แสงส่องใจ

พี่ดอกแก้ว

หมายบุปผาคราแย้มแต้มเติมช่อ 
นวลลออซาบกลิ่นระรินสาย 
คลองจักษุลุภาพอันเพริศพราย 
บัญชาใจให้คลายจากหนักทรวง 
เพลินนิยมชมลดาคราอรุณ 
กลิ่นหอมกรุ่นยวนใจให้แหนหวง 
จึงเอื้อมช่อเชยรักหมายตักตวง 
เพราะตกบ่วงความงามยามต้องตา 
พลันพบหนอนซอนเคล้ากลีบเบาบาง 
ความเคลือบคลางแคลงฤทัยใฝ่ถลา 
คลองจักษุส่งสัญญาณผ่านอุรา 
แล้วบัญชาให้แหนงแสลงใจ 
ภาพงดงามหายไปในความหลง 
สิ้นจำนงโดยพลันเพราะหวั่นไหว 
ด้วยรังเกียจหมู่หนอนที่ชอนไช 
ใจเปลี่ยนไปเพราะทาสขาดปัญญา 
ดวงดอกไม้มิได้งามตามที่เห็น 
ใจนั่นเองที่เป็นต้นปัญหา 
เพราะความชอบสีสันนวลวัณณา 
จึงพัดพากิเลสพราวคราวชอบใจ 
พอชิดใกล้ได้เห็นเช่นรอยหมอง 
ความขัดข้องเคืองโกรธก็โลดไหล 
มูลโทสะคละเคล้าแผดเผาไฟ 
ปัญหาใจเปลี่ยนโจทย์โทษเรื่องราว 
เพียงสองตาพาชีวิตให้ติดกับ 
ไม่อาจนับผลพวงล่วงสืบสาว 
ถึงมีความกระจ่างอยู่พร่างพราว 
มิอาจสาวแสงสว่างสู่กลางใจ 
แม้นคืนนี้หรี่ลิบไร้พริบแสง 
หากใจแจ้งจักพาดวงตาไสว 
เห็นทุกสิ่งด้วยแสงจากห้วงใจ 
พ้นผองภัยไร้ทุกข์รุกชีพตน