http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=716 บนระเบียง ดวงใจ.. นานแล้วที่ไม่ได้เมล์ถึงคุณ... และไม่อยากรบกวนคุณ อยากแค่กระซิบบอกว่าใกล้ปีใหม่แล้วนะคะคนดี นั่งเขียนเมล์นี้ถึงคุณ..บนระเบียงหลังบ้าน....... พระอาทิตย์กำลังจะลับลาโลก เห็นแสงอาทิตย์ลอดผ่านต้นไผ่..ต้นขนุน และดงไม้ของบ้านชาวสวนหลังบ้าน ...... คุณรู้มั้ย ทำไมตัดสินใจซื้อบ้านหลังนี้ คงเป็นเพราะสวนหลังบ้านที่มีความเป็นธรรมชาติน่าอภิรมย์ ราวกับนั่งอยู่ริมชายทุ่งเลยละค่ะ และได้เสพสุนทรีย์ทางสายตา โดยอาศัยทรัพย์สินทางธรรมชาติ และเหล่าพืชพรรณรายรอบที่ยังรกเรื้อ...ดิบเดิม. เพิ่มเนื้อใจที่ถวิลไพรให้ลดโหยหาลงได้บ้าง แม้สักนิดสักหน่อยก็ยังดีค่ะ... ยามตะวันรอนรอนอาทิตย์อ้อนอำลา จะมีควันไฟลอยกรุ่นคละคลุ้งคลึงเคล้าเคลียไคล้กอไผ่ ยอดไม้ไหวระริก.. ที่ชาวสวนเพื่อนบ้านยังหุงข้าวกับไม้ฟืนอยู่เลยค่ะ และยังต้นไม้มากมายมากมี ขนุนละมุด...ไม่มีมังคุดลำไย มีต้นสะท้อนอ่อนใจ มีกล้วยกอ มีมะละกอห้อยโตงเตงโตงเว้า... และที่สำคัญ ยังมีเสียงขูดมะพร้าวกับกระต่ายแว่วมา..ให้อะฮ้าๆ และมีลำคลองเล็กๆหลังบ้าน.. มีหวานดอกผักบุ้งนานะนาทีนี้ ที่คลุมผืนหญ้าพราวพร่างมองไม่เห็นดินเลย ไพลชอบมุมนี้มาก.... เอาเก้าอี้เหลืองมานั่งรจจนางานได้องศาพอดิบพอดีเลยจ้า......... .และที่ตรงนี้แหละ ที่ใช้เขียนเรื่องน้ำท่วมทุ่งผักบุ้งโหรงเหรง...... และ มองท้องฟ้าจากตรงนี้จะไม่เหมือนกันสักวัน บางวันตอนเช้าๆ ฟ้าจะเป็นสีน้ำเงิน..สวยใส..ไม่มีเมฆหมอกบดบัง... แทบทุกวัน ไพลก็จะโบกมือบ๊าย บาย นกยักษ์สีเงินที่บินผ่านหลังคาบ้าน ที่ทอประกายจรัสสะท้อนแสงวาววับ กับฟ้าสีฟ้าสีเงินงามเข้มกระจ่างใจ หากใครมองลงมาอาจจะเห็น ผู้หญิงคนนึงใจแสนซึ้งแสนหวาน ยกมือส่งจูบยิ้มหวานให้เดินทางปลอดภัย ทุกดวงใจทุกร่างที่อยู่บนนั้น เหมือนยามที่เธอเคยวิ่งไล่เครื่องบินริมทะเลยามวัยฝันวันเยาว์ เพราะสักวันคนที่เป็นยิ่งกว่าดวงใจที่เธอรักนักรักหนา ก็คงต้องเหว่ว้ากินนอนทำงานบนนั้น..หามรุ่งหามค่ำ...ย่ำไปทั่วโลก ..... ส่วนยามเย็น...... ฟ้าจะเป็นสีส้มๆปนเทา งามไปอีกแบบ..... แค่มองฟ้ากว้าง........... ใจก็แสนสุข มันเป็นโลกส่วนตัวงดงามและสงบสุขมากเหลือเกิน อยากให้คุณหลับตาเห็น และซึมซับกับมันเหมือนกันกับไพลนะคนดี.... วันนี้ ใช้กรรไกรตัดแต่งกิ่งกุหลาบ....เฟื่องฟ้า...และกิ่งโมก ... วางกระถางในตำแหน่งใกล้ตัว เพื่อจะได้ดูดีมีบรรยากาศ ตอนมานั่งเขียนหนังสือ....... วางเก้าอี้ใต้ต้นโมกซึ่งเริ่มเก้งก้าง ....สูงชะลูด มองช้อนขึ้นไปบนกิ่ง เห็นมีผีเสื้อมาเกาะดอกโมก ซึ่งกำลังออกดอกขาวพราวไปทั้งต้น คุณรู้มั้ยถ้ามีกล้องใกล้มือ จะจับภาพที่แสนงดงามให้คุณได้ดู......... ไม่แน่พรุ่งนี้ ..จะลองดูนะ และตอนนี้ มะม่วงริมชายคาพากันลาฝนชะช่อล้อพวงพราวแล้วค่ะ หอมกำจายกรุ่นละมุนละเมียดใจในยามอรุณรุ่งอุษาสาง และช่างเป็นมหัศจรรย์รักแห่งใจในรอบสิบปี ที่มีนกเขามาทำรัง....บนกิ่งมะม่วง.. ให้อัศจรรย์งามบังเกิดกลางใจเลยค่ะ น่าแปลกดีไหมคะ คนดี.... . และนาทีนี้ไพลเขียนเมล์รักนี้ กล้วยกอก็กำลังออกหวีไหวเหว่ว้า. กับหอมดอกพราว.ทุกราวกิ่งของการะเวก... ที่เลื้อยเกี่ยวกระหวัดรัดรึงมาถึงบนระเบียงบนแล้วค่ะ แถมพันชูช่อละอออ้อยสร้อยหอมห้อยไปตามหน้าต่างกระจกห้องน้ำ ให้ตอนอาบสล้างใจเสียไม่มี... ไพลเด็ดใส่กระทงใบตอง..พร้อมจำปีทุกวันค่ะ ให้รางวัลกำนัลใจตัวเองไว้บรรเลงเรื่องรักรจนาไงคะ แกล้มดอกจำปีหอมหอม.....เพื่อให้เรื่อง..Smoth like a Silk มีบรรยากาศหวานแหววแต๋วจ๋ายิ่งขึ้น.... ให้เขียนเรื่องวันนี้ด้วยค่ะที่ขออุบชื่อไว้ ..... กำลังจะลง... คุณรู้ใช่มั้ยความสุขเล็กๆเหล่านี้ .... เราสามารถเนรมิตได้ ถ้าเราทำใจข้างในให้เป็นสุข ..... เราสามารถทำบ้านของเราให้เป็นวิมานดินได้ไม่ยากเลย.... เหมือนบทเพลงนี้.........ซึ่งขอมอบให้.. หวังว่าเมื่อใครมีบ้านของตัวเอง คงจะนึกถึงคนให้บ้างนะจ้ะ ... บ้านของเรา สวลี ผกาพันธ์ : : Key Bb บ้าน คือวิมานของเรา เราซื้อเราเช่า เราปลูกของเรา ตาม ใจ ย่อมเป็นสถานทิพย์วิมานพอหาได้ เป็นที่เกิด ที่ ตาย ที่เราสร้างเอาไว้คอยท่า บ้าน คือวิมานของ คน ถึงแม้ยากจน ก็ต้องดิ้นรน อย่าจนปัญญา หาบ้านสักหลัง ที่พอประทังชีวา เพื่อสนิทในนิทรา ให้ตื่นมามองโลกชื่นใจ บ้าน ฉัน มีเพลงฝันให้ฟัง มีเสียงระฆัง จากกังสดาลพริ้งไป มีสวนไม้ดอก ผลิบานก้านกอช่อใบ มีความรัก มีน้ำใจ มีให้อภัย มีกรุณา บ้าน คือวิมานของเรา ยามพบความเศร้า รีบกลับบ้านเรา จะเปรมปรีดา เพราะบ้านมีรัก น้ำใจอภัยกรุณา คอยเราอยู่ทุกเวลา ในชายคาเขตบ้านของเรา บ้าน ฉัน มีเพลงฝันให้ฟัง มีเสียงระฆัง จากกังสดาลพริ้งไป มีสวนไม้ดอก ผลิบานก้านกอช่อใบ มีความรัก มีน้ำใจ มีให้อภัย มีกรุณา บ้าน คือวิมานของเรา ยามพบความเศร้า รีบกลับบ้านเรา จะเปรมปรีดา เพราะบ้านมีรัก น้ำใจอภัยกรุณา คอยเราอยู่ทุกเวลา ในชายคาเขตบ้านของเรา... คืนนี้จะนอนนับดาวสกาวเต็มอ้อมฟ้าที่เรือนจำปี พร้อมกับจุดเทียนกลิ่นดอกไม้ราตรีผลิพราว แกล้มฝันพิลาส..หวังวาดพิไล ที่หัวใจกำลังบานเบิกกับเรื่องน่ายินดี..จริงไหมจ๊ะ และ จะเป็นกำลังใจให้ทุกนาทีแห่งหัวใจ และทุกอุทัยโลกหมุนกรุ่นหอม ให้หอมอวลละไมไปด้วยกลิ่นไอรักภักดี พลีพลังใจ..พลังแห่งมหัศจรรย์รัก มหัศจรรย์ใจ ที่ใต้ดวงอาทิตย์อุทัยใต้ผืนพสุธาในหล้าโลกนี้.. ไม่มีอะไรที่เราจะทำไม่ได้....... หากทุกทุก.. ดวงใจมุ่งมั่น ทำฝันให้เป็นจริง.. ทำสิ่งแสนงามแสนดีสร้างพลังจากใจดวงดีดวงงาม ที่พากเพียรอดทนมิท้อแท้มิยอมแพ้พ่าย เอื้อมไขว่คว้าให้ดาวพราย รายร่วง พร่างพรมพร่างพราวราวสายเพชร เป็นเกียรติยศ ประดับร่างประดับใจประดับผืนดินไปตราบชั่วนิจนิรันดร์.....
พุด 14 พ.ย. 2546 00:21 น. - ID 41412 
978
10
0
14 พฤศจิกายน 2546 00:30 น. - comment id 181326
ไกลบ้าน ชรินทร์ นันทนาคร : : Key Ab วิปโยคโศกใจ เหมือนเมื่อไกลบ้าน ไกลสถานพักพิง ยิ่งใจเหงา ห่างไกลหัวใจจำเศร้า เจ้าอยู่ดีเป็นไฉน พลัดที่พึ่งที่พิง ทิ้งที่พำนัก ไกลที่รักพักพา จะอาศัย เจ้ามีเพื่อนชมคนใหม่ แล้วทิ้งพี่ให้ชอกช้ำชีวี อันรักกันอยู่ไกล ถึงสุดขอบฟ้า เหมือนชายคา เข้ามาเบียด ดูเสียดสี อันชังกัน นั้นใกล้สักองคุลี ก็เหมือนมีแนวป่า มาปิดบัง เพราะไกลบ้านซ่านมา โถนิจจาเจ้า จะเงียบเหงาแล้วลืม ซึ่งความหลัง ฝากเพียงเสียงกระซิบสั่ง ขอน้องอย่าชัง คนร้างแรมไกล อันรักกันอยู่ไกล ถึงสุดขอบฟ้า เหมือนชายคา เข้ามาเบียด ดูเสียดสี อันชังกัน นั้นใกล้สักองคุลี ก็เหมือนมีแนวป่า มาปิดบัง เพราะไกลบ้านซ่านมา โถนิจจาเจ้า จะเงียบเหงาแล้วลืม ซึ่งความหลัง ฝากเพียงเสียงกระซิบสั่ง ขอน้องอย่าชัง คนร้างแรมไกล...
14 พฤศจิกายน 2546 00:34 น. - comment id 181327
::))
14 พฤศจิกายน 2546 00:59 น. - comment id 181333
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=1933 วิมานดิน นันทิดา แก้วบัวสาย : : Key Eb ฝากรักเอาไว้ ฝากไปในแสงดวงดาว ที่ส่องประกายวับวาว วาว อยู่บนฟากฟ้า ให้แสงสุกใส ได้เป็นเสมือนดวงตา คอยส่องมองเธอด้วยแวว ตา แห่งความภักดี เก็บฟ้ามาสาน ถักทอด้วยรักละมุน คอยห่มให้เธอได้อบ อุ่น ก่อนนอนคืนนี้ ให้เสียงใบไม้ ขับกล่อมเป็นเสียงดนตรี คอยกล่อมให้เธอฝันดี ดี ให้เธอเคลิ้มไป เป็น วิมานอยู่บนดิน ให้เธอได้พักพิง พิง และนอนหลับไหล เก็บ ดาว เก็บเดือนมาร้อยมาลัย เก็บหยาดน้ำค้างกลางไพร มาคล้องใจเราไว้รวมกัน ก่อนฟ้าจะสาง ก่อนจันทร์จะร้างแรมไกล ยังอยู่กับเธอข้างเคียง กาย อยู่ในความฝัน ฝากเสียงกระซิบ ฝากไปในสายลมผ่าน ข้ามขอบราตรีที่ยาว นาน ให้เธอฝันดี เป็น วิมานอยู่บนดิน ให้เธอได้พักพิง พิง และนอนหลับไหล เก็บ ดาว เก็บเดือนมาร้อยมาลัย เก็บหยาดน้ำค้างกลางไพร มาคล้องใจเราไว้รวมกัน ก่อนฟ้าจะสาง ก่อนจันทร์จะร้างแรมไกล ยังอยู่กับเธอข้างเคียง กาย อยู่ในความฝัน ฝากเสียงกระซิบ ฝากไปในสายลมผ่าน ข้ามขอบราตรีที่ยาว นาน ให้เธอฝันดี ให้เธอได้อบ อุ่น และนอนฝันดี ให้เธอได้อบ อุ่นอยู่ใน วิมาน...
14 พฤศจิกายน 2546 01:42 น. - comment id 181347
พุดแท้ในใจฉัน... สายเอยสายลม รึเพียรบ่มให้อุ่นไอ สายเอยสายใจ รึมัดไว้จึงเวียนแจม อิอิ สบายดีรึ...
14 พฤศจิกายน 2546 03:16 น. - comment id 181360
:)
14 พฤศจิกายน 2546 07:54 น. - comment id 181371
ก็คิดมุ่งมั่นจะทำฝันให้เป็นจริง ขายขวด....อิอิ..
14 พฤศจิกายน 2546 08:03 น. - comment id 181374
อ่านอย่างเดียว
14 พฤศจิกายน 2546 11:03 น. - comment id 181384
:)
14 พฤศจิกายน 2546 11:27 น. - comment id 181392
อยากไป เห็นด้วยจัง ^^
14 พฤศจิกายน 2546 17:58 น. - comment id 181537
บ้าน(แม่)ผมไม่มีระเบียง บนระเบียงบ้าน บรรยากาศคงดีนะครับ ผมอยากจะมีบ้านซักหลัง ที่มีระเบียง ชมวิว วันนี้ขอโอกาสมานั่งระบียงบ้าน ของไพล เพื่อจะชมวิวทิวทัศน์ที่สวยสดงดงามตามจินตนาการของไพลนะครับ พูดเรื่องขูดมะพร้าวด้วยกระต่าย ความจริงแล้วเด็ก ๆ ถูกยายใช้ประจำ ผมว่าไม่สนุกหรอกครับ กว่าจะได้เป็นลูก เล่นเอาเหนื่อยหอบไปเหมือนกัน เผอิญผมยังไม่มีบ้านครับ แต่อย่างไรก็คิดถึงคนที่มอบเพลงให้เสมอครับ ขอให้สุขสดใสในวิมานที่วาดฝันนะครับ
15 พฤศจิกายน 2546 00:20 น. - comment id 181627
บ้านหลังนี้มีค่ามหาศาล เกินที่จะประมาณค่านั้นได้ ด้วยว่ามีความพร้อมน้อมหทัย กับคนที่อยู่ข้างในนั้นมากมาย ***เป็นบ้านที่น่าอยู่มากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบบรรยายกาศของบ้านแบบนี้นะค่ะ***
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
