http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=47 เพาะดอกว่างกลางใจสวยใสพร่าง แก้วกระจ่างนำทางใจไปทุกหน ดั่งดอกพุดพบพุทธะกลางกมล เงียมงามจนค้นพบทางสว่างรอ... อธิษฐาน..พานพบเธอทุกภพชาติ ดอกสะอาดดอกดวงใจใสชูช่อ หอมความรักหอมใจภักดิ์หอมละออ เกี่ยวใจขอสร้างกุศลผลบุญมี... ใจของเธอใจของฉันฝันเคียงคู่ กรรมมีอยู่อย่ายอมแพ้แก้ตรงนี้ สร้างกุศลผลบุญครองชีวี รักชาตินี้รอชาติหน้าอย่าท้อใจ... รักพิสุทธิ์ดุจบัวขาวพราวพ้นน้ำ รอฝนพรำร่ำกลีบหวานบานไสว อรุณรุ่งพุ่งแสงงามคลึงเคล้าใบ น้ำค้างใจน้ำค้างฝันรอวันดี.. ใจหลอมใจเหมือนใบบัวรอน้ำค้าง พอยามสางแดดพรายหายเร็วรี่ ธรรมชาติให้บทเรียนความพอดี โลกเรานี้มีได้มามีเสียไป.. ดอกดวงใจเราสองปองเป็นหนึ่ง นิยามซึ้งนิยามเศร้าอย่าร้าวไหว เพียงพระพรหมขีดเส้นชักนำไป แก้กรรมใจอย่าเสียขวัญสรรสร้างดี ดอกไม้สวรรค์บานพร่างรอเราเก็บ แม้หนาวเหน็บฝึกใจในชาตินี้ เพียรเพาะบ่มห่มด้วยรักด้วยความดี ชั่วชีวี..ที่เกิดมา..คุ้มค่าพอ! ความรัก มีมากนิยามมากความหมาย.. แล้วแต่จะใช้ใจดวงไหนใจใครตัดสิน ตามประสบการณ์ ประสบกรรม.. อาจจะเป็นพลังใจและในอีกนิยามคือความทุกข์... สำหรับพุดพัดชา.. รักคือพลังใจขับเคลื่อนไปให้โลกหมุน..ให้ใจทุกดวงละไมละมุน หากรักเป็น หากใช้เป็น.. รักชาติ.. รักศาสนา.. รักผืนดิน.. รักแม่พ่อ.. รักดอกไม้ รักธรรมชาติ มากมาย.. สายฝน..ลมแรง..แสงแดดกล้า..ท้องฟ้าเปลี่ยนสีเวทีฝัน รักพระจันทร์ดวงหวาน รักสายธารฉ่ำใส รักดวงใจเพื่อนมนุษย์ ผู้เกิดมาร่วมเสพสุข..ทุกข์ทนยาก..ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น.. และ.. เมื่อดวงชีวิน ยังมิสิ้นไฟฝัน..วันรัก ก็จงจักใช้พลังรักนั้นให้เป็น ในทางสร้างสรร ฝันใฝ่คอยสร้างสิ่งที่ดีที่ควร..มอบให้มวลมนุษยชาติจักธำรงอยู่ อย่างมิเหือดแห้ง..สิ้นแล้ง..สิ้นไร้รัก.. และ ให้ยอมรับกับแปรผันและเปรียบเทียบของโลกนี้ที่คงมีทั้งสองด้าน เพื่อสร้างหวานสร้างสมดุลย์ ให้.เลือกเดิน..ไปตามใจ ไปตามฝัน ในหนทาง..ที่เงียบงาม สว่างสงบ พบดวงใจดวงดี ที่จะเกี่ยวก้อยร้อยรัดใจไปด้วยกันนะคะ มิให้อ้างว้างอย่างผู้รู้ตน..ผู้รู้ใจ ผู้ใฝ่งาม..และ.. เพียรสร้างความดีมอบคืนกลับให้โลกนี้ผืนดินนี้ที่หยัดยืน ที่พาให้เราเวียนว่ายได้พบได้รักกัน ไปนิรันดร์นานเนา..นะคะ .......... นั่งเขียนกวีแล้วพบว่าเขียนชีวิต..ของคุณโกศล กลมกล่อมค่ะ ... ฉันนั่งเขียนกวีที่โต๊ะเก่า ค่ำเช้าเร็วผ่านนานแค่ไหน มองโลกวันนี้ไม่มีใคร ใบไม้สายน้ำร่ำละเมอ.. พริบตาเท่านั้นพลันเห็นภาพ ชัดเป็นภาพเก่าให้เราเสมอ สุขทุกข์ลุกข้ามเคยย่ำเจอ พอเผลอผ่านวับยังจับทัน.. โลกเวียนเปลี่ยนไปได้นึกย้อน สะท้อนภาพได้ไกลเกินฝัน สะท้อนใจกวีทุกวี่วัน ให้ฉันเขียนกวีเขียนชีวิต.!
พุด 26 ส.ค. 2546 09:04 น. - ID 38263 
766
6
0
26 สิงหาคม 2546 09:08 น. - comment id 162992
โลกนี้คือละคร สุเทพ วงศ์กำแหง : : Key G โลกนี้นี่ดูยิ่งดูยอกย้อน เปรียบเหมือนละคร ถึงบทเมื่อตอน เร้า ใจ บทบาทลีลาแตกต่างกันไป ถึงสูงเพียงใด ต่างจบลงไป เหมือน กัน เกิดมาต้องตาย ร่างกายผุพัง ผู้คนเขาชัง คิดยิ่งระวัง ไหว หวั่น ต่างเกิดกันมาร่วมโลกเดียวกัน ถือผิวชังพรรณ บ้างเหยียดหยันกัน เหลือเกิน โลก นี้ คือละคร บทบาทบางตอน ชีวิตยอกย้อน ยับเยิน ชีวิตบางคนรุ่งเรืองจำเริญ แสน เพลิน เหมือนเดินอยู่บนหนทางวิมาน โลกนี้นี่ดู ยิ่งดูเศร้าใจ ชั่วชีวิตวัย หมุนเปลี่ยนผันไป เหมือน ม่าน เปิดฉากเรืองรองผุดผ่องตระการ ครั้นแล้วไม่นาน ปิดม่านเป็น ความเศร้าใจ โลกนี้นี่ดู ยิ่งดูเศร้าใจ ชั่วชีวิตวัย หมุนเปลี่ยนผันไป เหมือน ม่าน ปิดฉากเรืองรองผุดผ่องตระการ ครั้นแล้วไม่นาน เปิดม่านเป็น ความเศร้าใจ...
26 สิงหาคม 2546 09:14 น. - comment id 162995
เกลาเสียงท้ายวรรคอีกสักหน่อย ปรับบางคำอีกนิด จะกลายเป็น นิวพุดพัดชา
26 สิงหาคม 2546 11:55 น. - comment id 163025
เนื้อความกินใจ...สวยสดใสทุกครา..เมื่อมายล
26 สิงหาคม 2546 12:10 น. - comment id 163032
เป็นกลอนที่ไพเราะดีค่ะ
26 สิงหาคม 2546 22:18 น. - comment id 163225
ยอดเยี่ยมมากครับ ยิ่งมาคบด้วยคุณพุด ก็ยิ่งเห็นว่าคุณพุดเป็นคนธรรมดา ที่ไม่ธรรมดา เพราะมีอะไรที่แปลกมาเล่า ได้สาระ ไปด้วยครับ ผมอ่านกลอน ที่คุณแต่งแล้วครับ ก็ไพเราะดีอยู่แล้วครับ ทำไมถึงไปผสมกับย้วยของคุณด้วย (ต้องขอโทษครับด้วยถ้าไม่ถูกใจ) ความคิดของผม(คนเดียว) น่าจะลองแต่ง เฉพาะกลอนไปเลย ไม่ต้องเอาย้วยมาปนให้เป็นปมเด่นในปมด้อย หรือปมด้อยในปมเด่น จะได้มีผลงานอีกแบบ ก็อย่างว่าละครับ สไตล์ใคร ของใครของมันห้ามกันไม่ได้ ก็แวะมาคุยกันเล่น ๆ เฉย ๆ ครับ
27 สิงหาคม 2546 10:12 น. - comment id 163317
สวัสดีค่ะพี่พุด ตามมาอ่าน ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
