http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=3136 (เพลงรักทะเลใต้) http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=193 (URLรังรักในจินตนาการ) ************** ที่รัก.. คุณจำได้ไหม.. ทันที่เราทั้งคู่ขับรถขึ้นมาบนภูผา เนินผาแห่งนี้ ที่มี..ผาหินมหึมาเคียงตัวลดหลั่นกันไปตามชายหาดกว้างร้างไร้ผู้คน เป็นดั่งแนวคลื่นหินที่มีมนตรางดงามราวฉากนิยายปรัมปรา.. ฟ้าสีครามงามเข้ม..ใสกระจ่าง..สดสว่างไสว..สุดตา ตัดฉับกับผืนทะเลเงินระยิบตาตรงหน้าระยับใจ..ประดุจสวรรค์สรวง อากาศหอมสดชื่นบริสุทธิ์ กระแสลมแรง..จนแล้งไร้ต้นไม้ มีเพียงร่ายระบำของดงดอกหญ้า ซ่อนไปตามแนวผาแทรกไปตามหินตะปุ่มตะป่ำ.. ไหวเอนรับรินร่ำพรายแสงรอนรอนละอออ่อนอุ่นยามค่ำย่ำสนธยา เคียงทะเล..ผืนงาม คือหาดทรายสีทองขนานไปกับชายฝั่งมลังเมลือง ฉัน..ผวาลงจากรถ.. จนผ้าไหมสีสดที่คลุมผมพลัดตกลงบนผืนหญ้า และถูกลมพาพัดปลิว..หายไป..กลางทะเลเบื้องล่างละลิบลิ่ว.. ผมฉันปลิวไสว..ในท่ามกลางกระแสลมยามค่ำ กระโปรงบานพลิ้วพลันหมุนคว้างเผยเรียวขางามสล้าง..หากมิใส่ใจ.. กลับวิ่งถลา..พาร่างไปยืนนิ่งทิ้งใจดื่มด่ำ หันหน้ารับแสงฉ่ำก่ำแดงของดวงสุริยา ที่ใกล้ลาลับฟ้าลาลับหล้า..อีกไม่นานนาที ภาพนี้ที่คุณกดชัตเตอร์ทัน แม้นมันจะย้อนแสงสวย และคุณบอกว่า.. ภาพฝันนั้นฉันงามราวเทพีกรีก ด้วยลำแสงสีทองตกต้องร่างพอดิบพอดีราวจัดวาง และทำให้คุณกระซิบริมแก้มฉันว่า.. ทำให้คิดถึงนิยายปรัมปราของกรีก *...*มิโดโนส* เป็นเสมือนหลานปู่ของอพอลโล..เทพเจ้าแห่งตะวัน และ ก้อนหินบนเกาะทุกก้อนนั้น.. *โพไซคอน* เทพเจ้าแห่งท้องทะเลได้ใช้เป็นอาวุธสู้รบกับเหล่ายักษ์... ตะวันและท้องทะเล..จึงเปรียบเสมือนเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ เป็นที่เคารพสักการะของชาวประมง ชาวทะเล และชาวนาที่อยู่บนเกาะนี้นับเนื่องกันมานับพันๆปี และมนุษย์เหล่านี้ ก็พากันหลงใหลมนตราเสน่หาแห่งเกาะจนมิอาจพรากจาก **** ใช่สินะ..คนดี.. คุณก็รู้ดีนี่ว่า..ฉันเองก็เป็นสาวชาวเกาะ ผู้เกิดมากับตะวันดวงโตโผล่พ้นผืนน้ำทะเลสีฟ้าตรงหน้า กับมวลหมู่นกนางนวล พากันโผผินบินถลาหาเหยื่อในพรายแดดสีทองอ่อนอุ่น กับละมุนของหาดขาวดาวสวยสุกใสใกล้เสียจนแทบเอื้อมมือคว้า.. กับพราวพิสุทธิ์ของท้องทุ่งนา. และราวป่าราวไพรพฤกษ์กลางเกาะสวาทหาดสวรรค์.. กับสายธารหวานระรินร่ำ.. ไหลฉ่ำเย็นมาจากเทือกเขาลำเนาไพร กับป่ายางสูงใหญ่..กับดวงดอกไม้.. กล้วยไม้มงกุฏไพร..ที่หายากยิ่งนัก.. และ กับผาสูง..เย้ยหล้า ท้าสายหมอกสายเหมยเย้ยพสุธาฟ้าดิน..ชะโงกง้ำ ให้ป่ายปีนผจญภัย.. ราวดินแดนมหัศจรรย์..ได้ปลดเปลื้องพันธนาการ ได้ติดปีกขาวให้หัวใจรักอิสรา เสมือนว่าเป็นดั่งนกไพร ที่ร่ำร้องอยากลองโผผินบินไป.. ให้ไกลแสนไกล ตามใจฝัน ออกท่องชมลำนำลำเนาไพร ท้องฟ้ากว้างไกล ทะเลแลละลิบเบื้องล่าง และเกาะเกสรพร่างหอม ของมวลหมู่ดวงดอกไม้ในราวป่าใหญ่ไพรกว้างมิร้างรัก ***** นะนาทีนั้น..จำได้ไหมเล่าดวงใจ.. ที่ฉัน..ฝันและบอกคุณ. ฉันต้องซื้อผืนดินในฝันอันเป็นพสุธาที่แสนรักนี้ ไว้สร้างรังรัก..กระท่อมในจินตนาการ... เพราะมันงามงดหมดจดใจกว่าที่ไหนในโลกหล้า ในคลองตาคลองใจฉันที่เคยผ่านพานพบ.. และ นะภูผาสวรรค์แห่งนี้.. ที่ยังมีสายลม..พรมพร่าง.. แม้นดูร้างไร้กลับให้งามใจนิ่งงันเงียบงาม ท่ามกลางความอ้างว้างกลางผืนโลกที่ร้อนระอุ.. ที่ยังดูพิสุทธิ์ใสดั่งไข่มุกพราวขาวสวยกลางอ่าวสีมรกตน้ำดี.. ที่สองตานี้ยังมองเห็นทัศนียภาพงามรายรอบได้กว้างไกล เห็นเกาะในดวงใจ..ที่ผุดโผล่ราวองครักษ์ผู้พร้อมพลีพิทักษ์ รักเจ้านายมิให้ดายเดียวเปลี่ยวเหงาใจในทุกโมงยาม.. คนดี..และที่ตราตรึงซึ้งในกมลละมัยที่ตรึงตาและตรึงใจ สุดที่จะหักห้ามใจดั่งต้องมนต์.. คือ..ภาพยามเย็น..ยามตะวันลา ที่ทอรัศมีทองทาทาบอาบฉ่ำลงบนผืนน้ำ..ดงหญ้า..และผืนทราย ให้ผู้หญิงคนนี้..ที่รักอารมณ์เหว่ว้า ยามตะวันลา ตะวันตกดิน ได้ซึ้งสุดมิอาจหยุดรักได้เลยนะดวงใจ.... ********* และ นะวันนี้. กระท่อมในฝัน สวรรค์สรวงของเราสำเร็จแล้ว.. นะแก้วตานะดวงใจ..ด้วยแรงรักแรงใจ แรงเสน่หาที่วาดหวัง ที่ฉันหวังจะกลับมาฝังฝากร่าง และจิตวิญญาณนะเนินผาแห่งนี้ตราบชั่วชีวีชีวัน กระท่อมแห่งฝัน.. ที่คุณก็รู้..ฉันใช้หัวใจรัก...ร่างแบบ. ตามใจฝันตามจินตนาการแห่งรัก และมันคือ*มหัศจรรย์แห่งรัก* ที่จักเป็นนิรันดร์ฝันบรรเจิด ที่มีเพียงหนึ่งเดียว..ในโลกหล้าเท่านั้นเท่านี้..มิใช่ละหรือคนดี ****** และ คุณก็รู้.. ก่อนสานฝันสร้างกระท่อมในฝันให้พลันเป็นจริงหลังนี้ ฉันพาหัวใจและร่างมานอนฝันสล้างเพื่อศึกษา ความแตกต่างระหว่างวันแต่ละฤดูกาล ที่จะพร่างฤดีให้รับรู้สึกพิเศษพิสุทธิ์ ให้..รู้รับความผันแปรของธรรมชาติ ให้สร้างลดหลั่นไปตามระดับชั้นของหินผา ให้รู้ค่าความงามของหินดิบเดิมก้อนใหญ่ สร้างลดเลี้ยวไปตามหลืบหิน มีบันไดวนคดเคี้ยวเลี้ยวผ่าน มีลานหินไว้นอนนับดาว..พราวพร่างฟ้าเวลาค่ำ มีสวนดอกไม้ไทยสมุนไพร.. รินร่ำหอมกำจายไปสายลมบางเบา ในห้องโถงละโล่งลิบด้วยกรุกระจก หันไปทางไหนจะพบ *ทะเลฝัน..พระจันทร์หวาน.. นวลแสงดาวพราวพร่างกระพริบระยิบไหว* และในยามเช้าเฝ้ามองจะ เห็นเรือหาปลากับพรานทะเล.. ค่อยๆพรากตาลอยลำลาฝ่าเกรียวคลื่น..ลับลาไป..ในโค้งอ่าว.. มีระเบียงชมวิว.. คือผาหินโค้งโล่งละลิบแทบสัมผัวทิวทิพย์เมฆ ภายในกระท่อมทับ..ทาสีขาว ทิ้งผนังตะปุ่มตะป่ำ ใช้ไม้ท่อนอันใหญ่เป็นคานและหลังคา ประตูทาสีเขียว.. มีซุ้มกอช่อดอกสายน้ำผึ้งและลัดดาวัลย์เลื้อยพันชูช่อ ดูละออนวลลดความแข็งกระด้าง..งามไสว.. เฟอร์นิเจอร์..ตู้..ม้านั่งไม้ ใช้ฝีมือช่างพื้นเมืองภูมิปัญญาไทยท้องถิ่น สถาปัตยกรรมติดดิน ที่งามละเมียดละไม..คงคุณค่าชั่วฟ้าดินเดิม มีเซรามิกดินเผาดิบดิบ รังนก ตะกร้าสาน เลือกหามาจากวัสดุพื้นถิ่นถวิลไพรธรรมชาติ สร้างความอบอุ่นละมุนกรุ่นรัก รัดร้อยใจ ทั้งผู้อาศัย และผู้มาเยือน.. ห้องนอน.. มีเตียงโบราณ เสาไม้คล้ายใช้ในโรงนา มีม่านมุ้งสีขาว และสิ่งที่แสนพราวตาพร่างใจคือ แท่นวางเทียนที่ถูกจุดไสวในยามค่ำ ที่ก่อขึ้นตามแง่งหินงาม สะท้อนเงาวะวามวะวาววับจับดวงใจ.. ในวูบไหวระบัดแสงสวยพร่าง ยามทอดร่างลงนิทรา สุขารมย์.. และ.. มุมแสนดีที่แสนสุขสงบ.. พบได้ในทุกยามคือมุมรจนา.. ที่ใช้โต๊ะทำจากหิน ก้อนใหญ่ และ ในทุกยามที่ดวงใจและดวงตา มองออกไปตรงหน้า.. ก็จะพลันพาเห็น ยอดหลังคาโบสถ์โผล่กลางดงไม้ บนเนินเขาอีกลูกรำไรๆ มิไกลตา..พามองเพลินและเห็นทิวทัศน์กว้างไกล ราวกับว่าโลกนี้ไซร้แสนกว้างใหญ่ และเรานี้ช่างเล็กราวธุลี.. ****** และ คนดี..ที่รัก ชั่วชีวาชั่วชีวี.. ที่รู้ใช้ชีวิตพอเพียงเพียงพอที่ติดดิน ที่ถวิลรักพงไพร ที่ใหลหลงรักธรรมชาติงามเงียบเรียบง่าย ก็พลันได้สัมผัสสุขสมบูรณ์แบบ.. และยามยิ่ง..ได้แนบร่างเอนอิงพิงไหล่ เหนือเนินผาแห่งดวงใจ... ได้ยืนพ้อคลอเคลียให้ลมพร่างพัดร่างรักเราสอง ให้หนาวคลายได้อุ่นไอ สุขใดไหนเล่าจะเทียบเทียมทัน ได้ฝันหวานหวานดูเรียวคลื่น ฟังเสียงระรื่นระรินร่ำของทรายซัดชายฝั่งชายชล เห็นนกนางนวลโผผิน บินโฉบเหยื่อ เห็นท่าเรือรอรับพรานทะเล เห็นว้าเหว่ของอาทิตย์ยามร่ำลาผืนน้ำทะเลงามระยิบ **** และนี่กระมัง.. ดุจสวรรค์กลางหล้าโลก ลบโศก..พบสุขในนิ่งงัน ให้ดวงใจมีแต่พลังฝันหวานหวานแสนดีแสนงาม ในทุกโมงยามแห่งชีวีที่แสนสั้น ก่อนวันตะวันแห่งชีวินจะสิ้นแสงอำลา โอ้..สวรรค์ในใจ..ในชีวิตหนึ่งนี้ ที่ขอขอบคุณฟ้าแลดิน..มิรู้สิ้นมิอาจเปรียบประมาณ..
พุด 29 ม.ค. 2547 15:53 น. - ID 45612 
1748
8
0
29 มกราคม 2547 16:04 น. - comment id 209155
จริงบนโลกไหมเนี่ย?
29 มกราคม 2547 16:10 น. - comment id 209159
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2457 ผู้ครองรัก อรวรรณ วิเศษพงษ์ : : Key Gm ขอรักเขาชั่วฟ้าดินสลาย ยั่งยืนคล้ายดังเมฆ ลอยฟ่องอยู่ครองคู่ฟ้า ครอง มั่นประทับอุรา ครองดั่งจันทรา ครองฟ้า ราตรี ขอรักเขาเช่นผู้เป็นทาสแพ้ ซื่อตรงแม้จะถูก นายหวดโบยไม่หลีกลี้ ยอม มอบใจและร่างพลี นายไม่ ปราณี แม้ชีพจะป่นก็ทนเอา ปวด ในดวงใจเพราะบาป สาป ใจข้าไว้เคียงเจ้า ข้ารู้ ว่าตนเผลอใจไปเปล่า ซื่อตรงภักดีคอยเฝ้า ก็เศร้าระกำช้ำใจ แม้รู้เขาไม่รักเราอีกแล้ว ซึ่งไม่แคล้วครองเศร้า ก็จักชูรักเชิดไว้ คุณ ค่าความรักจากใจ เลอเลิศเพียงไร เสียดายอุตส่าห์ครองมานาน ปวด ในดวงใจเพราะบาป สาป ใจข้าไว้เคียงเจ้า ข้ารู้ ว่าตนเผลอใจไปเปล่า ซื่อตรงภักดีคอยเฝ้า ก็เศร้าระกำช้ำใจ แม้รู้เขาไม่รักเราอีกแล้ว ซึ่งไม่แคล้วครองเศร้า ก็จักชูรักเชิดไว้ คุณ ค่าความรักจากใจ เลอเลิศเพียงไร เสียดายอุตส่าห์ครองมานาน...
29 มกราคม 2547 19:32 น. - comment id 209238
ก่อนอื่นชัยชนะก็ขอชมตามระเบียบ รูปงามมากครับ คงไม่ต้องให้ขอนะครับ คนกันเอง(กำลังหัดเกรงใจกันอยู่) ก็อปปี้เรียบร้อยแล้ว อ่านเรื่องนึกเสียดาย ผ้าไหม ถ้าชัยชนะอยู่คงจะลงไป (ไม่งมดีกว่า) ก็ยอมรับครับว่าว่ายน้ำไม่เป็น เอ เท่าที่ทราบผมเคยเห็นแต่ผู้หญิง มักจะชอบทำผ้าเช็ดหน้าตกอยู่เรื่อย คงจะคนละประเด็นกัน พูดถึงสาวชาวเกาะ ก็คิดอยากเป็นหนุ่มชาวเกาะ ไม่ใช่เกาะสวาทหาดสวรรค์นะครับ คงเกาะอย่างอื่นมากกว่า พูดไม่ได้ เสียภาพพจน์ ชายอกสามศอกโหม๊ด เรื่องลึกซึ้งมากครับ อิจฉาจนตาเหล่แล้วนะเนี่ย! ผมเห็นว่าเพลงนี้อาจพอเข้ากันได้ จึงนำมามอบให้ รังรักในจินตนาการ ทูล ทองใจ : : Key Ab พี่ฝันจะสร้าง รังรัก สักหนึ่งหลัง ณ ริมฝั่ง เจ้าพระยา อยู่อาศัย แม้ฝันของพี่ ไม่เกิดมี อันเป็นไป สองชีวี เราคงได้ ร่วมเสน่หา รังรักในจินตนาการ วิ มาน รักอันบรรเจิดจ้า ริม หน้าต่างปลูกซุ้มลัดดา ห้องนอนสีฟ้า ติดม่านชมพู ความ รัก เป็นมนต์ดลใจ ฝัน ไป พลังใจ ต่อสู้ คอย พี่หน่อยเถิดนะโฉมตรู มินาน จะรู้ รังรักอยู่แห่งใด รังรักริมฝั่งน้ำเจ้าพระยา สุขตราฝังตรึงซึ้งอยู่ในใจ แม้ความฝันพี่เป็นจริงได้ พี่จะให้ชื่อว่า รังรักอนุสรณ์ ความ ฝันเป็นจริงวันใด หัวใจพี่จะบินว่อน คอย พี่ก่อนไม่ช้าบังอร แม้ใจไม่ร้อน แน่นอนเราได้สุขสันต์... ก่อนจากขอแซวซักนิดนะครับ ถ้าหากเทียนที่บ้านหมด ก็ไปซื้อมาใหม่นะครับ
29 มกราคม 2547 21:03 น. - comment id 209280
ทิ๊กกี๊... หันมาเขียนงานเบาเบาบ้างก็ได้นะ สลับเวลาสละใจสร้างงานงามรักรจนา เป็นภาษาธรรมดาที่อ่านง่ายๆสบายใจ **** ขอบคุณที่ติดตามอ่านงาน ไม่ธรรมมะหากทว่า เป็นรักงดงามและนิยามรักนี้คือ ไม่ฝืนธรรมชาติคนธรรมดาใจ ที่มักต้องมีวัยวันฝันดี เรียนรู้มีเมตตารู้ค่าความรักแสนดี มีน้ำใจ...รู้ให้..รู้อภัยรู้เสียสละ และรักเพียงจิตวิญญาณมิจำต้องครองร่าง ห่างไกลกันก็เพียงแค่กาลเวลา..จ๊ะคนดี
29 มกราคม 2547 21:17 น. - comment id 209287
ชัยชนะ.. พุด..ดีใจนะที่หันกลับมาเป็นชัยชนะคนเดิม เพิ่มงานของพุดให้มีสีสัน ด้วยหันกลับมาคอมเมนท์ในลีลาเดิมๆนะคนดี พุดซึ้งใจมากและขอขอบคุณ วันและเวลาทำให้พุดยิ่งซึ้งค่าน้ำใจมิ่งมิตรขึ้นตามปีเลยค่ะ *** พุดเปลี่ยนเพลงในURL เป็นเพลง*รังรักในจินตนาการ*แล้วจ้า เข้ากันจริงๆด้วยค่ะ ขอบคุณ สักวันชัยชนะ ต้องได้ไปเยือนเกาะในจินตนาการ*ดุจสวรรค์แห่งภูผา*นี้แน่นอน มีคนมาเสนอขอซื้อด้วยเงินหลาย..แต่.. ยังไม่อยากขายเลยจ้า.. เพราะเหมือนกับว่าจะขายฝันขายจิตวิญญาณ พุด..คิดอะไรไม่เหมือนคนอื่น..ไม่ค่อยตื่นเงินสักเท่าไร.. เทียน.. ทำไมราวรู้ว่าชอบเทียน พุด..ชอบซื้อมาเก็บไว้มิขาดเลยค่ะ เพราะว่าหอมหอมกลิ่นบรรเจิดใจดี.. อยาก..กระซิบบอกว่า*อย่ากลัวจนทำร้ายหัวใจตัวเองและคนที่แสนดีแสนรักเลยนะ พุดภาวนาเอาใจช่วยจริงๆ.. ด้วยรักและห่วงใยในทั้งคู่ค่ะ
29 มกราคม 2547 22:48 น. - comment id 209334
วันนี้เด็ดดอกรัก ได้ดอกรักสีม่วงมาจากข้างทางค่ะ ประคองมิให้ยางรักเหนียวติดมือมาถึงบ้าน ตั้งใจร้อยมาลัยนะคะและขอมอบให้ทุกดวงใจแทนรักคิดถึงค่ะ.. ร้อยดอกรักวางริมหมอนก่อนหลับฝัน หวานหยาดจันทร์ครึ่งดวงทวงคิดถึง ค่ำคืนนี้หอมกลิ่นเทียนแทนใจซึ้ง ใครคนหนึ่งรักรอพ้อดวงใจ... กลิ่นสไบฝากร่ำไปแทนอ้อมกอด เคยพร่ำพลอดในวันนี้หายไปไหน ไม่มีแล้วไม่มีเลยฤาหัวใจ เคยอ่อนไหวใจอ่อนหวานมานานวัน การะเวกเสกกลิ่นแก้มแกมลมหนาว แก้วพร่างพราวดอกนวลยวนเย้าฝัน รักเราเอ๋ยเคยภิรมย์ชมหวานจันทร์ ทิ้งดอกฝันพลันลาร่วงทวงถามใจ ก่อนหลับฝันใครกันหนอรอฝากจูบ เล้าโลมลูบจูบในใจหวั่นหวามไหว ให้คนดีในร่มรักทุกดวงใจ คิดถึงใครคิดถึงกันนอนฝันดี..(อย่าได้มีฝันค้างอย่างชัยชนะเลย)นะคะ ราตรีสวัสดิ์สะะดวกค่ะ
29 มกราคม 2547 23:23 น. - comment id 209360
แต่งได้ดีค่ะ ชอบบรรยากาศแบบนี้หละค่ะ
29 มกราคม 2547 23:26 น. - comment id 209361
แต่งได้ดีค่ะ ชอบบรรยากาศแบบนี้หละค่ะ
30 มกราคม 2547 06:09 น. - comment id 209475
ปรารถนาสิ่งที่พรรณนามาเหมือนกันนะ... เสียดาย......ไกลเหลือเกินสำหรับตัวเอง.. ขอได้ท่องไปเที่ยวไปให้หมดสิ้นวัน...็คงพอแล้วล่ะ...ู^_^
31 มกราคม 2547 22:50 น. - comment id 210223
เกาะน่ะสวยงามน่าทัศนา แต่ จะกลับตรงข้ามทันทีถ้าถูกปล่อยเกาะ ไม่ชื่อไปถามนักการเมืองรุ่นเก่าที่ถูกปล่อยเกาะตะรุเตาดู อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
