url=http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=47 (โลกนี้คือละคอน) ******************* ราตรีนี้ยังยาวไกล วิมานไพรวิมานดินวิมานขวัญ ได้รับเกียรติอันวาบหวามใจ อ่อนหวานอ่อนไหวซะไม่มี เมื่อค่ำคืนนี้ จะมีพระเอกหนังไทย หล่อสะท้านใจแวะมาเยือน แสงไฟประดับพร่างพรายราวสายแสงเพชร ระโยงระยางระย้าย้อยห้อยพวงพรูหะรูหะรา ด้วยดวงไฟหลากสีสันทำจากกระดาษสา ดวงน้อยน้อยห้อยไปตามสุมทุมพุ่มพฤกษ์ ที่ดูไฉไลราวจัดงานในราวไพรราวป่า มากกว่าในวิมานกลางกรุงกรงหลงแสงสี.ก็มิปาน. เทียนหอมส่วนหนึ่งนำมาลอยในโอ่งงาม เคียงบัวบานและมวลดอกไม้นานาสีนานาพรรณ ให้ลอยคลี่หวานๆฝันๆ รอปันใจเจริดจรุงรับ..แขก บางเทียนถูกจุด จากโคมไม้ไผ่สานให้งาม วับแวมพรายพร้อยแฝงสร้อยแสงสวยราวหิ่งห้อย ซ่อนไว้ในแมกไม้ให้วอมแวมวับไหว ล้อสายลมไหวอ่อนในยามค่ำระร่ำริน มากับอวลกลิ่นดอกไม้ไทยรายรอบ ให้หอมเสน่หาลุ่มลึก..ลึกลับประดับประดา.. กล้วยห้อยปลี สีม่วงระย้า น่ารักน่าชัง ที่เจ้าของบ้านยังมิอยากตัดปลี หวังคืนนี้ให้งามแผก ส้ม สีทอง ออออกลูกดกสะทกสะท้านไหวไปทุกกิ่ง สวยจัดจ้าแจ่มแจร่มงามในกระถางใกล้ๆ ให้อยากเด็ดอยากปลิดมาลองลิ้มชิมรส ว่าจะปรากฏเปรี้ยวจิ๊ดหรือแอบซ่อนหวาน..ไว้ อมรเบิกฟ้า.. เบิกราตรีประดับดาวพราวพร่าง ด้วยดวงดอกแอร่มแต้มหวานด้วยสีชมพู้ชมพู พราวพรูหรูระยับ ราวกลีบปากสาวเจ้าแรกแย้ม คลี่รอรับหวานฉ่ำ จากหยาดสายพรายพระจันทร์หวานพอกัน แก้วตระการ..พากันผลิดอกบาน ออกจากกระเปาะกระปุกเขียวเรียวใสเขียวไพล เรียวละไมสะพรั่งกลิ่น ที่คงอยากแย้มรอถวิลดู พระเอกผู้กล้า ที่แสนมากมีน้ำใจ ผู้ยอมพลีร่างอุทิศกายใจเพื่อรับใช้สังคมนานมา และ ใจดวงนั้นนะบ้านภายใน คงใสสวยราวมีแก้วกระจ่าง สว่างโรจน์โชติช่วงชัชวาล คงตระการตาคงรอท่า จะรินน้ำใจใสใส่ผู้คน ที่ทนทุกข์บาดเจ็บจากอุบัติเหตุเภทภัย ตามท้องถนน..ในทุกทิศทั่วไทยไกลใกล้ หมายมุ่งช่วยเหลือเจือจานหากผ่านพบเห็น... ลั่นทม..ไม่ระทมใจแล้ว ในวันนี้ ด้วยนามงามเศร้านี้..ได้เปลี่ยนไปแล้ว เป็นชื่อลีลาวดี ให้มากมีผู้เชื่อถือโชคลางต่างโล่งอกพออกพอใจ ที่ราวกับชอบตัวกินไข่ ชอบดอกเกลียดใบ ยังไงยังงั้นเลยนะ และ ช่างกระไรที่ช่างน่าเศร้าใจ ให้ดวงดอกไม้มารับระบายโชค ที่จะโศกจะเศร้า จะร้าวจะราน ก็ด้วยวันวานวันนี้ เราเองคือผู้ลิขิตชะตาโลกโชคชะตา..ใช่ใคร! และ สำหรับเจ้าของบ้าน ต่อให้ระกำสักแค่ไหนก็จะไม่โทษใคร ไม่โทษดวงชะตา หรือว่ากอระกำมาตอกย้ำซ้ำเจ็บ เท่าใจเราเองผู้กระทำ..กรรมก่อเกิดนะคนดี.. และโน่น จำปีที่จำพรากจากลาต้น หล่นเกลื่อนพื้นพร่างหอมทุกวัน ราวจะให้สัจจธรรมใจ หากคิดไปให้ดีดี และ นะบัดนี้จะเป็นที่สถิตของนกเขาไพร ที่พากันมาอาศัยไกวแกว่งกิ่งกอ พ้อเพลงครวญหวนไห้แสนไพเราะหวานหวาน ให้ใจเบิกบานทุกเช้าค่ำ ร่ำระงม ราวนาฬิกาไพรนาฬิกาใจมาปลุกทุกอรุณรุ่ง และนั่น เจ้าดวงดอกพุดซ้อน แอบซ่อนรักอ้อนอ่อนหวาน ใต้ก้านกิ่งใบ ไฉนไม่ยอมออกมาอวดดอกอรชรมาเว้าวอน ว่าหอมละไมละม่อมหอมไกลหอมฟุ้ง จะหวานจรัสจรุงหวานจัดสักปานไหน ให้เจ้าของแสนภูมิใจว่าใครๆพากันขนานนาม นิยามวิมานดินวิมานไพรว่าบ้านดวงดอกไม้หอมมมมมม... ที่คงให้ความละมุนละม่อมใจ ดีกว่าอาศัยคฤหาสน์หลังใหญ่ หากมีแต่กรวดหินดินทราย มากมายวัตถุ พรรณามามากมายพรรณไม้แผกพันธุ์ ราวสวรรค์หอมหลอมละลายใจ ที่เป็นดั่งเสน่หายาใจหวานม่านไพรพฤกษ์พง ดงดวงดอกไม้ ที่พากันร่ายกลีบบางเบารับสายลมในยามค่ำ เจ้าของบ้าน ลืมหน้าหวานละออจะหม่นหมอง เพราะต้องเตรียมจุดเตาถ่าน เตรียมทำบาบีคิวอาหารทะเลสดๆ ที่พระเอกจะนำมาจากร้านอันโอชารส ที่เขาเปิดเป็นเจ้าของเอง.. เขาสัญญาว่าจะมาบรรเลงทุกอย่าง ให้รับรสมือที่บรรลือฤทธิ์ หวังสถิตสะท้าน..ท้องเท่านั้นพอ แต่ยังไงๆเจ้าของบ้านแสนงาม ก็ต้องเตรียมถ่านก่อไฟใส่เตาไว้ให้จะได้สะดวกใช้ ประหยัดเวลา จึงว่าแล้ว เจ้าของบ้านผู้มักชอบสร้างวีรกรรม จึงปลุกปล้ำสร้างวิสัยทัศน์ใหม่ ในการก่อไฟแบบน่าสยดสยองพองขน..นะบัดนั้น พลันเธอก็เอาถ่านมาตั้งในซึ้งอลูมิเนียม แล้ววางลงไปบนเตาแก๊สใหญ่เปิดไฟแรงร้อนทันที ให้ลุกไหม้ โอ๊ะ..โอ๋.. แล้วฉากนี้ที่แสนน่าตกใจ หรือว่ากันใหม่ก็แถมตลกน่าหัวเราะทีหลัง พลันบังเกิด..ปรากฏการณ์ ให้ทุลักทุเลโอละเห่โอ้ละช้าให้น่าเสียวสยองขวัญ เพราะความร้อนนั้น ได้เผาไหม้ให้เกิดควันคละคลุ้งพุ่งโพลงน่ากลัว อลูมิเนียมไหม้หมด ถ่านตกลงไปในเตา กลัวจะเป็นเชื้อเผาลุกไปถึงถังแก๊สให้ระเบิดเถิดเทิง กระเจิงกระจุยไปทั้งบ้าน นาทีนั้น สาวหน้าหวานละออ ก็ต้องทำทุกวิถีทางให้ไฟพร่างในเตา หยุดโหม จนลืมไปว่าตอนนี้นั้น หน้าสวยละมุน พลันกลายเป็นหน้ากาละแม.. มอมมอมแมวเหมียวไปชั่วพริบตา..ซะแล้ว พ่อแก้วแม่ไกล..ไม่มีใครมาช่วยทัน นอกจากนั้นฟ้าดินยังไม่นำพา ส่งพระเอกหนังไทยหน้าหล่อมาทันได้เห็นหน้ามอมนั้น จนพระเอกคงอดขันไม่ได้และกลั้นหัวเราะไม่อยู่ เฮ้อ.. นี่หรือฉากฝันสวรรค์หวาน.. ที่อุตส่าห์จัดบ้านวิมานรอรับ ช่างแสนน่า ประทับใจเสียไม่มีนะฟ้าดินที่ช่างสิ้นไร้เมตตาปรานี ฉากนี้.. มาคิดอีกทีก็ขำดีนะ และคิดถึงคนดี ที่เคยปรามาส สาวเจ้า..ว่าคงจุดไฟไม่เป็น และ หุงข้าวคงเหม็นไหม้ไปสามบ้านแปดบ้านแน่ๆเลย แค่ยังไงๆอย่าหัวเราะนะก็แค่อยากฝากบอกว่า คนฉลาดมักพลาดพลั้งเรื่องเล็กแบบนี้แหละนะ หาใช่ว่าจะทำไม่เป็นไม่ รู้ไว้ด้วย..นะจะขอบอก..ขอแก้ตัว.. เฮ้อเหนื่อยใจชะมัด ถึงอย่างไรพระเอกก็อั้นยิ้มไว้ เนื่องจากชีวิตคงผ่านฉากร้ายๆ แบบสเปเชี่ยลเอฟเฟคค์ระเบิดผิดพลาด ให้หวาดเสียวใส่บ่อยๆอยู่แล้ว และ ยิ่งเรื่องล่าสุด ที่แสดงเป็นกษัตริย์อินเดียในหนัง ที่ต้องเน้นให้ช่างแต่งหน้าแต่งให้ดำเข้มคมหล่อสมเป็นแขก เขาจึงทำใจได้ ไม่หัวเราะใส่นานให้หวานหาย พยายามให้กำลังใจบอกให้ไปนั่งไกลไกล รออ้าปากรับอร่อยอย่อยจากการปรนนิบัติอย่างเดียว มิต้องทำมาแลเหลียว มาสร้างวีรกรรมวีรเวรประหลาดฉลาดล้ำ มามีน้ำใจช่วยอีกแล้วนะ และ คงอาจจะกลัวว่าขืนให้ย่างบาบีคิว จะปิ๋วดำเหลือแต่ไม้เสียบให้กินแทนซีนะ.. อะฮ้า อะงั้น ฉะนั้นจึงเป็นเช่นฉะนี้ อยู่ดีไม่ว่าดี ที่ คืนฝันพระจันทร์หวาน ฉากแสนโรมานซ์จึงผ่านม่านหมอกควันไฟ พาให้ทุกดวงใจ ได้บานเบิกด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ มากมายตามมาแหละค่ะท่านผู้ชมท่านผู้อ่าน และ ทุกฉากหวาน ที่ตระการแกล้มแต้มไปด้วย ดวงดอกกุกลาบแดงกับไวน์ขาวรสดี จึงมีอันหอมหวานปานปนกลิ่นอวลทะเลลึก รู้สึกอวลอ่วนชวนให้ตลกๆกันถ้วนทั่วหน้า และตามมาด้วยบทเพลงฝันปันกันร้องอึงอลค่ะ และ กระไรเลย แทนที่ทุกฉาก นางเอกจำเป็นจะได้เอนอิงพิงไหล่ละออ พ้อคลออกพระเอกแสนหล่อล่ำบึ๊ก และผลัดกันป้อนปรนอาหารผ่านแสงเทียนวาบหวาม เคล้าเคลียนัวเนียใส่ปากกัน มีอันให้เป็นฉากจริง ที่ทิ้งโลกฝันอันวาบหวามใจไปไกลเกินกู่กลับค่ะ เพราะว่า พระเอกนั้นก็มัวแต่จ้องจะจับดูเวลา ว่ากุ้งหอยปูปลา จะใช้เวลาพอดิบพอดี ที่จะเคี้ยวมิเหนียวยานสักกี่นาที แถมยังต้องเหลียวหน้าเหลียวหลัง มาโขลกน้ำจิ้มรสแซบส์ แสบทรวง ด้วยอยากโชว์ฝีมือให้พวกอ้าปากรอ ได้ขอลองลิ้มชิมรสชาติ สวาทหวามเลยหายหดค่ะ และบางที พระเอกคนดีคนหล่อก็ขอถลกแขนเสื้อขาว และภาพน่าตกใจน่ารักน่าชังก็ตามมา เมื่อพระเอกผู้กล้าคว้าตะกร้าหอย แล้วแหวกกล้วยกอขอไปล้างๆๆๆที่ก๊อกน้ำริมสวน ช่างเป็นฉากสวยเสียไม่มีในหนัง ห้ามก็ไม่ฟัง ..แถมยังหันหน้ามาคลี่ยิ้มหล่อหัวเราะร่าเริง กระซิบบอกเคล็ดลับว่า..หอยอร่อย ก็เพราะต้องคอยแหวกกอกล้วยไปล้างนี่แหละอิอิ..อะฮ้า และนี่ คือคืนแห่งความจริงสิ่งแสนดีวิเศษงาม ที่ห่างจากนิยามโลกเซลลูลอยด์ โลกที่พระเอกจำต้องอ้อยสร้อย ต้องแสดงแสร้งสบตาฉ่ำพร้อมคำรำพันรำพึงคะนึงหา กับนวลนางเอกผ่านตากล้องส่องด้วยแสงไฟรายรอบทิศ หากทว่า ในค่ำคืนนี้เป็นคืนในชีวีชีวิตจริง พระเอกกลับนิ่งงาม..ง่วนอวลกลิ่นวิญญาณกุ้งหอยปูปลา หากทว่าหัวใจกลับใสหวานงามเสียยิ่งกว่า และ ทำให้น้ำในตาของทุกคนเอ่อล้น เมื่อได้ยินกมลของพระเอกคนขายฝัน พลันสารภาพด้วยน้ำเสียงซึ้งสะเทือน *ผมรักและชอบจะมีชีวิตครอบครัวอบอุ่นแบบนี้ ในท่ามกลางคนที่รัก พ่อ แม่ เพื่อนฝูงญาติมิตรสนิทใจไม่กี่คน และอยากฝากชีวาชีวิตสถิตเนาไปตราบนานนิรันดร์.. และ คืนฝันพระจันทร์หวานตระการ ด้วยดวงดอกไม้หอมๆๆพร่าง ก็พลันต้องถึงนาทีอำลา พาจบสวยด้วยฉากจริงซึ่งซึ้งหรือไม่ซึ้ง ขึ้นอยู่กับท่านผู้อ่านจะช่วยตัดสินใจนะคะ ฉากจบนั้น นางเอกจำเป็นตั้งใจร่ำลาแบบฝรั่ง ด้วยดวงใจอันอ่อนโยน หลังฟังมากเรื่องราวหลากรส งดงามทุกนิยามชีวีชีวิตทั้งทุกข์สุข ของลูกผู้ชายคนหนึ่ง ที่รักกตัญญูผู้มีพระคุณใหญ่หลวงยิ่งนัก และ กับหลายตำนานชีวิตทั้งโศก เศร้าสะเทือนและแสนน่าประเทืองประทับใจ เป็นฉากชีวิตจริงอันยิ่งใหญ่ที่ทุกชีวิต ต้องผ่านลิขิตพรหมลิขิตตนลิขิตฝันกันมาต่างๆนานา หาใช่แต่เพียงชีวิตลูกผู้ชายพระเอกคนดีคนเดียวคนนี้ก็หาไม่ และนี่คือพระเอกในดวงใจ ในโลกนี้ที่ราวโรงละคอนสอนใจอันใหญ่ยิ่งพอกัน ให้เราท่านนั้นตระหนักว่า สิ่งที่มนุษย์ทุกคนแสวงหา คือค่าแห่งคำว่าครอบครัวและความรักจริงแท้ ที่สามารถแก้ปัญหาให้หัวใจ มีพลังลุกขึ้นมาหยัดยืนฝืนทนสู้ จนกว่าดวงชีวาจะลาลับดับดวง นางเอกในคืนฝันสวรรค์หวานพระจันทร์ จึงยอมถอดใจเทใจ โอบกอดพระเอก ด้วยหัวใจดวงใสงามที่แสนพิเศษพิสุทธิ์ ด้วยนิยมศรัทธา ซึ่งคงมากค่าเหนือกว่าคำเสน่หาสวาทหวาม..เป็นไหนไหน และมาตรแม้น ในอ้อมกอดอ้อมใจนั้น จะยังกรุ่นไปด้วยกลิ่นกุ้งหอยปูปลา แทนน้ำหอมราคาแพง ที่นางเอกคงจะจำจดรสชาติอ้อมกอดแบบทะเลทะเลสดสด ราวปนปรุงรสชาติด้วยหยาดหยดน้ำจิ้มแสนอร่อยล้ำ ที่จะมิมีวันลาเลือนลางลืมเลยทีเดียว!
พุด 17 ก.ค. 2547 10:08 น. - ID 57467 
1378
10
0
17 กรกฎาคม 2547 10:13 น. - comment id 299745
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2084 โลกนี้คือละคร โลกนี้นี่ดูยิ่งดูยอกย้อน เปรียบเหมือนละคร ถึงบทเมื่อตอน เร้า ใจ บทบาทลีลาแตกต่างกันไป ถึงสูงเพียงใด ต่างจบลงไป เหมือน กัน เกิดมาต้องตาย ร่างกายผุพัง ผู้คนเขาชัง คิดยิ่งระวัง ไหว หวั่น ต่างเกิดกันมาร่วมโลกเดียวกัน ถือผิวชังพรรณ บ้างเหยียดหยันกัน เหลือเกิน โลก นี้ คือละคร บทบาทบางตอน ชีวิตยอกย้อน ยับเยิน ชีวิตบางคนรุ่งเรืองจำเริญ แสน เพลิน เหมือนเดินอยู่บนหนทางวิมาน โลกนี้นี่ดู ยิ่งดูเศร้าใจ ชั่วชีวิตวัย หมุนเปลี่ยนผันไป เหมือน ม่าน เปิดฉากเรืองรองผุดผ่องตระการ ครั้นแล้วไม่นาน ปิดม่านเป็น ความเศร้าใจ โลกนี้นี่ดู ยิ่งดูเศร้าใจ ชั่วชีวิตวัย หมุนเปลี่ยนผันไป เหมือน ม่าน ปิดฉากเรืองรองผุดผ่องตระการ ครั้นแล้วไม่นาน เปิดม่านเป็น ความเศร้าใจ...
17 กรกฎาคม 2547 10:49 น. - comment id 299747
กลอนกึ่งเรื่องสั้นที่ถูกรังสรรมาจากน้ำใจพุดพัดชา นั้นมีค่าเสมอสำหรับไทยโพเอ็ม การรจนากลอน โดยรวมอารมย์ตัวเองใส่ลงในอักษรได้อย่างลงตัว และเปิดเผยความนัยแห่งการเป็นตัวตน มีเพียงคน เดียวเท่านั้นที่ทำได้ ขอคารวะจากใจแด่พุดพัดชา๚ะ๛ size>
17 กรกฎาคม 2547 11:00 น. - comment id 299759
พุดกำลังหลั่งน้ำตาสังเวยน้ำใจคุณค่ะRobert TingNongNoiนะนาทีนี้
17 กรกฎาคม 2547 11:42 น. - comment id 299773
มองเห็นรูปบ้านนี้ กระจ่างขึ้นมาในสมอง สถาปนิก ปริม ออกแบบไว้มันชัดเจนตั้งแต่อ่าน ปราการอันงามสงบ บ้านหลังนี้ เห็นปุ๊บรู้ละเอียดเลย อิอิ
17 กรกฎาคม 2547 12:44 น. - comment id 299813
ถึง.. มิ่งมิตรคุณค่ะRobert TingNongNoi ในทุกสนิทเนาใจของชาวร่มรักเรือนไทยค่ะ พุด..อยากรู้จักคุณมากค่ะ ใจพุดกระซิบบอกว่า คุณมีดวงใจงามใส และเป็นนักวิจารณ์งานให้พลังใจใสเย็นฉ่ำ ระรินร่ำให้ทุกดวงใจอยากพลีหยาดน้ำตา เกินค่าคำว่าซาบซึ้งใจและขอบพระคุณนะคะ กับหัวใจคนรักบทกวีและ กับฤดียามดายเดียว ที่แค่ต้องการสร้างสรรงามรักรจนา คุณ คือ ลูกผู้ชายคนดีคนกล้า ให้เมตตาและน้ำใจรักอย่างดงามมากนักค่ะ และ พุดขอคารวะกลับด้วยดวงใจเฉกกัน.. ด้วยรักล้นใจ
17 กรกฎาคม 2547 13:50 น. - comment id 299832
บรรยากาศงาม งานก็งามเช่นเดิม กว่าจะอ่านจบนานทีเดียว แต่ดีใจที่ได้มาอ่านงานพี่พุดพัดชา.... เมื่อใจงามจึ่งเขียนงานได้รื่นอารมณ์... มาทุกบ่อยแต่อาจน้อยครั้งจะได้ฝากคำจากใจว่า ระลึกถึงพี่พุดคนดีสม่ำเสมอ หวังใจให้พี่พุดมีทุกวันที่งามงด... จะเอ่ยคำใดให้หมดปรารถนาแห่งหัวใจหาได้ไม่...คราวหลังจะมาเยือนใหม่แล้วกัน
17 กรกฎาคม 2547 15:45 น. - comment id 299870
งานคุณพุด...ยาวดีจังค่ะ แต่ก็อ่านจนจบนะคะ เพราะซ่อนความคิด และความรู้สึกของตัวละครได้แปลกดีค่ะ ..อ่านแรกๆ ก็คิดว่าจะแนวโรแมนติก แต่อ่านไป เอ...ชักจะหักมุม แต่สุดท้ายก็จบด้วยความรู้สึกที่ดี ดี..ในแง่ของความเป็นจริงที่เป็นไปได้ค่ะ อิอิ...จินตนาการไปตามท้องเรื่องที่รู้สึกค่ะ ไม่รู้ว่าจะคิดไปในแนวเดียวกับที่คุณพุดสื่อไว้หรือเปล่าค่ะ ......................................................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
17 กรกฎาคม 2547 17:19 น. - comment id 299907
ตามจริงเมื่อคืนก็เข้าไปดูครั้งหนึ่ง ไม่เห็นอะไรซ่อนพระเอกไว้เสียนี่ วันนี้ก็งุบงิบไว้ ไม่ยอมเผยมาอีก ชัยชนะก็ขอเดาเอาไว้ในใจ(แก้ลำคืนบ้าง) ก็บอกว่าเป็นเรื่องราวโรแมนติกดี แถมมีบทกุ๊กกิ๊กให้สนุกสนานอีกด้วย ก็มีทั้งยิ้มหวาน อมยิ้ม ยิ้มตลก ยิ้มแย้มแจ่มสใสและยิ้มอย่างซาบซึ้งในบทจบครับ
17 กรกฎาคม 2547 18:13 น. - comment id 299939
น่ารักมากเลยค่ะ แต่งได้รับอารมณ์มากเลย
17 กรกฎาคม 2547 18:52 น. - comment id 299989
สวัสดีครับพี่พุด เมกอ่ะทึ่ง!!! ทึ่ง ทึ่ง ในความยาวย้วยยยยยยยยยย ที่เต็มไปด้วย ความอ่อนไหวของใจพี่พุดจริง ๆ นับถือครับ เมกนับถือจริง ๆ คิดได้งัยครับพี่ ยิ่งอ่านยิ่งทึ่ง เพราะทุกอักษรที่เรียงร้อยมันช่างงดงาม สื่อให้เห็นใจของคนเขียน เป็นคนที่มองโลกสวยงาม มองมุมที่พริ้วไหวจริง ๆ ขอบคุณครับที่เขียนสิ่งดีดีให้อ่าน ~*~บทเพลงเวหาพาฝัน ขับกล่อมเจ้าดอกน้อยร้อยพัน อย่างเงียบงันอย่างเยือกเย็น ~*~เจ้าดอกหญ้าแต่ไร้ซึ่งผู้มองเห็น เพื่อนเจ้าบดบังซ่อนเร้น ปกปิดความเป็นดอกหญ้า ~*~เคยนึกน้อยใจบ้างไหม? ในวันที่ใครไม่รู้ค่า เคยไหมสูญเสียน้ำตา? คำตอบกลับมาคือ ไม่ ~*~ดอกหญ้าดูอ่อนโยน เอนโอนตามลมไหว หากแต่แกร่งทนเกินใคร นับถือ หัวใจ เจ้านัก +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ YoU dOnt knOw +-*-+-*-+ +-*-+-*-+
18 กรกฎาคม 2547 01:07 น. - comment id 300170
ข้าพเจ้ามาทักทายพี่พุดค่ะ... :) รจนาได้งดงามดั่งใจผู้เรียงร้อยจริงจริงค่ะพี่พุด ชื่นชมเสมอจากใจค่ะ :)
18 กรกฎาคม 2547 02:53 น. - comment id 300201
อยากให้รับรู้ สิ่งที่ซ่อนไว้ ความหมายภายในใจ ก็แค่คิดถึงกัน ++++ แวะมาอ่านและทักทายคะ
18 กรกฎาคม 2547 07:49 น. - comment id 300249
หน้าส่วนตัว
ภาพบ้าน..ในฝันที่..งดงาม..
..หอมจังเลยคะ..
ดอกไม้ ..หลากสี..
..ต้นไม้.. มี .. มากมาย..
บ้านที่.. ให้ความรู้สึกผ่อนคลาย..
เรนขอหลับสบาย ..สิ่งร้ายๆ.. คงไม่ตามมา..
ลมพัดเบาๆ..
กลิ่นหอมรุกเร้า .. ให้ห่วงหา..
อยากได้ช่วงนึง..ของเวลา..
แค่หลับนิทรา ..บ้านพี่พุดพัดชา ..เรนคง..ฝันดี..
..เรน..ยังอ่านไม่จบเล้ยยคะ..
ไว้เรน ..มาต่ออีกทีระกานนะคะ..
ตอนนี้เรนจะ ไปทัวร์ ..บ้านพี่ๆ เค้าก่อน
ม่ายง้าน ..ทุกคนพากัน ..ลืมเรน อะดิ..
ซาแว๊ปป..
18 กรกฎาคม 2547 10:06 น. - comment id 300295
อ่านเพลินดีค่ะ .. บรรยากาศรายรอบไปด้วยพรรณไม้ดอก .. พรรณาได้โรแมนติคมากค่ะ .. ชอบ อ่าน ๆ ไป .. อ๊ะ .. มีฉากโรแมนติค คอมมาดี้ เข้าซะแล้ว .. นึกถึงฉากกุ๊กกิ๊ก..กระเซ้า..เขินอายของพระนางเลยค่ะ .. ว่าแต่ .. หน้าดำ ๆ พระเอกเราจะหอมลงมั๊ยหนอ .. ไฟอื่นดับลงแล้ว .. แต่ไฟรักยังคุกรุ่น ..อิอิ แวะมาเยี่ยมเยือนบ้านงามของพี่พุดนะคะ .. ไม่มีเวลามาเยี่ยมบ่อย .. มาคราวนี้ .. มีกำลังใจมาฝากค่ะ ^_^ รักและคิดถึงนะคะ .. ......................
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
