.. ไม่เลิกรักเลิกรอขออีกสามสี่ชาติ พิสวาท ตามติด ไม่คิดหนี จะสมหวังสิ่งใดไม่เท่าใจของพี่นี้ ขอแค่มีเธอเคียงข้างไม่ห่างไกลตราบสิ้นลม!
พุด 24 ก.ค. 2546 16:19 น. - ID 37021 
1306
2
0
24 กรกฎาคม 2546 20:09 น. - comment id 156408
ไม่เลิกรักเลิกรอขออีกสามสี่ชาติ พิสวาท ตามติด ไม่คิดหนี จะสมหวังสิ่งใดไม่เท่าใจของพี่นี้ ขอแค่มีเธอเคียงข้างไม่ห่างไกลตราบสิ้นลม! เอางั้นเลยหรือพุด
25 กรกฎาคม 2546 01:24 น. - comment id 156516
เอ้อ อ่านกลอนบทนี้ แล้วนึกถึง กลอนบทนึงที่เคยเขียนน่ะ ความรักพาฉันมา กลอนที่ทำให้ พุด หัวเราะจนหายไข้ ไง จำได้ป่าว
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
