http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=420 เก็บลั่นทมกลางลานผ่านรอยย่ำ ยังงามล้ำดอกระทมยามพรมพื้น ตาที่สามเห็นลึกล้ำกว่าคนอื่น แม้นกับพื้นยังสวยพร่างกระจ่างใจ.. นั่งบนหินริมสระแหนแพเขียวห่ม นิ่มพราวพรมเป็นสัจจะงามเขียวใส ได้พักตากับเขียวพร่างกับเขียวไพล ในดวงใจก็ใสสวยด้วยเงียบงาม.. เสียบลั่นทมกับปอยผมพรมพร่างหอม เสียงธรรมก้องย้อมดวงใจให้ใสหวาน เงียบจนนิ่งยิ่งดื่มด่ำน้ำคำงาม ในเพลยามงามก็พรมก็ห่มใจ.. หลับตานิ่งทิ้งวุ่นวายไว้ภายนอก พร่ำบ่มบอกงามดวงใจกระจ่างใส สวดมนต์ตามก้มลงกราบดื่มด่ำใจ น้ำตาไหลในปิติที่วอนเพียร... ตามฉันมาสิดวงใจในความฝัน ลืมคืนวันลืมโลกจริงสิ่งแปรเปลี่ยน อธิษฐานผ่านความรักวกวนเวียน สร้างกุศลเพียรเพาะใจบ่มในร่มธรรม แล้วเหินบินพร้อมกันไปในเวิ้งฝัน หวังคืนวันเพชรประดับใจใสค่าล้ำ ลืมความจริงสิ่งที่เราชดใช้กรรม หวัง..สวรรค์เมตตา..ชาติหน้ามี! เขียนเรื่องนี้ ที่ลานหินแห่งสรวงสวรรค์บนดิน ที่งามใจร่มใจเป็นยิ่งนัก.. ในเช้าวันอาทิตย์ที่ไพลเพียร..มาเยือนเตือนใจตนเนิ่นนานปี หวังวาดชีวีให้พร่างใจให้สวยใสสงบงาม ในทุกยามแห่งชีวี...ให้ลูกนี้ลืมระทม!ลบระกำ! http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=420 รางวัลชีวิต พระพุทธองค์ ท่านทรงสอนเรื่องเวรกรรม คนไหนใครทำ กรรมเคยก่อเอาไว้อย่างไร ก่อน นั้น เคยทำกรรมไว้ชาติใด ชาตินี้ต้องได้ รับกรรมที่ทำก่อนนั้น ตัวฉันคงทำ แต่กรรมซ้ำอยู่เสมอ ชาตินี้จึงเจอ เวรกรรมเก่าเข้าย้อนผูกพัน ปวด ร้าว ตรอมตรมขื่นขมอนันต์ ทำดี สารพันรางวัลที่ได้ก็คือเคราะห์กรรม โธ่ เอ๋ย พระเจ้าไม่เคยปราณี ในชาตินี้ ทำดีไม่เคยก่อกรรม หวัง ให้ ผลบุญได้น้อมนำ ล้างเวรที่เคยทำ แต่ชาติ ปาง ก่อน สิบนิ้วประนม สวดมนต์พร่ำบ่นบูชา กุศลนำมา จงนำข้าสิ้นเวรดั่งวรณ์ หากแม้ ชีวีสิ้นลับดับมรณ์ เวรกรรม ทุกชาติก่อน บรรเทาผันผ่อน อย่าตามซ้ำเลย...
พุด 14 ก.ย. 2546 17:46 น. - ID 38984 
1299
4
0
14 กันยายน 2546 21:01 น. - comment id 167804
อันเนื่องมาจาก.. http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_38957.phpLove Is Blue ความรักสีฟ้า บทเพลงนี้ พี่นกตะวันมอบให้เป็นพิเศษแด่น้องพุดพัดชาครับ ************************* พุด..กำลังอยากร้องไห้ค่ะ พุด..ขอบคุณและซาบซึ้งใจมาก พี่คงไม่ทราบว่า ในใจพุดเวลาได้ยินเสียงนกจะคิดถึงพี่..มาก พุดอยากตามพี่ไปดูนกในป่าไพรทุกหนแห่งที่ไร้แสงสี มีแต่เสียงดนตรีจากธรรมชาติ พุด..ฝันและหวัง จะได้ไปนอนกางเต๊นท์ และในยามค่ำ ที่ดาวระดะดวง อาจจะก่อกองไฟ เล็กๆพอให้ไออุ่น ในมือประคองถ้วยชาคนละถ้วยนั่งบนก้อนหินคนละก้อน แล้ว..เงียบนิ่งดิ่งด่ำสำลักงามในทุกอณูเนื้อกับวิญญาณไพรที่ใช้ใจสัมผัสรัดรึง พี่นกคะ พุดอยาก ไปฟังเสียงฝน ไปดูน้ำค้างราวเพชรพร่างยามอุษาสาง อยากไปฟังเสียงใบไม้ระริกไหว เสียงสายธารซอนเซาะออดอ้อนแมกไม้ มวลหมู่ดาวพรายและสายลมหวานระริน กับงามเงียบ ของทุ่งหญ้าที่ไหวเอนพ้อล้อหยาดน้ำค้าง พุด.. อยากเห็น พระจันทร์สีไพลลอยคว้างกลางป่าเมฆหม่นเทาทึมบดบัง พุด..อยากคืนหลังไปฟังเสียงดุเหว่าร้อง พุดอยาก..ร้องเพลงหวานๆให้คนที่พุดรักฟัง ให้ลอยลมไปกับแสงดาวและสายลมในยามค่ำ ปลุกมวลหมู่ดอกไม้ให้สยายกลีบมารอรับหวานหยาดน้ำผึ้งพระจันทร์ค่ะ และ... พุด..ยังฝัน ฝัน ฝัน เพื่อรอสักวันจะได้ทำฝันใฝ่นั้นให้พลันเป็นจริงนะคะ และพุดเข้าแอบเข้าไปบ้านพี่เสมอมาและแสนประทับใจในควางสมถะงามเงียบเรียบง่ายใน ชีวีลูกผู้ชายคนนี้ ที่พุดชื่นชมวิถีใจวิถีไพร เป็นยิ่งนัก นับถือศรัทธาและแสนรักเอยแสนรักในกมลค่ะ ลูกผู้ชายชาติไพร หนึ่งในดวงใจพุดพัดชาเฉกเช่นกัน ด้วยรักและรัก จาก : รหัสสมาชิก : 4525 - พุด
14 กันยายน 2546 21:39 น. - comment id 167823
ลั่นทมตรมตรอมสิหมองเศร้า ร่วงโรยเร้าเย้ายั่วอารมณ์หมาย จากดำมืดสลัวสู่สีขาวขจรขจาย สัมผัสกลิ่นคลายทุกข์บรรลุธรรม ด้วยชี้นำแสวงสุขห้วงแหล่งหล้า แสงเจิดจ้าธรรมะเสริมขจัดกรรม คอยเตือนจิตเตือนใจให้จดจำ จึงน้อมนำนมัสการพระรัตนตรัย |NdEpEndEnT
14 กันยายน 2546 22:56 น. - comment id 167871
แต่ปางก่อน ย้อนรอย ค่อยพานพบ มาประสบ กฏแห่งกรรรม ย้ำทำไว้ พานพบโศก โชคสุข คลุกเคล้าไป ฟ้าแจ่มใส ตราบทิวา คู่ตะวัน
15 กันยายน 2546 00:00 น. - comment id 167903
เก็บลั่นทมกลางลานผ่านรอยย่ำ เก็บลืมวันเราสองที่หมองเศร้า เก็บอดีตไว้กรีดใจเรื่อยไปเรา เก็บความเศร้าไว้คอยในกมล ***กลอนไพเราะมากเลยค่ะ***
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
