สุรีย์งามยามเช้าคราวทิวา แสงอุษาส่องโลกไร้โศกหมอง สรรพชีวิตดำเนินตามครรลอง มีแสงทองส่องหล้าพาเบิกบาน สนธยาคราพลบคบแสงไต้ สว่างไล้เขตคามตามถิ่นฐาน ภายนอกแม้นเข้าสู่ราตรีกาล ยังพบพานแสงดาวเดือนให้เยือนยล พุ่มลำพูดูกระพริบระยิบพราว แสงวับวาวดุจไม้เพลิงร่ายเริงหน ด้วยหิ่งห้อยให้แสงแก่สกล ยังมีผลแม้เพียงน้อยไม่ด้อยไฟ หลายชีวิตอยากใกล้ชิดแสงสว่าง บนเส้นทางกลางคืนวันมักหวั่นไหว เกรงหมดแสงนำทางร้างราไป จึงคว้าไขว่แสงสีที่งดงาม หลายชีวิตเร่งผลิตแสงสว่าง ให้เกิดกลางดวงใจไร้เงาหนาม แม้นคืนวันล่วงเลยกี่ชั่วยาม มีไฟงามส่องไสวในใจตน เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ฟื้นความหลง ไร้รกพงปัญหาพาสู่ผล เบิกบานกับความรู้คู่กมล เป็นดวงไฟพุทธชนบนแผ่นดิน [img]http://picdb.thaimisc.com/dokgaew13/113-6.jpg?[/img] [img]http://www.thaipoem.com/web/photo/poem/58854.gif[/img]
พี่ดอกแก้ว 10 ส.ค. 2547 18:44 น. - ID 58854 
3120
11
0
10 สิงหาคม 2547 19:44 น. - comment id 309686
งานงามมากครับแฝงด้วยปรัชญา และปริศนาธรรมที่ลึกซึ้งมากครับ คนที่มีธรรมะอยู่ในใจยอมไม่กลัว ทั้งกลางวันกลางคืนถึงทางชีวิตนั้น จะมืดสลัวเพียงใด ก็ย่อมสามารถ ที่ใช้้ไฟธรรมที่อยู่ในใจส่องนำทาง ให้เห็นได้อย่างใสกระจ่างมิหลงทาง๚ะ๛ size>
10 สิงหาคม 2547 23:33 น. - comment id 309882
ว้าเสียดายจังไม่เข้าระบบสมาชิก ไม่งั้นจะเก็บไว้ซะหน่อย พี่ดอกแก้ว เขียนกลอนที่มีประโยชน์มากมายเลยครับ แฝงไปด้วยปรัชญา และสรรเสริญพระพุทธคุณ ธรรมะก็เขียนได้ดีไม่มีที่ติเลยครับ เมกขอเป็นกำลังใจให้เสมอครับพี่ หลับฝันดีครับ
10 สิงหาคม 2547 23:56 น. - comment id 309900
แสงสว่าง ผ่องพราว สกาวเห็น ไยคนเล่น ระเริงใจ ไม่เสาะหา แสงกระพริบ พรึบพรับ วับลวงตา ไยเดินหา เข้าใกล้ ไม่ใคร่ครวญ
11 สิงหาคม 2547 09:43 น. - comment id 310047
สุริยะสาดเมฆบังยังคง ฝ่าดงม่านหมอกส่องแสง ณ จิตกิเลสล้างร้อนแรง ซับแสงซึมซาบกายา ธรรมะสวัสดีคุณพี่ดอกแก้ว และทุกท่านค่ะ
11 สิงหาคม 2547 11:40 น. - comment id 310130
มาอ่านเป็นกำลังใจให้ครับ ในวันแม่นี้ขอใหรักแม่มากกกก...นะครับ ผมจะคอยเป็นกำลังใจให้นะครับ
11 สิงหาคม 2547 16:22 น. - comment id 310316
หน้าส่วนตัว
สวัสดีค่ะคุณ พี่ดอกแก้ว..
บรรยายกลอนจนเห็นภาพ แต่ภาพนั้นคงหายากได้เต็มที หิ่งห้อยน้อยและต้นลำพู
ให้สติได้คิดอีกต่างหาก ต้องขอบคุณงานดีๆ ที่มีให้ยลค่ะ
ขอบคุณค่ะ
11 สิงหาคม 2547 18:46 น. - comment id 310396
@...ทิงนองนอย... บทนี้เป็นกลอนตอบน้องปุ๋ย ..มณีปัทมะตารา.. ค่ะ เป็นการนำเสนออีกแง่มุมหนึ่งของเรื่องแสงสว่าง ที่หยิบชีวิตของมนุษย์ในยุคศิวิไลซ์..ไอที คอมมูนิเคชั่น...ผู้พยายามสรรค์หาและสรรค์สร้างสิ่งที่ให้ความสุขและความปลอดภัยแก่ชีวิตทุกประการ ..ผู้ที่พยายามเอาชนะธรรมชาติ...เป็นทฤษฎีของการพัฒนาแบบยั่งยืนอีกรูปแบบหนึ่ง...ซึ่งมีความหวั่นกลัวเป็นพื้นฐานและแรงบันดาลใจในการค้นคว้า... แต่ถ้าหากผู้ใดก็ตามที่เรียนธรรมและปฏิบัติธรรมแล้ว ความกลัวก็จะค่อยๆหมดไปในทุกเรื่อง..ในที่สุดก็ไม่กลัวแม้กระทั่งความตาย ..ด้วยรู้ว่าเป็นสิ่งที่ไม่อาจหลีกหนีพ้น...เป็นความรู้ที่อยู่เหนือความเป็นทาสของการแสวงหาเพื่อบำรุงชีวิตค่ะ ขอบคุณมากค่ะทิงนองนอย
11 สิงหาคม 2547 18:48 น. - comment id 310397
@...เมกกะ... ไม่ต้องเสียดาย ..เพราะกลับมาอ่านได้เสมอค่ะ ณ ที่แห่งนี้.... พี่ดอกแก้วมีโอกาสอ่านงานของเมกกะในบางเรื่อง..รู้สึกประทับใจมากในความคิดและแนวทางการดำเนินชีวิตด้านการใช้ธรรมะมาประพฤติปฏิบัติ... ขอบคุณมากนะคะน้องเมก...ขอให้หลับฝันดีเช่นกันค่ะ
11 สิงหาคม 2547 19:00 น. - comment id 310400
@...ชัยชนะ... แสงสว่างพร่างตาพาลุ่มหลง จิตพะวงเข้าใกล้ไม่ตรองตรึก เพราะตนเองไร้แสงแห่งสำนึก จึงจมลึกในแสงสีมีมายา ...ขอบคุณมากค่ะชัยชนะ ....ไปอวยพรวันเกิดแล้วนะ ..อ่านรึยัง
11 สิงหาคม 2547 19:03 น. - comment id 310402
@...มณี ปัทมะ ตารา... แสงภายนอกอาจหลอกให้ใฝ่ฝัน แสงภายในเท่านั้นฝันใฝ่ได้ แสงพระธรรมงามล้ำทั้งนอกใน แสงส่องใจส่องจิตชีวิตงาม ขอบคุณมากค่ะน้องปุ๋ย..
11 สิงหาคม 2547 19:10 น. - comment id 310407
@...ผลิใบสู่วัยกล้า... รักแม่ทุกวัน.. แต่อาจบอกรักกันไม่ได้ เพราะแม่อยู่ไกล ได้แต่บอกในใจว่ารักแม่จัง ขอบคุณค่ะผลิใบ ..
11 สิงหาคม 2547 19:25 น. - comment id 310417
@...กอกก.. ขอบคุณเช่นกันค่ะกอกก ที่กรุณาอ่านและมองเห็นภาพดีๆ ที่เป็นเช่นนี้เพราะผู้อ่านมีความสวยงามอยู่ภายในไงคะ ...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
