หน้าส่วนตัว
พยับเมฆหมู่ฮุ้ง หมอบดิน
ลอยต่ำเพียงจะภิณฑ์ ถล่มหล้า
มืดมิดหม่นเกินจินต์ -นาการ ฮอดเฮอ
ครืนครืนสะอื้นฟ้า โฮไห้ นองดิน
ฝนพรำตกต้องเถ้า ชรา
ผิเฒ่าหลับนัยน์...ตา เบิ่งสู้
กำหมัดแน่นมองนา นำท่วม อ่วมจินต์
ฝนฤาใด...มิรู้ นองหน้า ชราเฒ่า
กูชาวนาซื่อทั้ง กายใจ
ผิแค่นแคลนเหยียดใคร ใหนบ้าง
ศีลห้าตั้งมโนใน ประพฤติชอบ
ใยโชคเล่นตลกจ้าง น้ำฟ้า เชือดกู
พัลจิล 11 ก.ค. 2547 14:13 น. - ID 57032 
1110
5
0
11 กรกฎาคม 2547 14:38 น. - comment id 296654
เกษตรกรต้องพึ่งฟ้า คอยฝน
ต้องบั่นบากสู้ทน คลั่งแค้น
ทำนาจักมืดมล เหี่ยวห่อ ใจนา
ฟ้าดับดินไป่รู้ ทุกข์ร้อน ใจเรา
ทิงนองนอยว่าต้องปลงครับ ๚ะ๛
size>
11 กรกฎาคม 2547 15:00 น. - comment id 296662
สวัสดีค่ะคุณพัลจิล
ขออนุญาตร่วมแจมนะคะ
ชื่นชมผลงานของคุณค่ะ เขียนได้อารมณ์
ต้องปลดปลง เหมือนเช่นคุณ Robirt เขาว่า
แสดงว่าคุณเขียนได้อารมณ์มากๆ
วันหน้าคงได้คุยกันอีก
แว๊บ.....
11 กรกฎาคม 2547 15:05 น. - comment id 296665
เห็นใจใยพ่างพื้น................พสุธา ทุกข์แต่กรรมเกิดมา.....................ก่นสู้ ใยฝนสั่งธารา...............................นาล่ม...ใดฤๅ ใครจักกอบจักกู้...........................ก่นเพี้ยงเทวา เห็นใจชาวนาชาวไร่ยิ่งค่ะยิ่งค่ะ ทิกิ_tiki
11 กรกฎาคม 2547 16:06 น. - comment id 296695
แต่งได้ดีมากๆๆๆๆเลยค่ะ มาชื่นชมในผลงานนะค่ะ
11 กรกฎาคม 2547 17:18 น. - comment id 296724
ไม่ถนัดเรื่องโคลงนัก แต่อ่านแล้ว...ก็รับรู้ได้ถึงอารมณ์ และความรู้สึกค่ะ.. .............................................................................. ลี่...ผู้มาเยือน .
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด