โลกสีน้ำเงินยังเงียบงามยามรักแรม

พุด

URL http://thaipoem.com/web/songshow.php?id=594
(วันคอย)
http://thaipoem.com/web/songshow.php?id=453
(ตารางดวงใจ)
ฝากภาพแสนรัก..
ที่พุดพัดชาอยากกลับไปดำน้ำว่ายวนดูปลา..
กับโลกสีน้ำเงิน..ลำพังดายเดียวค่ะ
และ
แด่ทุกดวงใจด้วยคิดถึงบ้านอย่างสุดใจแล้วค่ะ
**********


จันทร์สีไพลทอนวลหวานม่านเมฆไหม
หวานจับใจเพียงครึ่งเสี้ยวราวเรียวฝัน
จันทร์ครึ่งดวงใจครึ่งเดียวคงพอกัน
ดาราฝันพริบพราวปลอบหนาวใจ...
ฟ้าคลอฝนจำปีหล่นร่วงพรูพร่าง
การะเวกคว้างปลิดกลีบสิ้นถวิลไหว
วสันต์เศร้าย้ำดายเดียวในดวงใจ
นอนซุกใจเรียวตาว้างพร่างฝนพรำ..
บทเพลงฝนหล่นพราวราวหยาดเพชร
ดอกฝนเด็ดจากราวสรวงระรินร่ำ
มวลพฤกษาแมกไม้ร่ายระบำ
เสียงขลุ่ยพร่ำแผ่วพลิ้วหวานหว่านม่านไพร..
เวทีฝันเปิดม่านฝนกมลขวัญ
หยาดสวรรค์งามอะคร้าวพราวเพชรใส
ฟังเพลงฝนหล่นลาพรากฝากรอยใจ
ฤดูกาลผ่านไปฤดีใจเลิกไหวตรม...
ธรรมชาติฝนฝากสอนใจอย่าไหวรับ
ใจรู้จับรับเงียบงามให้หอมห่ม
คือสัจจะธรรมชาติฝากไว้เลิกระทม
ทิ้งขื่นขมทิ้งทุกอย่างวางนอกใจ...
ไม่ไห้หวนคิดอดีตอนาคต
รู้กำหนดกับปัจจุบันเงียบงามใส
เพียงลมหนึ่งลมนี้ลมหายใจ
พรมฤทัยพรมวิญญาณผ่านมายา...
ราวแสงเทียนตรงหน้าวะวูบวับ
มิรู้ดับวันไหนไยห่วงหา
วันนี้โชนพรุ่งนี้มอดดวงชีวา
เลิกเหว่ว้าหลงทางกลางโลกย์วน..
พาตัวเองลอยเหนือโลกย์โศกสุขสิ้น
มิถวิลมิอาวรณ์อ้อนสับสน
ใครจะรักใครจะชังคนคนคน
วนวนวนว่ายว่ายว่ายคล้ายวนวัง...
เงียบและวางร่างไร้คล้ายว่างเปล่า
ไม่มีเราไม่เสียใจไม่สิ้นหวัง
เพียงสงบเงียบงามสร้างพลัง
ก่อนชีพฝัง..หวังฝากดี..พลีผืนดิน...
**********


ซุกร่างเงียบๆทิ้งนัยน์ตานิ่งว้าง
พลางดูสายฝนพรำเม็ด
คล้ายหยาดเพชรพร่างพราย
ราวสายเพชรพรจากพรหมห่มหล้าโลก
เพิ่มสุขดับโศกนะบางหนบางที่บางฤดีใจ
เพียรสอนใจมวลมนุษย์มากมีมากมาย
ที่พากันทำลายวงจรชีวีชีวิตธรรมชาติ
ขาดโอบเอื้อ..เหลือไว้คือรอรับรอยกรรม..
น้ำท่วมทับ..ใจท่วมทุกข์..สิ้นสุข..ทรงจำ

น้ำ..ฟ้า..ป่า..ดิน วงจรชีวินชีวี
ที่ดั่งเพื่อนแสนดีให้พึ่งพิงพึ่งพา
หรือจะรอจนกว่าถึงวันวิกฤตสิ้นโลกเล่า..จงเฝ้าถามใจ
สายฝนสอนใจ
เหมือนให้เราแลไปยังเพื่อนมนุษย์ที่แล้งไร้
ลืมหยาดน้ำใจใสรินให้แก่กัน
ดั่งหยาดน้ำค้างชโลมหฤทัย
ตราบจนถึงวันที่สายเกิน


ทิฐิใจบดบังความหลงมั่นบันดาลไร้
มิหมายละมุน..มิกรุ่นหอมให้จากหอมห้วงหัวใจ
จนน้ำในดวงใจ..แห้งแผก..สิ้นซากรักภักดิ์พลี
มีแต่..ความถือดี..มีแต่ชีวีเห็นเพียงตัวเอง
พากันบรรเลงบทเพลงทำลายธรรมชาติและชีวิต...อย่างมิคิดปรานี!
*******


http://thaipoem.com/web/songshow.php?id=453
 ตารางดวงใจ   
ดวงใจ อาดูร
สูญความรักในฤทัย
โอ้ ชีวิตระบมตรมใน
นั้นใครไหนเล่า
ดังเราตรอมตรม
สาปแล้ว ความรักเอย
ชมเชยแต่ความระทม
ผ่านความช้ำข่ม
เหยียบจมใต้พระธรณี
อาวรณ์ ซมซาน
ร้าวรานฤดีคิดไป
โลกจึงเหมือน
ตะรางดวงใจ
แม้ใครพบผ่าน
มารแห่งชีวี
ต่อนี้ไปไกลกัน
ดั่งจันทร์และดวงสุรีย์
จากกันเหมือนพี่จากน้อง
ที่นอง น้ำตา
ที่ใดมีรัก ที่นั่น มีทุกข์
ไร้สุขเกิดกรรม
โอ้จริงเหมือนคำ
พระศาสดา
อธิษฐานวาจา
เกิดชาติใดหนา
อย่ารักใคร
ตารางดวงใจ
อย่าได้พบพาน
ดวงใจอาดูร
สูญความรักไปแล้วเอย
ผ่านไปเหมือน
ดังลมรำเพย
ชิดเชยแล้วจาก
ดังกรรมบันดาล
ฝากฝันลอยตามลม
ระทมอยู่ในดวงมาลย์
ชั่วชีวิตผ่าน
แต่ช้ำระกำดวงใจ
ดวงใจอาดูร
สูญความรักไปแล้วเอย
ผ่านไปเหมือน
ดังลมรำเพย
ชิดเชยแล้วจาก
ดังกรรมบันดาล
ฝากฝันลอยตามลม
ระทมอยู่ในดวงมาลย์
ชั่วชีวิตผ่าน
แต่ช้ำระกำดวงใจ...
 

http://thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_38115.php
โลกสีน้ำเงินยังเงียบงามยามรักแรม..
.............
บางครั้ง บางคราว 
ยามที่ใจเราหมองเศร้า เสียใจ 
เราจะมองโลกนี้ เป็น....สีน้ำเงิน.. 
ทุกสิ่งรอบข้างที่สว่างไสว สวยงาม 
พลันดูราวหมองหม่น...มืดมิด..... 
พระจันทร์ สีทอง สวยงาม สว่างไสว 
เหตุใด เรายังมองเห็น เป็นสีน้ำเงิน หม่นมัว... 
ไปด้วย ก็แปลกดี ....
ทุกสิ่งนี้ จึงสำคัญที่ใจ...เรา....ใช่อื่นเลย! 
บางคนกล่าวว่า.....
อย่าใช้ใจ มากกว่าสมอง 
ในการมอง และตรองทุกสิ่ง... 
โดยเฉพาะ เรื่องของความรัก...
ที่พอเรารักใคร มากมาย....
แล้วใจและตาจะพากันสามัคคี มืดบอด 
ให้ตัดสินใจเข้าเข้าตัวเอง ไม่ยำเกรงสิ่งใด 
ในพสุธานี้.....ขอให้มีแค่กันและกัน.. 
แพมเคยมองโลกนี้ เป็นสีน้ำเงิน มาหลายครั้ง หลายหน 
แต่ยังโชคดีที่ยังไม่มองว่า มืดมิดเป็นสีดำ ...... 
สีน้ำเงิน....สีของชาติ 
แสดงถึงความเป็นปึกแผ่น หนักแน่น มั่นคง... 
สีเคร่งขรึม บ่งถึงความสูงส่ง สูงศักดิ์ ดั่งคำว่า เลือดสีน้ำเงิน 
เป็นเลือดขัตติยา ของคนดี 
ที่ยอมหลั่งรินรด หยดให้แผ่นดิน เพื่อเทิดทูน 
อย่างผู้มีเกียรติยศ ศักดิ์ศรี 
ที่มีความพิเศษ กว่าคนธรรมดา..... 
สีน้ำเงิน สีนี้ ที่ผู้ชายมักชอบ 
เพราะคงเป็นสีที่แสดง ความเข้มแข็ง อดทน 
ไม่หวานไหว แบบสาวๆ
ที่ชอบ สีชมพู ฟ้า พาใจเบิกบาน 
โลกและชีวิตนี้ ในบางครั้ง 
เปรียบได้ดัง เฉกเช่นสี.... 
ยามโลกสวย...ยามมีรัก 
มักมองโลกเป็นสีรุ้ง เลื่อมพราย 
สดใส คละเคล้า ให้สดชื่น มีชีวิตชีวาน่าตื่นเต้น 
มองทุกอย่างดูดีเป็นสีชมพู สวยใส พาใจแสนสุข..... 
ยามโลกเศร้า.....
ราวแบกทุกข์ไว้บนบ่า 
ใจอ่อนล้า ราโรยแรง... 
โลกก็แห้งแล้ง ดังสีดำ สีน้ำตาล สีน้ำเงิน จนใจเกินจะทนรับไหว 
แต่ไม่ว่า....โลกใบนี้ จะเปลี่ยนเป็นสีเช่นไร..... 
ในใจ ในความคิด ในความรู้สึกเรา 
ก็ยังมีโลกนี้ ที่มี สีเป็นกลาง.. 
ที่เป็นโลก แห่งสีธรรมชาติ ธรรมดา โลกแห่งความจริง.... 
ที่จะสอนใจเรา ให้ยอมรับ สัจจธรรม.... 
ว่าโลกนี้หนา ขึ้นอยู่กับใจที่ใสเย็น จะมองให้เห็นเป็นธรรมดา 
ถ้าใจเรายอมรับ ความไม่เที่ยงแท้แน่นอนของชีวิต... 
ที่ทุกสิ่ง ทุกเรื่องราว ผ่านมาแล้วจะผ่านไป........
เอาอะไรมายึดมั่น ถือมั่นมิได้เลย 
มันคงมีทั้งสุข..ทั้งทุกข์ คลุกเคล้ากันไป ให้มีรสชาติ.... 
ยามใดที่ใจเรา...หมองเศร้า ไม่สมหวังดั่งใจ...... 
จงคิดดี...คิดว่าโลกนี้ 
ยังมีสีอื่นๆตามมาให้เรา สัมผัสแลให้เป็นเห็นงาม 
ท้องฟ้ายังเปลี่ยนสี ถ้าเราเป็นคนดี คิดดี ทำดี 
มีหรือสักวัน ฟ้าจะไม่มอบสีแสนหวาน 
ปลอบขวัญ เป็นกำลังใจ ให้เราแลเห็นงาม.... 
อยากเขียนเรื่องนี้ เพียงเพื่อบอกว่า 
อย่า....หวั่นไหว ไปกับ แสงสี 
ที่วันนี้ พรุ่งนี้ ก็ไม่มีอะไรคงที่แน่นอน 
ไม่.....หลงยึดมั่น... ถือมั่น หัดทำใจ ปล่อยวาง 
ให้ใจดวงดีที่แสนงาม สว่าง สะอาด สงบ พบทางข้างหน้า 
สีขาว สวยใส ให้กายใจเราได้สัมผัส และก้าวเดิน....... 
โลก และคืนฝัน วันเวลา เป็น อมตะ... 
เราต่างหาก ที่จะก้าวเข้ามา ทายทัก พักใจ 
ให้วันเวลาและโลกสอนใจเรานี้ ให้มี 
บทเรียน ให้ลืมตามองโลกนี้ 
ที่เปลี่ยนสีทุกโมงยาม แล้วจะเห็นงาม เรียบง่าย 
แม้ในยามที่....โลกนี้ เปลี่ยนเป็น.....สีน้ำเงิน........