ทำไมหนอ...หัวใจถึงร้องไห้ ทำไมหนอ...จันทร์ฉาย จึงหมองหม่น ทำไมหนอ...วสันต์ลา พร้อมกมล ทำไมหนอ...ผู้คน ใจร้ายกัน..... ทำไมหนอ...ทะเล แสนว้าเหว่ ทำไมหนอ...คลื่นไม่เห่ มาปลอบขวัญ ทำไมหนอ...สายธารา นิ่งเงียบงัน ทำไมหนอ...คนรักกัน ร้างราไกล... ทำไมหนอ...โลกนี้ จึงโหดร้าย ทำไมหนอ...คล้ายมาแกล้ง จนหวั่นไหว ทำไมหนอ...ให้รักแล้ว เรียกคืนไป ทำไมหนอ...มาเปลี่ยนใจ มาผันแปร.... ทำไมหนอ...ดาวหม่นหมอง เดือนร้องไห้ ทำไมหนอ...เธอใจร้าย ใจไม่แน่ ทำไมหนอ...เราเกิดมา พบพ่ายแพ้ ทำไมหนอ...พบรักแท้ แต่ฟ้าดินมิรู้เห็นมิเป็นใจ!ไฉนเลย! ที่รักอย่าจากฉันไป! ยอดรัก อย่าจากฉันไป และดวงใจ..อย่าเข้ามาใกล้ใกล้ฉัน เพราะทั้งสองสิ่งนั้น มันมีค่าเท่ากันคือทำร้ายหัวใจ ที่รักของฉัน ฉันมิอาจยอมให้เธอไปไหน แต่ความถูกต้องของหัวใจ กระซิบบอกใจ...ปล่อยเธอไป..ตามทางที่งดงาม
พุด 21 พ.ย. 2546 00:24 น. - ID 41763 
868
7
0
21 พฤศจิกายน 2546 00:35 น. - comment id 183418
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=74 หวงรัก ม.ร.ว. ถนัดศรี สวัสดิวัฒน์ : : Key B ของของใคร ของใคร ก็ห่วง ของใครใครก็ ต้องหวง ห่วงใย รักใคร่ ถ-นอม ใคร จะชิง ของ ใคร ใครยอม ถึงจน อด ออม ไม่ยอมขาย ให้ใคร รักของใคร ของใคร ก็ห่วง ของใคร ใครก็ ต้องหวง ห่วงคน รักดั่ง ดวงใจ ใคร จะยอม ยก ไป ให้ใคร รัก ใคร ก็ใคร ต่างหวงไว้ ครอบ ครอง เธอ เป็น ของ รัก ของหวงที่ห่วงอาลัย เป็น ดวง ใจ ฉัน จึง ห่วงใย ใฝ่ปอง กายและใจของเราต่างเป็น เจ้าของ หากไม่ครอบครอง เดี๋ยวของรักต้องหลุด ลอย ไป รัก จริง ถึง ห่วง ไม่ใช่หลอกลวงรักจริงถึงห่วง ดวง ใจ จะเป็น จะตาย ก็ ไม่ยอม ให้ใคร แม้ใครชิง แย่งไป ฉัน ยอม ตาย เอย เธอ เป็น ของ รัก ของหวงที่ห่วงอาลัย เป็น ดวง ใจ ฉัน จึง ห่วงใย ใฝ่ปอง กายและใจของเราต่างเป็น เจ้าของ หากไม่ครอบครอง เดี๋ยวของรักต้องหลุด ลอย ไป รัก จริง ถึง ห่วง ไม่ใช่หลอกลวงรักจริงถึงห่วง ดวง ใจ จะเป็น จะตาย ก็ ไม่ยอม ให้ใคร แม้ใครชิง แย่งไป ฉัน ยอม ตาย เอย...
21 พฤศจิกายน 2546 01:38 น. - comment id 183466
..ฟ้าดินจงใจแกล้ง..
21 พฤศจิกายน 2546 02:26 น. - comment id 183475
หน้าส่วนตัว
จะไปถามอะไรทำไมหนอ
ปริศนารักยังรออยู่ให้ไข
เรื่องทั้งเรื่องคงต้องถามความในใจ
เป็นอย่างไรจึงไม่ตัดรักสักที
ถ้าตัดยังไม่ขาดกรุณามาใช้บริการของ จอมโจรขโมยใจนะครับ
21 พฤศจิกายน 2546 08:28 น. - comment id 183487
หายดีแล้วหรือ
21 พฤศจิกายน 2546 12:26 น. - comment id 183498
อาจจะเป็นแฟนตัวจริงเรื่องอิ๊กคิวซัง ตอนเจ้าหนูจะไม อิอิ
21 พฤศจิกายน 2546 13:11 น. - comment id 183512
เพราะเหตุว่า สวรรค์ นั้นลำเอียง เพราะเหตุว่า ทางเบี่ยง เบี้ยวหันเห เพราะเหตุว่า ฉันไม่ใช่ ชาวทะเล เพราะเหตุว่า ไม่เตร็ดเตร่ ไปหาใคร เพราะโลกฝัน วันเวลา พาแคล้วคลาด เพราะโลกฝัน นั้นเป็น ไปไม่ได้ เพราะโลกฝัน ฉันมีแต่ แค่สายใย เพราะโลกฝัน ขอหลับใหล ได้พบเธอ เมื่อกี้พูดกับสาวบ้านนา ไปแล้ว มาพูดกับพุดบ้าง เดี๋ยวจะน้อยใจ ผมไม่ได้จากพุดไปนี่ครับ และก็ไม่ไปไหนด้วย ถ้าไม่มีเหตุสุดวิสัย ต้องพบกันเป็นประจำทุกค่ำคืนครับ และขอให้ดีใจว่าพุดเป็นคนพิเศษที่ผมมักจะตอบ ให้เป็นคนสุดท้ายเพื่อนเป็นประจำ และมักจะเขียนยาวกว่าเพื่อน ๆ เสมอครับ
21 พฤศจิกายน 2546 22:39 น. - comment id 183696
ทำไมหนอ โลกนี้ แสนอ้างว้าง ทางช่างกว้าง ฉันหลง อยู่แห่งไหน ทำไมหนอ โลกนี้ ล้วนพิษภัย ใยหัวใจ เหว่ว้า เดียวดายดูร
21 พฤศจิกายน 2546 22:59 น. - comment id 183709
ช่างสงสัยจัง..อิอิ กลอนเพราะคับ..^_^
22 พฤศจิกายน 2546 00:48 น. - comment id 183778
ทำไมหนอต้องจากพรากจากฉัน ทำไมหนอไม่มีกันจึงผันหนี ทำไมหนอเธอถึงไม่ใยดี ทำไมหนอเรานี้ไม่มีเธอ *-*ชอบกลอนบทนี้จังเลยค่ะ ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆ*-*
22 พฤศจิกายน 2546 01:07 น. - comment id 183802
สวัสดีครับพี่พุด สบายดีนะครับ
บทกลอนซึ้งจังนะครับ
เหมือนหัวใจกำลังเรียกหาใครสักคน
แต่ความรู้สึกนั้นถูกปิดกั้นไว้
ถ่ายทอดออกมาเป็นอารมณ์ศิลป์ได้ดีเยี่ยมครับ
ด้วยรักและคิดถึง
น้องดอย
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
