งามแสงจันทร์งามตะวันในโลกหล้า
ก็ยังแพ้เจ้างามตาข้างกายพี่
งามกว่าดาวพราวกว่าจันทร์ในนที
งามกว่านี้จะมีไหนในแผ่นดิน
รักเหลือเกินรักเจ้ารักเกินเอ่ย
แม่ทรามเชยของพี่เอ๋ยอย่าใจหิน
พี่รักเจ้ายิ่งกว่าใครในชีวิน
รักของพี่ไม่มีสิ้นจากกลิ่นใจ
ใต้เงาจันทร์ยังมีฝันวันสวยสด
ตะวันลดจันทราขึ้นฟื้นคืนใหม่
แต่รักพี่ไม่มีจางไปจากใจ
ไม่มีใครเปลี่ยนพี่ได้ ... ในกมล
พี่รักเจ้าเพียงเจ้า ... เราชาตินี้
คงไม่มีสิ่งใดจะสุขล้น
เท่าเทียบเคียงมีเจ้า ... เราสองคน
ทุกแห่งหน ... ในกมล ... รักล้นใจ
17 มิถุนายน 2547 01:38 น. - comment id 285998
เข้ามาอ่านแล้วเน้อเจ๋งๆ

17 มิถุนายน 2547 01:41 น. - comment id 286003
ใต้เงาจันทร์ยังมีฝันวันสวยสด และงามจรดความจริงใจให้ใฝ่ฝัน กับคนดีที่เห็นดั่งแสงจันทร์ ที่สวยเกินสิ่งสรรค์อันใดใด *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ราตรีสวัสดิ์นะค่ะ คิดถึงเสมอค่ะ*-*

17 มิถุนายน 2547 01:51 น. - comment id 286009
Aussy
ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียน ดีใจที่แกมาอ่านนะ
คุณ ผู้หญิงไร้เงา
ขอบคุณค่ะพี่ ... คิดถึงพี่เหมือนกันค่ะ ช่วงนี้ไม่ว่างเลยล่ะ ... งานยุ่งมากๆเลย

17 มิถุนายน 2547 02:39 น. - comment id 286025
สวยมากเลย ภาพ ไพเราะมากเลย บทประพันธ์ ชอบค่ะ

17 มิถุนายน 2547 08:19 น. - comment id 286043
ไพเราะ..มากเลยคะ.. เรนแวะมา.. อรุณสวัสดิ์..นะคะ.. ซาแว๊ปป..

17 มิถุนายน 2547 09:11 น. - comment id 286060
ผิวดวงจันทร์ขรุขระตะติ้งโหน่ง ปากพูดโพล่งเลือกคำมาเสียดสี แกล้งชมฉันว่าเหมือนจันทร์นั้นหรือดี ดวงจันทร์มี.....ขึ้นแรม.....ไม่แน่นอน

17 มิถุนายน 2547 11:14 น. - comment id 286109
พี่ทิกิ
ขอบคุณมากค่ะ ... ดีใจที่พี่แวะมานะคะ
สายฝน
อรุณสวัสดิ์ค่า ... ขอให้เป็นวันฟ้าใสของเรนนะคะ
Insufficiency
ที่ชมนั้นชมจริง
ใช้กลอกกลิ้งหือเสียดสี
เมื่อเธอน่ารักดี
จนฉันนี้ต้องบอกไป
รักเธอนั้นแน่แท้
ไม่เปลี่ยนแปรไปไหนๆ
รักเธอจนหมดใจ
ไม่หวั่นไหวแม้แรมจันทร์ ...
ขอบคุณที่คอยมาเยี่ยมค่า ... คุณเป็นแขกคนพิเศษของโอเล่อีกหนึ่งคนแล้วนะ

17 มิถุนายน 2547 12:05 น. - comment id 286125
ใต้เงาจันทร์ดาราพาให้ซึ้ง
นั่งตลึงเบิ่งกลอนวอนประจักษ์
ความรักที่มีไว้ข้างกายนัก
ยังไม่ประจักษ์เท่าโอเล่ที่มี.......555
แก้วประเสริฐ.
ช่างงามงดย้อยอะไรปานนั้นจึงหนา หายากจริงๆนะ

17 มิถุนายน 2547 12:13 น. - comment id 286126
แหม ... พี่แก้ว ... มาแซวกันซะงั้นน่ะค่ะ

17 มิถุนายน 2547 15:37 น. - comment id 286196
ในค่ำคืนใต้แสงดาว... แม้ฟ้าพราวด้วยดาวไหว แต่ในห้วงหนึ่งของหัวใจ อ้างว้างเกินใจ...จะต้านทาน เพราะใจยืนอยู่บนความว่างเปล่า ใจมันร้าวรานแทบทนไม่ไหว เหินห่างยามรักจากไกล หลงเหลือไว้เพียงรอยน้ำตา คืนวันเคยสุขสนุกสนาน หายไปกับวันวานมิอาจเรียกหา เหลือไว้เพียงหัวใจที่ชินชา แล้ววันเวลาความเหงาก็แทนใจ ฯ **แวะมาอ่านครับ .. ^____^ ฝืนยิ้มนะเมก ** อืม................................เพราะจัง ** คนขี้เหงา.....แวะมาให้กำลังใจครับ

17 มิถุนายน 2547 18:19 น. - comment id 286291
เมกกะ
ชั้นว่า คุณเหงาและเศร้ามานานเกินไปแล้วนะ ... เดินออกมาจากใต้เงานั่นเร็วๆเถอะ ข้างนอกมีอะไรสวยๆอีกเยอะนะคะ ... ทำใจให้ร่าเริงเถอะค่ะ

21 มิถุนายน 2547 18:04 น. - comment id 287754
ใช่ๆ
