..๏ ตัดไฟแต่ต้นลม

อัลมิตรา

 
..๏ สะเก็ดเศษเถ้าถ่าน...........เพียงใด
อาจบังเกิดเป็นไฟ.................เร่าร้อน
เผาผลาญสรรพสิ่งไว.............จนวอด-  วายแฮ
คราเมื่อลมพัดย้อน................ยากให้ดับลง ฯ
..๏ คุกคามลามรุกไหม้...........เป็นจุณ
ความเมตตาการุญ.................หมดสิ้น
คงมีแต่เฉียวฉุน....................โชติช่วง
ปวดแสบแปลบแดดิ้น.............หากใกล้เปลวเพลิง ฯ
..๏ พึงตัดไฟแต่ต้น-...............ลมแรง
จึงดับความกำแหง..................ฮึกห้าว
หากปล่อยอาจสำแดง..............อิทธิฤทธิ์
จักลุกลามกร้าวร้าว..................อย่าได้วางใจ ฯ
..๏ น้ำน้อยอาจแพ้พ่าย............อัคนี
ควรใคร่ครวญจงดี...................อย่าพลั้ง	
มวลสาเหตุอาจมี.....................สิ่งแอบ-  แฝงนา
ธรรมชาติฤๅจัดตั้ง...................ที่แท้เป็นไฉน  ? ฯ
..๏ สะเก็ดเศษถ่านเถ้า..............อาจสุมเข้าเป็นเปลวไฟ
เร่าร้อนรุนแรงไป.....................เผาผลาญให้วอดวายพลัน
สรรพสิ่งจักพินาศ.....................เพลิงเกรี้ยวกราดลุกโรมรัน
คราลมโหมพัดครัน..................อัคคีนั้นยากดับลง ฯ
..๏ คุกคามลามรุกไหม้..............เพียงอึดใจเป็นผุยผง
เมตตาปรานีคง-.......................เกินประสงค์ในอัคคี
มีแต่ความกราดเกรี้ยว...............อีกฉุนเฉียวอวดฤทธี
ปวดแสบแปลบทันที.................หากกายนี้อยู่ใกล้ไฟ ฯ
..๏ ตัดไฟแต่ต้นลม...................จักเหมาะสมในทันใด
กำแหงรุนแรงไป........................อย่าปล่อยให้จนลุกลาม
หากพลาดอาจตรอมตรม.............ไฟต้องลมโหมคุกคาม
กร้าวร้าวจนครั่นคร้าม.................รีบปราบปรามอย่างวางเฉย ฯ
..๏ น้ำน้อยอาจแพ้ไฟ.................อย่าวางใจจนเกินเลย
พลาดพลั้งยังเฉยเมย...................อาจลงเอยด้วยโศกา
สาเหตุเลศนัยมี..........................ใคร่ครวญทีอาจพบพา
อัคคีมีฤทธา...............................เป็นไฟป่าหรือวางเพลิง ๚ะ๛