ที่รัก..วันนี้ผมคิดถึงคุณ.... คิดถึง คิดถึงและคิดถึง.. ผมกำลังนั่งริมบึงบัว ในทุ่งนาเวิ้งว้างอ้างว้างร้างไร้ผู้ใด มีเพียงแสงสนธยาอ้อนอาลัยดงตาล และนาข้าวพราวพร่างอาบแสงสีทองรอนรอนลารวงเรียว ดงดอกโสนเหลืองละอ่อนละออล้อลมไหวไหวเอนพลิ้วไปมา.. บัวหลวงหลากสี แดง ชมพู เหลือง ทองผ่องผุดที่กำลังบานสะพรั่ง และตูมตั้งเต่งตึงโผล่พ้นน้ำ มิยอมพ่ายพยายามโผล่ชูช่อละออดวงดอกหวานบานงาม มิยอมตกเป็นเหยือเต่าตมเน่าทับถมคาคลองโคลน.. กลิ่นดอกมะม่วงริมชายนา หอมพรายร่ายมนต์ ให้ผมเทวษถวิลถึงคุณคนดี.. ที่ชอบอ้อนผมทุกครา ที่ได้กลิ่นหวานหอม น่าดอมดมพรมจูบของมวลหมู่ผกานานาพรรณ ที่คุญบอกว่าพารัญจวญใจเสียยิ่งกว่า..น้ำหอมขวดแพงๆ ที่สาวสาวชาวกรุงมุ่งประทิ่นทับ รอรับสิเหน่หาสวาทหวาม...ยามใจร่างชิดใกล้คนรัก พร้อมพลีภักดิ์กายให้ชายเชยชมดมดมดอมดอม หอมหอมเสน่หาพาใหลหลง ลุ่มหลงสวาทมิคลาดคลา ที่รัก.. ผมฝากใจ...ฝากสายใยรัก..โซ่เสน่หาของผม.. ผ่านกลีบดอกไม้ละมุนดอก.... ผ่านช่อดอกมะม่วง ผ่านรวงเรียวข้าวใหม่ ในนาหอมหอมหอม ฝากดวงดอกพะยอมที่หวานพรายมากับสายลมพร่าง ฝากหน้าต่างเมฆมาเสกล้อให้คุณมองเห็นงามของหวานหวาน ในวิมานเมฆ ราวสายไหมไยรุ้งเรียวฝัน งามละไมละมุน ดั่งปุยนุ่นปุยฝ้ายพรายพร่างสีสลับสล้างเหลือบพรายพรรณ เฉกสวรรค์ลอย.... ที่รัก.. หัวใจลูกผู้ชายคนยากขอฝากทุกสิ่ง จากทุกสรรพสิ่งแสนงามที่ฟ้าประทานให้สองตาหนึ่งใจ ได้พบ..ได้รัก..ได้ประทับซาบซึ้ง ตราตรึงฉ่ำเย็น ในธรรมชาติเย็น ธรรมชาติธรรม..ธรรมดาๆ ที่มากล้นค่ามาเติมใจให้สุขสงบพบแต่ดี... ในดวงใจลูกผู้ชายชาติไพรคนนี้ ที่มองเห็นงามในทุกงามนี้! จนอยากตามลงไปคลุกในกอข้าว เคล้านาทองสุกปลั่งดั่งฉากสวรรค์บ้านไร่สีทอง ดั่งฉากที่จิตรกรฝากงามสะบัดทีแปรง แตะแต้มดวงดอกไม้ดอกหญ้า งามจนเย้ยหล้าลวงตาว่าสวรรค์มีจริง กับสิ่งตรงหน้าในคะนึง.. ในหอมอวลนวลนวลงามงามตรงหน้า ในยามดายเดียวเดียวดาย ไล้โลมอยู่เพียงผู้เดียว แม้นเปลี่ยวเหงาไร้ร้าง หากแต่ทว่า..งามพร่างนั้น ยิ่งดำดิ่งล้ำลึก ถึงเบื้องลึกเบื้องล่าง ลงสู่เนื้อใจให้ระรินไหว สุขสมถะสงบพบพอเพียง..ลำพัง ฝังหยั่งรากรักเพาะงามดวงใจใครจะรู้นี้.. ที่รัก.. ผมขอนำทุกสิ่งในนาทีนี้.. ที่ประทับในมโนนึก ในคิดถึงคะนึงครวญ หวนไห้ถึงคุณ ผู้มองโลกตราตรึงใจ ราวกับหัวใจเราดวงเดียวกัน ผมขอพลีดวงใจรัก มากล้น มากห่วงหา ยาวนานคิดถึง มาร้อยรัดพันทบทุกสิ่งแสนงาม ในยามเย็นย่ำสนธยา ณ.รึมบึงบัวงาม ยามดวงตะวันสีไพลชิงพลบนี้ เป็นริบบิ้นรักถักทอ หวังร้อยรัดใจคุณ.... คุณรู้ไหม..ผมหนีหัวใจตัวเองมาไกลถึงนอกเมือง ด้วยหวังให้เรื่องรานร้าว ที่ผมจริงจริงแล้วมิได้เศร้ามากเกินจนลืมรำงับ เพียงอยากให้ดับไปกับแสงตะวันลา กับนกกากับฟ้างาม กับมวลมหัศจรรย์พลังแสงแห่งนวลดาวประดับฟ้า.. ยามราตรี.. ที่ราวมีหิ่งห้อยนับร้อยนับพันดวง..ลอยวิบวับวิบไหว กระพริบระยิบระยับดับทุกข์นี้ ที่เราราวธุลีเล็กๆ... ในโลกอันแสนกว้างใหญ่ไพศาลนี้..นะคนดี ที่เรารอวันชีวีแสนสั้นฝันดี ดับดวงร่วงลงเป็นหนึ่งเดียวกับผืนพสุธา มีเพียงท้องนภาพราวพร่าง กับ*ดาวใจหนึ่งเดียวที่พิเศษพิสุทธิ์ใส* ที่เราเลือกนำทางใจนำทางจิตวิญญาณ สว่างสุกใสกระจ่างใจไปชั่วกัปป์กาล ที่รัก.. แล้วไย..ผมจะต้องปวดร้าวใจ ในวันนี้.. เมื่อมีใครบางคนเตือนสติให้ผม.. ก้าวหันหลังลาลับ..ไปเสียจากชีวิตคุณ.... ใครคนที่รู้ว่า.....ผมรักคุณมากเกินไปแล้ว... .และแสนสงสาร...ใจดวงนี้... ที่เรานั้นพบกันเมื่อสายเกิน วันที่พระเจ้าคงเผลอเพลินงีบหลับไปนานหน่อย จนลืมปล่อยร่างใจให้ผมมาพบคุณ พันผูกใจจิตวิญาณ ได้แค่นี้ เพียงแค่นี้ ที่ได้รับแค่คำเมตตา คำว่า..ชื่นใจ...จากน้ำคำคุณ..... และ.. ผมยังสงสัย? พระเจ้าสงสารผมหรือลงฑัณท์กันแน่ที่ทำให้ผม...อดทนรอคุณ..... .แม้ทางข้างหน้ายังไม่รู้..จะจบสิ้นเดียวดาย ไร้หวังปานใด....... ผมแค่เพียง....อยากเห็นรอยยิ้มคุณ... ยิ้มที่แย้มเยือนงาม..เยือนแย้มใจของผม และโลกใบนี้ให้บานเบิก ...... ราวกลีบดอกไม้เบ่งบานรับแดดอ่อนอุ่น... หยาดน้ำค้างพราว...ยามอาทิตย์อุทัยไขแสง...... ผมมีความสุขแค่คิดถึง... แค่อยากให้คุณอิ่มเอมใจ...ในความสุขทุกสิ่ง...... และนี่คือรักของผม....ของลูกผู้ชายคนนี้ที่รัก.. .และยินดีมอบทุกอย่างให้แก่คนดีที่ผมรัก........... แม้ใจดวงนี้จะบอกว่า.....ปล่อยคุณไป...ก็ตามที...... คุณจำได้ไหม.......... วันที่ผมตามหาคุณ..รอพบคุณ นาทียิ่งใหญ่ ที่ผมขอแค่โอบกอดคุณ ตามธรรมเนียมผู้พบ..เพื่อน ผมบอกคุณว่า นาทีนั้นหัวใจดวงร้าว... ที่ร่ำร้อง..รอ...รอ..รอและรอคุณมาแสนนาน ราวชั่วกาลชั่วกัลป์กัปป์... หากได้แนบชิดสนิทแนบยอดดวงใจ ใจต่อใจ...กายแนบกาย....... ไร้สิ่งใดขวางกั้น...... ผมคงกอดคุณจนแนบแน่น จนลืมตัว.... คุณคงตกใจ..... แต่ที่รัก..มันยังน้อยไปเมื่อเทียบ กับความรัก...ความรู้สึกมากล้น.. ที่มันซ่อนซึ้งอยู่ภายในใจ... ที่คุณมิมีวันหยั่งถึง... คุณบอกว่า..ผมผอมไป......ใช่..ผมผอมไป... .เพราะตรอมตรม..ระทมกับวันคืนที่ยาวนาน ที่ไร้คุณเคียง....... ผมนอนน้อย..หวังและรอทุกค่ำคืนที่จะได้คุยกับคุณ... ผมมิเคยท้อ..รอ....เป็นเดือน...เป็นปี... .ปีแล้วปีเล่า...ผันผ่านไป........ ด้วยผิดหวังซ้ำซาก..จนชาชิน.... ผมผอมไป.....เพราะตรากตรำทำงานหนัก... มีคุณเป็นพลังรักพลังใจ.มีเพียงรอยยิ้มแสนงาม.... ในฝัน..ในใจ....ไว้หล่อเลี้ยงใจดวงนี้.... ที่บอบช้ำและทุกข์ทน.....เพื่อรอ และรอ...ต่อไป... วันนี้.....นาทีนี้เพียงผมโชคดี.. ได้อยู่ใกล้ชิดสนินแนบ และได้รับรู้เพียงคำเดียว..คำที่ผมรอมาแสนนาน........ คุณรู้ไหม...ผมเตรียมอะไรไว้ให้คุณ...โดยที่คุณคงคิดไม่ถึง..... เย็นวันหนึ่ง.... หลังเลิกงานผมผ่านแผงขายเครื่องประดับ นาทีนั้นแสงกำไลเงินงามลายละเอียดละเมียดละมุน จากฝืมือแกะสลักลายดอกไม้นกผืเสื้อเกาะกลางกลีบเกสรอ้อนเถาวัลย์ พันช่อดวงดอกกุหลาบละออละเอียด..สะท้อนกระทบไฟ ส่องประกายเจิดจรัส..สะท้อนตา..สะท้อนใจผม... ให้ก้าวตามดั่งต้องมนตราล้ำค่า..น่าหลงไหล.. เพราะ ในคะนึงผมคิดถึงคำคุณครวญ คุณบอกคุณชอบกำไล มิใช่ทองมิต้องเพชรไม่ต้องล้ำค่า หากทว่ามันเป็นดั่งกำไลกำไรรักนี้ที่มิมีวันรู้สิ้นรู้จบ ที่จะทบทวีเป็นวงกลมว่ายวนรัก รัดร้อยนวลเนื้อแขนแทนนวลเนื้อใจหวานหวาน ผ่านวันคืน..ทบทวี..ค่าในความทรงจำล้ำลึกลึกล้ำ ที่เป็นดั่งอมตะรักเลอล้ำค่านานนับนิรันดร ที่รัก.. ผมคิดได้แล้ว...ว่าด้วยเหตุใด.. ใจผมจึงเป็นเช่นนั้น... ผมคิดถึง ดวงใจแสนงามดวงตาแสนเศร้าเว้าวอนรัดรึงตรึงใจผม ราวหยาดเพชรของคุณต่างหาก....... ผมอยากเห็นวันที่ผมสวมสอดกำไลรักวงนั้นให้คุณ......และ...... ผมอยากเห็นหยดน้ำเพชรพร่างในเรียวตา.. .แข่งประกายเจิดจ้า.... ราวดาวสีเงินบนฟ้าในคืนจันทร์กระจ่าง.... คงงามหยาด..เย้ยหล้าท้าใจ... ให้ลุ่มหลง......พอกัน.... ที่รัก....ใครๆบอกว่า.. จริงๆแล้วไซร้.เพชรคือความอมตะ.. .ความงามนิรันดร์......... คือความสวยเลอล้ำ...... เทียบรัศมีดาวพราวทั้งจักรวาล..... .มากล้นค่าที่พึงนำมาร้อยเรียง....... เพื่อกำนัลยอดดวงใจนี้ที่รักยิ่ง....... เพชรคือความรักแท้.... .คือความหนักแน่น..กร้าวแกร่ง...คงมั่น..คงทน........... ใจที่เปรียบดังเพชรเท่านั้น... ถึงจะมากค่าเฉือนคม..ดังคำ....เพชรตัดเพชร.... ที่รัก. แต่สำหรับผมลูกผู้ชายคนจนคนนี้ มีแต่..ใจผมดวงนี้... ที่รักคุณ....คงมั่นยาวนาน.. กร้าวแกร่งดั่งเพชร...มากค่า...อมตะ....พอกัน.... ดั่งเพชรที่ถูกเจียรนัยแล้ว....ด้วยตัวตน.... ที่รู้ผิด..ชอบ...ชั่วดี.....ของผม........ และ...ผมยินดี.....ที่จะมอบใจ.... ที่เปรียบประดุจ.....เพชรแท้น้ำงามให้คุณ.... ชั่วฟ้าดินสลาย..ไม่แปรผันปันใจ ผมมิสามารถควักใจดวงนี้..... ที่ดั่งเพชรมากค่า..มาวางกองไว้แทบเท้าคุณ....ได้........ แต่ผมมีฝัน มีหวัง มีพลังสมองดั่งเพชรเม็ดงาม มีมืองามที่ผมเพียรพยายามรจนางานงาม ด้วยฝันสล้าง.แรงใจที่ฟันฝ่า...ด้วยรักแลหวัง..... และด้วยพลังแห่งรอยยิ้มเศร้า.. ยามที่ผมคิดถึงคุณ.....นะคนดี เพื่อแลกกับค่าคำล้ำคำที่คุณเพียรมอบกำลังใจ รินรด หยดลงบนใจดวงแห้งผากของผม ผมขอพลีมอบตอบแทนน้ำใจรักภักดิ์พลีที่คุณมอบให้ แทนน้ำใจรัก......แทนใจทั้งดวง.... ทั้งชีวิตนี้ที่ผมหวังมีเพียงคุณเคียง...... หากรู้สักนิด สวลี ผกาพันธ์ : : Key Ab หากฉัน รู้ สักนิดว่าเธอรักฉัน บอกกันวันนั้นให้รู้สักหน่อย ว่าดวงใจ ที่ฉัน เฝ้าคอย คงไม่ เลื่อนลอย เป็นของ ใคร เพียงแต่กระซิบ ว่าสุดที่รัก ฉันก็จะมิอาจจากไป ใจเราสอง ชอกช้ำระกำใน คงไม่สลาย มลาย ลงพลัน หากฉัน รู้ สักนิดว่าเธอรักฉัน บอกกันวันนั้นให้รู้สักหน่อย ยอดดวงใจ ที่ฉัน เฝ้าคอย คงไม่ เลื่อน ลอย เป็นของ ใคร เพียงแต่กระซิบ ว่าสุดที่รัก ฉันก็จะมิอาจจากไป ใจเราสอง ชอกช้ำระกำใน คงไม่สลาย มลาย ลงพลัน หากฉัน รู้ สักนิดว่าเธอรักฉัน บอกกันวันนั้นว่ารักสักหน่อย ยอดดวงใจ ที่ฉัน เฝ้าคอย คงไม่ เลื่อน ลอย จากสุดที่รักเอย... ******* ผมฟังเพลงนี้.. ฟังพร้อมกับพลังฝันอันบรรเจิดจ้า ราวเพชรกล้ากระจ่างกลางใจ สว่างสุกใสให้ดวงใจผมลบลืมหม่นมัว... อยากไขว่คว้าคว้าไขว่ดาวสักดวง ห้ร่วงลงสู่อุ้งมือนี้ที่เพียรพยายาม และหัวใจรักของผม จะมิมีวันหมองเศร้า.....เฝ้าตรมตรอมตราบใด ที่ยังมีคุณชิดใกล้นำทางใจไฟฝัน คุณ...คือฝันพร่างสว่างงามภายในใจของผม... ดังแสงเพชรส่องนำทางใจ ให้ผมอดทนรอ...ต่อไป...จนกว่า........ จะถึงวันที่ผมวาดหวัง..... วันที่ผมจะได้โอบกอดคุณ.... และสวมกำไลเงินงามมากค่า... แทนรักแทนใจ..เกินกล่าว... และผมจะเฝ้ากระซิบบอกคุณ...ถึงความมั่นคงจงรัก.... ผมหวังจะเห็น.... ดวงตาจรัสงามดั่งหยาดเพชรพราว.... ยามเชยช้อนสบตากันและกัน. ท่ามกลางราตรีฝันอันน่าภาคภูมิปิติ ให้สมกับที่ผมรักและรอคุณมาแสนนาน.... ด้วยใจดวงนี้ที่เป็นทาสรักภักดีคุณ.... มิมีวันผันแปร...มอดสิ้น...ตราบสิ้นลม.....นะดวงใจ
พุด 28 พ.ย. 2546 23:36 น. - ID 42113 
1491
9
0
28 พฤศจิกายน 2546 23:58 น. - comment id 185768
งงเง็งเซ็งมากค่ะ ซัมซิ่งรอง ทำให้พุดอยากร้องไห้เลย ทำไมโพสต์ไม่ขึ้นพอมาทีเป็นโหลเยย ***** อันนี้ของแท้ค่ะ อย่าลบออกนะคะ อันอื่นพยายามลบเอง คงบรรเลงทั้งคืนคอมอืดมากค่ะ
29 พฤศจิกายน 2546 00:26 น. - comment id 185773
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=4375 โอ้ยอดรัก ฉันกลับมา จากขอบฟ้า ที่ไกลแสนไกล จากโคนรุ้ง ที่เนินไศล จากใบไม้ หลากสีสัน ฉันเหนื่อย ฉันเพลีย ฉันหวัง ฝากชีวิต ให้เธอเก็บไว้ ฝากดวงใจ ให้นอนแนบรัง ฝากดวงตา และความมุ่งหวัง อย่าชิงชัง ฉันเลยยอดรัก นานมาแล้ว เราจากกัน โอ้คืนวัน นั้นแสนหน่วงหนัก ดั่งทุ่งแล้ง ที่ไรเพิงพัก ดั่งภูสูง สูงสุดสอย โอ้ยอดรัก ฉันกลับมา ดั่งชีวา ที่เคยล่องลอย มาบัดนี้ ที่เราเฝ้าคอย เจ้านกน้อย โผคืนสู่รัง นานมาแล้ว เราจากกัน โอ้คืนวัน นั้นแสนหน่วงหนัก ดั่งทุ่งแล้งที่ ไรเพิงพัก ดั่งภูสูง สูงสุดสอย โอ้ยอดรัก ฉันกลับมา ดั่งชีวา ที่เคยล่องลอย มาบัดนี้ ที่เราเฝ้าคอย เจ้านกน้อย โผคืนสู่รัง ฉันเหนื่อย ฉันเพลีย ฉันหวัง...
29 พฤศจิกายน 2546 00:38 น. - comment id 185777
บทความรักที่แสนหวาน... อ่านแล้วมีความสุขจังครับ
29 พฤศจิกายน 2546 03:15 น. - comment id 185813
หน้าส่วนตัว
เพลินไล่รสอรรถกวีที่ปรากฎ
ช่างหมดจดงดงามการเสกสรรค์
ร้อยสำเนียงเสียงเสนาะเพาะอนันต์
ใจสุขสันต์สุขสราญ......ตามบทกลอน
อิจฉาอีกแล้วครับ
29 พฤศจิกายน 2546 06:09 น. - comment id 185817
ที่รัก ที่รัก เฮ้อ..จะมีใครเรียกเราไม๊น๊าเนี่ย..
29 พฤศจิกายน 2546 08:07 น. - comment id 185831
..ชอบทุกอย่าง...ที่เป็นของพี่พุดพัดชา...
..นู๋เรน..แว๊ปป...
29 พฤศจิกายน 2546 09:39 น. - comment id 185844
มาให้กำลังใจ ชายหนุ่มที่โง่งมงายในความรัก ก็อย่าคิดมากนะครับ เขาว่ามานะครับ ความรักทำให้คนตาบอด พลังแห่งรักทำให้คนสามารถทำทุกสิ่งทุกอย่างได้เหนือความคาดหมาย ลูกผู้ชายที่มีรักแท้เสียสละทุกสิ่งทุกอย่างได้ เพื่อให้คนที่ตนรักมีความสุข ไม่ต้องการตัวของเธอ ต้องการฟังเพียงถ้อยคำกล่อมปลอบประโลมใจ ยินดีปล่อยให้เธอที่รักไป.. ให้พบกับอนาคตที่สดใสยิ่งกว่า.. อยากบอกว่าคงหายากที่สุดในโลก ที่จะมีผู้ชายใจเพชรเช่นนี้ วันที่ได้สวมกำไลขวัญกำไลรักคงมีสักวันใดวันหนึ่ง ขอให้วันนั้นมาถึงอย่างเร็วไวนะครับ ฟังเพลงทาสเทวีด้วยกันนะครับ บุญ ฉันมี แต่คงไม่ถึง ฟ้า จึง ไม่เวทนา คอยเฝ้า แต่คอยทุกครา ดวงจันทรา ไม่ลอยเลื่อนมาใกล้เรา คงแหงนคอย แต่คอยหาย เสียดาย ดวงจันทร์ไม่บรรเทา ลอยลับไม่เหลือแม้เงา รู้หรือเปล่า ว่าเรานี้ ช้ำชอกฤดี เธอเป็น ดอกฟ้า รู้ไหมว่า เราเป็น ดั่งทาสเทวี แม้ไม่ปรานี ทาสนี้ คงระทม อยู่เรื่อยไป รอ ฉันรอ ด้วยใจวิงวอน ขอ บังอร เมตตารักฝากใจ เพียงยิ้มสักนิดฤทัย ฉันคงพองเรื่อยไป ด้วยธุลีเมตตาของเธอ เธอเป็น ดอกฟ้า รู้ไหมว่า เราเป็น ดั่งทาสเทวี แม้ไม่ปรานี ทาสนี้ คงระทม อยู่เรื่อยไป รอ ฉันรอ ด้วยใจวิงวอน ขอ บังอร เมตตารักฝากใจ เพียงยิ้มสักนิดฤทัย ฉันคงพองเรื่อยไป ด้วยธุลีเมตตาของเธอ...
29 พฤศจิกายน 2546 13:05 น. - comment id 185879
ขอบพระคุณคุณหมอวฤก.. คนดีที่พุดแสนศรัทธารักมานานนักหนา ที่พุดปรีดาปิติมาก..ที่ทำให้คุณหมอมีหัวใจไหวหวานได้นะคะนะ..คนดี.. ****** doctorchira..คะ ขอบคุณที่เข้ามาให้พลังใจ พุดกลัวใจขุนแผนค่ะ และไม่ชอบคนหลายใจค่ะ.. โบราณมากค่ะหัวใจดวงนี้ที่ยังรักใครเลือกมากรักยากพิลึก.. ******** 4264 พี่พุด..เรียกอยู่นี่แล้วค่ะคนดี ที่รัก..ที่รัก..ที่รัก ฮันนี่ ฮันนี้.. ***** น้องเรน.. งานไหนของพี่พุดไม่มีน้องน้อยมาชะแว๊ป ราวกับโลกพี่พุดมีอะไรสวยงามขาดหายไปนะคะ **** และรอใครอีกคนแสนมีน้ำใจน้องผู้หญิงไร้เงาคนดีที่พี่พุดเฝ้าภาวนาให้หาเงาใจกระจ่างใสที่ไม่มืดดำน่ากลัวนะคะมาเคียงข้างใจเสียทีค่ะ ***** และ คนดี... ชัยชนะ ชนะใจ.. ทาสเทวี..พุดรอให้ใครมาคุกเข่าร้องอ้อนให้ฟังตรงหน้า..หาไม่มี และแม้นนะวันนี้พุดก็รู้..ว่ามิบังอาจรับบทเพลงนี้ที่มาแค่ฝากผ่านถึงหวานใจที่ชัยชนะเป็นทาสเทวีเธอ..ผู้งามเย้ยหล้างามเสียยิ่งกว่าดวงจันทราผู้ไม่ยอมลอยเลื่อนมาใกล้ใจชัยชนะเพราะว่าอาจจะอะไรดีนะมาขวางกั้นไว้.. ********** และ พิเศษพิสุทธิ์นามปากกา พาคะนึงถึงมงกุฏดอกส้ม.. ด้วยดวงใจถึง นกน้อยบนกิ่งส้ม. พุด..ชอบ..เนื้อเพลงท่อนนี้ค่ะ http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=4375 โอ้ยอดรัก ฉันกลับมา จากขอบฟ้า ที่ไกลแสนไกล จากโคนรุ้ง ที่เนินไศล จากใบไม้ หลากสีสัน ฉันเหนื่อย ฉันเพลีย ฉันหวัง ฝากชีวิต ให้เธอเก็บไว้ ฝากดวงใจ ให้นอนแนบรัง ฝากดวงตา และความมุ่งหวัง อย่าชิงชัง ฉันเลยยอดรัก นานมาแล้ว เราจากกัน โอ้คืนวัน นั้นแสนหน่วงหนัก ดั่งทุ่งแล้ง ที่ไรเพิงพัก ดั่งภูสูง สูงสุดสอย โอ้ยอดรัก ฉันกลับมา ดั่งชีวา ที่เคยล่องลอย มาบัดนี้ ที่เราเฝ้าคอย เจ้านกน้อย โผคืนสู่รัง.ง ********** *ฝากชีวิต ให้เธอเก็บไว้ ฝากดวงใจ ให้นอนแนบรัง..* พุดหวังดีปรารถนาดีด้วยใจ ค่าคำนี้น่าจะไปฝากไว้กับคนที่คู่ควรรู้ค่ารอท่ารัก... สำหรับพุด.. มีคำเดียวที่ตอกย้ำสำนึกล้ำลึกรวดร้าว... ไม่มีวัน!จะมีก็แต่เพลงนี้ค่ะ http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2322 ขอบใจจริง ๆ ธงไชย แมคอินไตย์ : : Key Bm อยากขอบใจสักครั้งหนึ่ง ถึงคนที่เคยซึ้งใจ สุดท้ายก็จากกันไป และเหลือทิ้งไว้เพียง แค่ความทรงจำ อยากขอบใจที่สอนให้ ฝันและใฝ่จงชื่นฉ่ำ และสอนให้เจ็บให้ช้ำ ให้จำบทเรียนที่แพง เหลือหลาย ถ้าหากครั้งนี้ ไม่มีเธอลวงหลอกไว้ ฉันนี้คงงมงาย เห็นรักดีเกินไป ไม่มีวันจะรู้ ฉันเจ็บครั้งนี้ ฉันมีเธอเป็นดั่งครู สอนฉันให้เข้าใจ รักร้าวเป็นเช่นไร ขอบใจ จริงจริง ถ้าหากครั้งนี้ ไม่มีเธอลวงหลอกไว้ ฉันนี้คงงมงาย เห็นรักดีเกินไป ไม่มีวันจะรู้ ฉันเจ็บครั้งนี้ ฉันมีเธอเป็นดั่งครู สอนฉันให้เข้าใจ รักร้าวเป็นเช่นไร ขอบใจ จริงจริง ฉันแพ้ จนเข้าใจ รักร้าวเป็นเช่นไร ขอบใจ จริงจริง... และ http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=906 คนใจดำ ............. แต่ก่อนแต่ไร เคยรักปักใจ ใยมาลืมกัน ลืมความรักมั่น กันไว้ นึกอยากจะรู้ หัวใจใยเปลี่ยน หมุนเวียนง่ายง่าย โถผู้ชาย ลืมคำ ขาดความจริงจัง เคยรักกลับชัง ใจช่างรวนเร ดูเธอร้อยเล่ห์ แกล้งทำ หัวอกกลัดหนอง ร้องไห้ไม่ออก น้ำตากลืนกล้ำ สุดจะเบื่อคำ คนลวง โถ ใจฉันเจียนจะขาด ใจฉัน จวนจะขาด หวาดกลัว น้ำตาร่วง กลัว จะต้อง ระกำช้ำทรวง กลัวรัก หลอกลวง แล้วใครจะช่วย ปลอบใจ ก่อนจาก ฝากคำ คำรักกอดฉัน ยังจำคำเธอ ใจจึงเพ้อเจ้อ เกี่ยวกาย หลงปรารถนา น้ำตาจึงร่วง โถลวงกันได้ นี่แหละผู้ชาย ใจดำ ก่อนจาก ฝากคำ คำรักกอดฉัน ยังจำคำเธอ ใจจึงเพ้อเจ้อ เกี่ยวกาย หลงปรารถนา น้ำตาจึงร่วง โถลวงกันได้ นี่แหละผู้ชาย ใจดำ...
29 พฤศจิกายน 2546 15:55 น. - comment id 185919
(...กำไลมาสชาตินพคุณแท้ ไม่ปรวนแปรเป็นอื่นย่อมคืนศรี เหมือนใจตราคงคำร่ำวาที จะร้ายดีขอให้เป็นเสี่ยงกัน ...กำไลทองสองดอกตอกสลัก ตรึงความรักรอบแน่นอย่าให้หาย แม้รักร่วมสวมไว้ให้ติดกาย ตราบวันวายสวาทวอดจึงถอดเอยฯ ) สายทองคล้องหัตถ์รัดกุม เนื้อนุ่มชวนชิดพิศมัย เฉิดฉายกลายรูปกำไล สวมใส่ล้ำค่าอาภรณ์ กำไลไพจิตรจำรัส ประดับข้อหัตถ์ปภัสสร แต่งคำคมขำยอกย้อน สายสมรยินดีปรีดา.. แก้มปลั่งนั่งใกล้ใจสั่น กระชั้นลั่นเล่ห์เสน่หา เนื้อผ่องน้องนวลยวนตา พัสตราพาจับรับพิไล มือวางกางกรจรจับ นิ่มเนื้อเหลือนับดับไหว จูงแขนแม้นปานพล่านนัย อกใจไหวหวั่นรัญจวน
29 พฤศจิกายน 2546 19:46 น. - comment id 186048
มายิ้มกับบทกวี กลอน ใจ ลำนำของพุดค่ะ
30 พฤศจิกายน 2546 14:30 น. - comment id 186362
เปรียบเทียบได้ดีนะค่ะ ความรักเหมือนเพชร เข้าใจคิดดีจังเลยค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
